Je leest steeds meer het belang van menselijk en verbindend leiderschap. Toch vinden sommigen het vaag of soft. Maar dan draaien we het toch om. 

De gevolgen en consequenties zijn namelijk meteen voelbaar als er slechte leiders rondlopen. In no time creëren zij een sfeer die naadje pet is. Net als de resultaten.

Heb je menselijke leiders in je midden, dan hoor je direct de positieve gevolgen. Hier wordt talent gezien. Ideeën serieus genomen. Hier wordt bijgedragen aan iets groters.

Dat is geen ‘soft’ gedoe. Dat is keiharde impact.

Jij was 67 jaar en ik 36 jaar. Vandaag, 19 jaar later, steek ik een kaarsje voor je op. Je zou 87 zijn geworden.

Hoe mooi zou het zijn geweest als jij met eigen ogen had kunnen zien hoe onze ieniemienies van amper 1 kilo nu grote, gezonde gasten van 19 jaar zijn geworden. Wat zou je trots op ze zijn geweest!

Soms merk ik dat mijn herinneringen aan jou vager worden. En daar heb ik het best moeilijk mee. Maar als ik terugga naar het gevoel dat jij mij altijd hebt gegeven, dan weet je linea recta de weg naar mijn hart te vinden.

Want jouw liefde en steun waren zo puur, oprecht en onvoorwaardelijk. En dat is wat ik het meeste mis. Zeker op kwetsbare of moeilijke momenten die we in het leven allemaal kennen.

Jij had dan geluisterd en mij weer het zelfvertrouwen gegeven: “Met jouw doorzettingsvermogen en mentaliteit kom jij er altijd!”

Vanochtend aan het ontbijt zei Ed dat jij nu trots op mij zou zijn geweest. Hoe ik met The ConneXion by Claudia mijn pad ben gaan bewandelen, om het leiderschap de boost te geven waar BV NL met smart op wacht.

En dat is zeker niet altijd even makkelijk, máár wel keihard nodig! Dus ja, ook al vraagt het engelengeduld om te doorbreken wat doorbroken moet worden, ik ga door. Met jouw onvoorwaardelijke steun!

Want lieve mama, ook al ben jij niet meer hier, jij bent overal waar ik ben. Heel diep in mijn hart💝

Proost🥂 Maak er daarboven een mooi feestje van✨

Je bent begonnen aan je ondernemersreis. Spannend, want alles is nieuw voor je. Moedig dompel je je onder in netwerkevents, verslindt vakliteratuur en luistert urenlang naar podcasts.

Dan valt je oog op een ‘boost’ programma van drie maanden. Prima periode met wekelijkse opdrachten, diverse on- & offline sessies met de ‘community’ en maandelijks een 1-op-1 sessie.

In het begin ben je super enthousiast, totdat er halverwege het traject wordt gevraagd of je interesse hebt in een vervolgprogramma. Drie keer zo duur, maar deze businesscoach is overtuigd: "Dit is hét moment om door te pakken! Het zou toch zonde zijn als er straks geen plek meer is? Deze groep zit alweer bijna vol!"

In de tussentijd wil je je laatste coachsessies inplannen, maar waar de businesscoach eerst zo goed bereikbaar was, is diegene nu druk, druk, druk. Vooral op de socials waar continu alle behaalde successen worden gedeeld. "Dat verdien jij ook!" is steeds weer de boodschap.

Precies waarom jij ook was ingestapt. De persoonlijke kennismaking gaf je het gevoel dat dit programma écht om jou draaide. Nu weet je wel beter.

Als startende ondernemer kan je zo het doelwit worden van mooie praatjes en gouden beloftes. Alleen de realiteit is dat er geen ‘one size fits all’-programma's bestaan die jou het ondernemersvak ‘even’ leren. Want er bestaat geen shortcut naar succes.

Ondernemen is persoonlijk, uniek en vraagt om jouw eigen pad te bewandelen. Het is een proces van vallen, leren, opstaan en vooral dóórgaan. 

En kies jij ervoor om je bij te laten staan? Zorg dan altijd dat jij écht centraal staat. Niemand anders!

Die verbazing hoor ik vaak van CEO’s en hun directieteams als ik een tijdje met hen optrek.

Niet vreemd, want we denken, praten en vullen liever voor elkaar in dan dat we het échte gesprek met elkaar voeren. Echter, het resultaat is paradoxaal: het staat onze duurzame groei en ontwikkeling enorm in de weg.

“We zijn als directieteam maandenlang bezig geweest om de nieuwe koers uit te stippelen, maar ondertussen voelde ik dat we elkaar steeds meer kwijtraakten,” gaf de CEO openhartig toe.

De focus lag ook meer op ieders eigen verantwoordelijkheid dan op de gezamenlijkheid, waardoor niemand elkaar de vragen stelde die er echt toe deden.

Dit inzicht kwam in een periode van een groeispurt. Iedereen was aanvankelijk blij met het succes, maar de vernieuwde koers bleek allesbehalve duidelijk.

Zoals gewend trok het directieteam zich weer terug in een kleine kring om zelf ‘oplossingen’ te bedenken. Het merendeel van de organisatie voelde zich ondertussen buitengesloten.

“Wat we zelf niet weten, kunnen we ook niet delen,” was hun overtuiging.

Maar in de tussentijd gebeurt er van alles achter de schermen. Dat merken de mensen ook. Dus gaan ze zelf op zoek naar antwoorden. Het gevolg? Chaos. Die krijg je er gratis en voor niets bovenop.

Bizar toch? Alles wat je niet wilt, veroorzaak je op deze manier gewoon zelf.

Vraag jij je nu oprecht af 𝗵𝗼𝗲 kan ik dit dan doorbreken? Wacht dan niet langer en stuur mij een DM.

𝗩𝗶𝗮 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘁𝗶𝗲 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝗽𝗿𝗲𝘀𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲 wordt dan ook jouw motto, want je gaat je verbazen over hoeveel talent, potentie, creativiteit en innovatiekracht er al die tijd al pal voor jouw neus stonden.

Weet je hoe het voelt om stelselmatig vernederd, gekleineerd of genegeerd te worden? 

Hoe het voelt als je eindelijk de moed hebt om aan de bel te trekken, maar dan niet serieus genomen wordt? Of dat er loze beloftes worden gedaan? 

Weet je dat? 

Velen met mij helaas wel. Want dit gebeurt niet alleen op plekken die het nieuws halen. Deze onveilige werkomgevingen komen overal voor. 

De angst, onzekerheid en onveiligheid zorgen er uiteindelijk voor dat je niet meer normaal kunt functioneren.

Eenmaal uit de situatie en enigzins op adem, kom je er achter in wat voor slangenkuil je hebt gezeten. Hoeveel kruim en energie je dit heeft gekost. 

Standje overleven i.p.v. leven. Dat wens je toch niemand toe?

Daarom is het cruciaal dat jij, in je rol als leider, je verantwoordelijkheid neemt. Geen excuses meer of "ik wist het niet."

Pak elk signaal bij de kern beet. Kijk het vol aan. Want leiderschap gaat over mensen. 𝗘𝗻 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗼𝗺 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗶𝗷 𝘄𝗲𝗲𝘁, 𝘁𝗼𝘁𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗳𝘁.

Een kerstgedachte om bij stil te staan, zodat jij in het nieuwe jaar je écht HART maakt om voor jouw mensen een veilige én zinvolle werkomgeving te creëren. Waarin zij zich oprecht gezien en gehoord voelen. Weten dat zij er toe doen.

Dan wordt 2025 het jaar waarin jij SAMEN met je mensen écht verschil en impact gaat maken. Voor alle betrokkenen.

Warme groet, Claudia

🌍✨The #WomenForWomen program has been making waves! The passion, energy, and commitment to empowering each other are stronger than ever. In Breda, we’ve seen firsthand how women are creating lasting change by supporting one another. Today, we shine a spotlight on two exceptional women who truly embody this spirit, and inspiring leader Claudia Vroegop v Ierssel and  driven international talent Olga Evdokimova.

🌟 Meet - Claudia Vroegop, a Leadership & Business Mentor and founder of The ConneXion by Claudia. Throughout her career, Claudia has dedicated herself to helping leaders transform their businesses through human-centered leadership. Her mission is to guide C-level executives in building people-first organizations that create a lasting, positive impact on society. As a passionate Ambassador, Claudia empowers High Impact Leaders to uncover their unique talents and unlock their full potential to drive meaningful change. She firmly believes in the transformative power of collaboration and diversity, and her unwavering commitment to nurturing talent and fostering inclusive leadership is truly inspiring.

🔍 Introducing - Olga Evdokimova,an accomplished International Talent with a strong background in shipbuilding and a proven track record in leadership roles. Olga has built an impressive career in supply chain management, with expertise in contract negotiation, financial forecasting, and supply chain optimization. Her skills make her an invaluable asset to any team. Olga’s journey is one of resilience and reinvention, balancing a successful career with a fulfilling personal life💡 She is eager to expand her professional journey!

Together, Claudia and Olga, as mentor and mentee, have formed a powerful connection that exemplifies the true spirit of #WomenForWomen. They’re proof that when women come together, incredible things happen.🌱✨

#WomenForWomenBreda has been organized by Expat Spouses Initiative and Breda Internationals in collaboration with Gemeente Breda, Regio West-Brabant, Provincie Noord-Brabant, and West-Brabant werkt Samen met Talent.

Bij ons stond de mens centraal. Daarvan waren we oprecht overtuigd.

Daarbij beschikten we over de modernste hulpmiddelen om deze ‘zachte’ KPI’s ook aantoonbaar te maken. Want meten=weten zat diep verankerd in ons systeem.

Wekelijks stonden we bij het prachtig ontworpen dashboard. Bij groen kreeg je ego een boost. Dan vlogen de complimenten je om de oren. Bij rood liep je ego een deuk op. Dan deed je iets niet goed.

Over het waarom en hoe je dat aan moest pakken? Daar was geen tijd voor. De ‘harde’ KPI’s moesten ook nog besproken worden.

Herkenbaar?

Zolang het oude denken en doen wordt verstopt in een nieuw shiny jasje, staat nog steeds het systeem i.p.v. de mens centraal.

En meten=weten?

Als je het verhaal erachter niet weet, blijft het platte tekst zonder enige vorm van betekenis. Laat staan dat het verandering teweeg brengt.

Wil jij SAMEN met je mensen duurzaam verschil en impact maken?

Zet je kostbare tijd dan goed in: begin met luisteren. Niet om meteen te reageren, máár om van elkaar te leren.

Zodra jij je mensen écht centraal stelt, zal je verbaasd zijn over:
👉hoeveel talent, creativiteit en innovatiekracht er dan boven komen drijven
👉hoe snel je SAMEN duurzaam resultaat gaat behalen

Ook al heb ik niet zoveel met handbal, deze kop in de krant trok meteen mijn aandacht.  Polman is toch een icoon. Tijdens het WK van 2019 was zij hét gezicht van het Nederlandse handbal en hebben ze als team mooi de WK-titel binnengehaald.

𝗛𝗲𝗹𝗮𝗮𝘀 𝗯𝗹𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝘀𝘂𝗹𝘁𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗱𝗮𝗮𝗿𝗻𝗮 𝘂𝗶𝘁. 𝗗𝘂𝘀 𝘄𝗮𝘁 𝗱𝗼𝗲𝗻 𝘄𝗲 𝗱𝗮𝗻?

Dan stellen we een nieuwe coach aan. Zeker nu EK eraan komt. En deze coach wil het anders aanpakken en besloot om o.a. Polman, buiten de selectie te houden. Zij kampte ook langere tijd met blessures.

Dat zulke pijnlijke keuzes worden gemaakt, horen erbij. Maar het is de manier waarop die veel discussie oproept. Dat is waar 𝗗𝗲 𝗣𝗼𝗹𝗺𝗮𝗻-𝗿𝗲𝗹 overgaat.

Angela Malenstein, die als ervaren rot wel is geselecteerd maar hierdoor twijfelde aan deelname, zegt het treffend: 

“𝘑𝘦 𝘩𝘰𝘦𝘧𝘵 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘮𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘳𝘰𝘥𝘦 𝘭𝘰𝘱𝘦𝘳 𝘵𝘦 𝘬𝘰𝘮𝘦𝘯, 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘮𝘦𝘵 𝘻𝘶𝘭𝘬𝘦 𝘦𝘳𝘷𝘢𝘳𝘦𝘯 𝘪𝘯𝘵𝘦𝘳𝘯𝘢𝘵𝘪𝘰𝘯𝘢𝘭𝘴 𝘥𝘪𝘦 𝘻𝘰𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘩𝘦𝘣𝘣𝘦𝘯 𝘣𝘦𝘵𝘦𝘬𝘦𝘯𝘥, 𝘨𝘢 𝘫𝘦 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘰𝘮. 𝘋𝘢𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘢𝘤𝘩𝘵 𝘫𝘦 𝘸𝘦𝘭 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘳𝘦𝘴𝘱𝘦𝘤𝘵. 𝘋𝘢𝘯 𝘷𝘭𝘪𝘦𝘨 𝘫𝘦 𝘦𝘳𝘯𝘢𝘢𝘳𝘵𝘰𝘦 𝘦𝘯 𝘨𝘢 𝘫𝘦 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘴𝘱𝘳𝘦𝘬 𝘢𝘢𝘯.” 

Maar zelfs een simpel belletje van een paar minuten bleek teveel.

“𝘈𝘭𝘴 𝘸𝘦 𝘥𝘪𝘵 𝘭𝘢𝘵𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘣𝘦𝘶𝘳𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘵𝘦𝘢𝘮: 𝘸𝘪𝘦 𝘪𝘴 𝘥𝘦 𝘷𝘰𝘭𝘨𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘥𝘪𝘦 𝘦𝘳 𝘻𝘰 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵 𝘶𝘪𝘵𝘨𝘦𝘬𝘪𝘤𝘬𝘵?”

En dit is precies wat wij als mensen doen. We reflecteren het op onszelf. Maar hoe bewust zijn we ons hiervan? 

De technisch directeur van NHV in ieder geval niet. Eerst verschuilt hij zich achter ‘de kaders’, om vervolgens een reactie te geven die alles behalve sterk is; 

“𝘚𝘱𝘦𝘦𝘭𝘴𝘵𝘦𝘳𝘴 𝘢𝘭𝘴 𝘌𝘴𝘵𝘢𝘷𝘢𝘯𝘢 𝘷𝘦𝘳𝘥𝘪𝘦𝘯𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘳𝘦𝘴𝘱𝘦𝘤𝘵. 𝘔𝘢𝘢𝘳 𝘰𝘧 𝘥𝘦 𝘮𝘦𝘥𝘦𝘥𝘦𝘭𝘪𝘯𝘨 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘩𝘢𝘥 𝘨𝘦𝘮𝘰𝘦𝘵𝘦𝘯? 𝘋𝘢𝘵 𝘪𝘴 𝘸𝘦𝘭 𝘦𝘦𝘯 𝘮𝘰𝘦𝘪𝘭𝘪𝘫𝘬𝘦 𝘩𝘰𝘰𝘳. 𝘋𝘦 𝘣𝘰𝘰𝘥𝘴𝘤𝘩𝘢𝘱 𝘣𝘭𝘪𝘫𝘧𝘵 𝘩𝘦𝘵𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦.”

Dan snap je er geen pepernoot van. Dit soort kruidnotencommunicatie hoort niet thuis in een professionele omgeving.

𝗛𝗲𝘁 𝗴𝗮𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗮𝗹𝗹𝗲𝗲𝗻 𝗼𝗺 𝗪𝗔𝗧 𝗷𝗲 𝗯𝗲𝘀𝗹𝗶𝘀𝘁, 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝘃𝗼𝗼𝗿𝗮𝗹 𝗼𝗺 𝗛𝗢𝗘 𝗷𝗲 𝗱𝗶𝗲 𝗯𝗼𝗼𝗱𝘀𝗰𝗵𝗮𝗽 𝗯𝗿𝗲𝗻𝗴𝘁.

Zomaar mensen aan de kant schuiven, zonder enige vorm van duidelijke uitleg en tonen van empathie, dan zaai je vanzelf onrust, onzekerheid en angst. En dat effect is groter dan je lief is.

𝗥𝗲𝘀𝗽𝗲𝗰𝘁 𝗲𝗻 𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻 𝘇𝗶𝗷𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗻 𝗹𝘂𝘅𝗲. 𝗛𝗲𝘁 𝗶𝘀 𝗵𝗲𝘁 𝗳𝘂𝗻𝗱𝗮𝗺𝗲𝗻𝘁 𝘄𝗮𝗮𝗿𝗼𝗽 𝘄𝗲 𝗱𝘂𝘂𝗿𝘇𝗮𝗮𝗺 𝘃𝗲𝗿𝗱𝗲𝗿 𝗸𝘂𝗻𝗻𝗲𝗻 𝗯𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻.

En dat is het grootste cadeau waarmee jij je team écht sterker maakt.

Ben jij klaar om als leider écht verschil en impact te maken?

Die ene vraag van mijn moeder was een wake-up call. Ik was alleen maar bezig met controle en prestaties – targets halen, resultaten behalen. 

Geen ruimte voor wie ik was, of wie de mensen om mij heen waren. Het leidde tot gedoe en frictie, en dat ging ten koste van alles. Inclusief mezelf.

Nu zie ik hetzelfde bij veel CEO’s: ze weten dat werkgeluk, zingeving en verbinding steeds belangrijker worden, maar toch blijven ze sturen op controle. Dan komt er nóg een onderzoek, nóg een analyse, maar de echte verandering blijft uit. 

Papier zet ons namelijk niet in beweging, wat de uitkomst ook is. De echte verandering begint bij onszelf. Altijd.

Zo is The ConneXion by Claudia ontstaan, vanuit één simpel inzicht: 
Via de Relatie naar de Prestatie. 

Vanaf het moment dat ik ben gaan investeren in mezelf en de mensen om mij heen, de controle eindelijk durfde los te laten, gebeurde er ineens de mooiste dingen.

Er was minder druk en het vertrouwen won terrein. Daardoor kwamen we tot vele betere resultaten. Én sneller dan we ons ooit voor mogelijk hielden.

De grootste tijdswinnaars zijn we dus zelf. En dat had ik graag veel eerder willen leren als leider.

Wil jij weten hoe je als leider duurzaam verschil en impact maakt?

Alleen ontbrak het hen aan expertise.

Via headhunters kwam ik met hen in contact. Twee ondernemers die een alfanumeriek Call Center wilden opzetten. Oftewel naambellen; 0900-123pizza of 0900-123hotel etc. In Amerika was dit een grote hit.

Na een boeiend en veelbelovend gesprek, kreeg ik een fantastisch aanbod. Ik mocht het CC opzetten waar ik wilde, werken met wie ik wilde, auto rijden die ik wilde, vakantiedagen zoveel ik wilde en een salaris waar ik alleen van kon dromen. 

Mijn jonge ego barste uit elkaar. Dat avontuur wilde ik wel aangaan!

Enthousiast reed ik op mijn eerste werkdag naar het bedrijf van één van de ondernemers. Na een korte begroeting, kwamen ze meteen ter zake. Binnen 3 maanden wilden zij ‘up & running’ zijn.

Onbegonnen werk, maar daar hadden zij geen oren naar. Sterker nog, om de vaart erin te houden, moest ik maar vanuit het pand van deze ondernemer starten.

“Dat is 1,5u rijden. Dit hebben we toch niet afgesproken??”

“Dit soort tegenslagen horen er gewoon bij. Daar leer je weer van”, hoorde ik hem zelfvoldaan zeggen. “En voorlopig kan je je km’s declareren, want je leaseauto moet je zelf nog even regelen.”

Waarom had ik hier zo snel JA tegen gezegd?

Het liefst was ik daar met gierende banden weggegaan, maar opgeven was voor mij geen optie.

Na 5 weken hard werken had ik behoorlijk wat progressie gemaakt. In de tussentijd had ik ook flink onkosten gemaakt. Deze zouden allemaal met mijn salaris verrekend worden.

Maar dat bleef uit. Toch maar even bellen.

“Salaris? Het wordt deze week overgemaakt! Heb eens wat meer vertrouwen! Ga jij nu maar deals sluiten en mensen opleiden, dan gaan we eindelijk geld verdienen!”

Na 12 weken ben ik gestopt. Na een paar weken trokken zij de stekker eruit. Naar het geld kon ik fluiten.

Ik was pas 27 jaar. Pijnlijk en verdrietig op dat moment. Achteraf erg leerzaam.

Ook al barst je ego uit elkaar, laat je nooit mis- ver- en afleiden door mooie praatjes, loze beloftes en gouden bergen. Snel geld verdienen is en blijft echt een illusie.

Duurzaam succes begint altijd met wederzijds vertrouwen en respect. Puur en oprecht. En dat is nooit te koop, máár daarmee behalen we wel de grootste winst!

Gisteren las ik een bericht op LinkedIn over de ‘warme stoel’. Ik had er echt nog nooit van gehoord, maar het komt erop neer dat organisaties NEP-opdrachten uit hebben staan voor externen.

Waarom een NEP-opdracht? Omdat de organisatie allang weet met wie ze willen samenwerken. Vandaar ‘warme stoel’. Alleen het protocol geeft aan dat dit via een tender moet gaan. Dus tuigen ze dit hele NEP-circus op.

Dat jij als zzp’er hier al jouw bloed, zweet en tranen in stopt, nemen ze voor lief. Een tender houdt namelijk ook in dat jij eerst volgens een vaste procedure te werk moet gaan. Wat ben jij waard? Wat is je trackrecord? En vergeet niet om je offerte tot in detail uit te werken, inclusief alle uren.

Hoor jij dan bij één van de ‘favorieten’, dan mag je langskomen om alles nog een keer haarfijn toe te lichten. En wie weet volgen er nog meerdere rondes.

Enfin, jij bent er dus heel wat uren zoet mee. Tot dusver kun je zeggen, ‘part of the job’. Maar als jij er dan achter komt dat het één grote NEP-show is geweest, dan is dat wel heel pijnlijk. Want al die uren heb jij voor niets gewerkt.

Hebben deze organisaties daar dan geen boodschap aan? Geen last van hun geweten? Of komt het omdat alle betrokkenen binnen deze organisaties het niet in hun portemonnee voelen? Ook al is het voor deze NEP-show, zij ontvangen toch gewoon hun salaris.

Als we anderen gaan behandelen zoals we zelf ook behandeld willen worden, gaan we deze vastgeroeste systemen, die ethisch gezien niet te verantwoorden zijn, dan eindelijk doorbreken?

Met respect, eerlijkheid en gelijkwaardigheid komen we SAMEN toch echt veel verder?

“Dat is een goeie mam, ‘𝗩𝗶𝗮 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘁𝗶𝗲 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝗽𝗿𝗲𝘀𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲’! Van wie is die?” vraagt mijn zoon nieuwsgierig.

“Van mij,” glimlach ik.

“Hoe ben je daarop gekomen?” vraagt hij.

"Nou, dat heeft wel even geduurd," zeg ik.

"Mijn focus lag vroeger op resultaten behalen. Hoe sneller hoe beter. Maar hoe harder ik rende, hoe meer ik de mensen om me heen uit het oog verloor. 

Hierdoor kreeg ik ook gedoe in mijn team. Totaal niet wat ik wilde, maar deed het wel zelf.

Gelukkig waren er mensen om mij heen die mij een spiegel voorhielden. Ik mocht in mijn rol als leider meer gaan delen. Meer van mezelf laten zien. 

In het begin vond ik dat vaag, máár vooral doodeng. Totdat ik merkte dat hoe meer ik deelde, hoe meer waardevolle feedback ik kreeg.

Daardoor raakte ik steeds meer nieuwsgierig naar de oorzaak of het waarom van iets. Ik ging meer vragen stellen en zo hoorde ik wat er écht speelde.

Op dat moment besefte ik dat de manier waarop we met elkaar omgaan, echt het verschil maakt. En dat sterke relaties goud waard zijn! Want vanaf dat moment gingen we als een speer en maakten we het onmogelijke mogelijk.

Daarom is '𝗩𝗶𝗮 𝗱𝗲 𝗿𝗲𝗹𝗮𝘁𝗶𝗲 𝗻𝗮𝗮𝗿 𝗱𝗲 𝗽𝗿𝗲𝘀𝘁𝗮𝘁𝗶𝗲’ mijn levensmotto geworden.”

“Klinkt eigenlijk best logisch. En het blijft ook lekker hangen mam!”

En weg was hij weer… 

Van nature heeft de mens behoefte aan veiligheid en vertrouwen. Dan zijn we op ons sterkst. En dat maakt het niet uit waar en met wie we zijn. Dan durven we onszelf te laten zien. In onze volle glorie. Die behoefte is er altijd. Ook als we aan het werken zijn.

Hoe kan het dan dat nog steeds zoveel mensen kampen met werkstress? Met 𝟰𝟯% veruit de duurste verzuimreden voor werkgevers: 𝟯,𝟯 𝗺𝗶𝗹𝗷𝗮𝗿𝗱 𝗲𝘂𝗿𝗼 𝗽𝗲𝗿 𝗷𝗮𝗮𝗿!

Dan gaan toch alle alarmbellen af? Dat vraagt toch om alle aandacht?
 
Maar het lijkt wel hoe dichterbij het komt, hoe meer we het willen goedpraten of wegmoffelen. 'Want bij ons gebeurt dat niet hoor!'

In het recent verschenen boek van Fleur Kloosterman ‘𝗚𝗔 𝗝𝗘 𝗠𝗜𝗝 𝗞𝗔𝗣𝗢𝗧 𝗠𝗔𝗞𝗘𝗡’ wordt het je pijnlijk duidelijk hoe een meer dan gewaarschuwd medisch specialist misbruik maakte van zijn machtspositie en hoe hij zwaar over haar grenzen heen is gegaan.

Dit terwijl hij onder verscherpt toezicht stond omdat er 𝗮𝗹 𝟭𝟰 𝗺𝗲𝗹𝗱𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag waren gedaan!

Zijn slachtoffers hebben nog steeds last van nachtmerries en hebben moeite om anderen te vertrouwen. Maar hij kwam er gewoon mee weg. Hij verdiende toch een tweede kans? Hij was toch zo’n geweldige specialist?
 
Zijn we dan in ons werkend bestaan de moraliteit uit het oog verloren? Tillen we zwaarder aan gezichtsverlies of imagoschade dan aan het persoonlijk leed van onze eigen mensen?

Daarom vind ik haar boek een 𝗠𝗨𝗦𝗧 𝗥𝗘𝗔𝗗 voor iedere bestuurder en eindverantwoordelijke om in te zien wat de echte gevaren zijn als je signalen en meldingen van onveiligheid, in welke vorm dan ook, niet serieus neemt.

Helaas gebeurt dit niet alleen bij organisaties die het nieuws halen. Doe een rondje in je eigen omgeving en je zal verbaasd zijn over wat je dan te horen krijgt. Want negeren, kleineren, buitensluiten, druk opvoeren, het hoort er allemaal bij.

Dus kijk niet weg en praat het niet meer goed. Kijk het vol aan! Het enige wat mensen willen, net als Nina de hoofdpersoon in het boek, is een plek waar ze hun ambities mogen waarmaken. En dat vraagt om een plek die veilig is en daarom ook veilig voelt. Dan durven we onszelf te laten zien. In onze volle glorie.

Koester dat. Wat je ervoor terugkrijgt is van onschatbare waarde. Voor alle partijen.

Ps. Als leider heb je de invloed om dit écht te veranderen. Niet door protocollen e/o trainingen, maar door bewust te worden van je eigen leiderschapsrol en de impact die je hebt op anderen. En deze verandering begint en eindigt in de boardroom. Wil je hier meer over weten? Dan ga ik graag met je in gesprek.

“Ik sprak heel warm over anderen. Ik vergat het alleen met hen te delen. Nu waren wij van huis uit nooit zo complimenteus. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, zei mijn vader altijd.

Over hoe we ons voelden? Nee, daar waren we niet mee bezig. Ik was meer druk met mijn studie en vrienden. Later met partner, kinderen, carrière en opbouw van mijn bedrijf.

Financieel ontbrak het ons aan niets. We vierden het leven. Totdat ik keihard geconfronteerd werd met de andere kant van het leven.

De kant die niet bruisend en zonnig is. Die niet te koop is.

Dan in één keer besef je dat rijkdom niet gaat over wat je bezit, maar over de relatie die je hebt met de mensen om je heen.
 
Gelukkig is mij de tijd gegeven om hier nog mee aan de slag te kunnen gaan. 

Thuis was de eerste confrontatie. Ik bleek helemaal niet zo complimenteus te zijn. Mijn kinderen wisten niet hoe trots ik op hen was. Nou, ik kan je zeggen: die kwam wel binnen!

Ook op de zaak hoorde ik dat mensen niet echt wisten hoe ik over hen dacht. Wel als ze iets fout deden, maar niet wat ze goed deden. Er zijn zelfs mensen door vertrokken.

Ik spreek nog steeds warm over anderen, maar ik vergeet nu nooit meer om het ook met hen te delen.”

Het delen van deze wake-up call raakte me, omdat mijn moeder altijd zei: “Neem het leven en de mensen om je heen nooit voor lief, maar heb lief. Elke dag weer!”

Toch heb ik er ook lange tijd over gedaan om echt te begrijpen wat ze nu tegen mij zei. Totdat ik zelf ook geconfronteerd werd met de andere kant van het leven.

Ik kon niet meer wegkijken, het goedpraten of van me afschuiven. 
Ik moest het vol aankijken. Ik heb daar hulp bij gezocht en ben dankbaar voor de inzichten die ik heb ontvangen. 

Mijn moeders liefdevolle woorden vormen vanaf dat moment de kern van mijn visie op leiderschap. Want mensen geven er niets om hoeveel jij weet, totdat ze weten hoeveel jij om hen geeft.

Welk inzicht over leiderschap heeft jou het meest beïnvloed?

20 augustus 2019 stapte ik samen met onze jongens de KVK binnen in Breda. Op mijn 50ste verjaardag gaf ik me het ondernemerschap cadeau. Ik was achter de schermen al enige tijd onderweg, totdat ik eindelijk wist hoe ik mijn eigen kleur kon gaan geven aan het leiderschap waar BV NL met smart op zat/zit te wachten.

Met The ConneXion by Claudia© breng ik verandering aan op de plek waar alles begint en eindigt; de boardroom. De plek waar het voorbeeld wordt gegeven. Waar de invloed het grootste is. Want mensen doen niet meer wat je hen zegt te doen, ze doen wat ze jou zien doen.

Alleen zijn we ons hier nog onvoldoende van bewust. Zien we mensen vertrekken en spreken we over een personeelstekort, maar eigenlijk kampen we al jaren met een leiderschapstekort.

Ook niet vreemd met traditionele leiders aan ‘board’ die de vastgeroeste systemen met dito patronen en mindsets (onbewust) in stand houden. Terwijl deze tijd schreeuwt om een doorbraak.

Want mensen zijn niet meer gevoelig om alleen maar resultaat te behalen in het belang van anderen. Mensen krijgen steeds meer oog voor welbevinden en welzijn. Zij willen bijdragen aan een groter geheel. En daar hoort een zinvolle en veilige werkomgeving bij waar mensen gezien en gehoord worden. Zij weten dat zij er toe doen.

Op deze waardevolle plekken zorgen leiders ervoor dat al het talent, potentie, creativiteit en innovatiekracht komen bovendrijven. SAMEN met hun mensen maken zij écht duurzaam verschil en impact. Precies waar BV NL met smart op zit te wachten!

En dat ik hieraan kan bijdragen is voor mij elke dag het mooiste cadeau!

Proost🥂 

"Haha, wat een naam! Wie bedenkt het?”

In het begin wist ik niet zo goed hoe ik hierop moest reageren. Ook al was ik gewend om mijn eigen achternaam continu te laten corrigeren (standaard werd ‘Van Ier𝘀𝘀el’ met één s geschreven), de grappen en grollen die zijn gemaakt met mijn getrouwde naam zijn niet bij te houden.

Toch zou ik niets anders meer willen. Ik beleef zoveel voordelen aan de naam ‘𝗩𝗿𝗼𝗲𝗴𝗼𝗽’.

Zowel bij een eerste kennismaking, “jouw naam vergeet ik niet meer”, als ook qua zichtbaarheid op LinkedIn. Leiderschap & Claudia Vroegop gaan nu hand in hand. Hoe mooi is dat!

Toch hebben we op het gebied van leiderschap nog genoeg te winnen, dus het werd de hoogste tijd om het nog makkelijker te maken om mij te vinden: naast 𝗧𝗵𝗲𝗖𝗼𝗻𝗻𝗲𝗫𝗶𝗼𝗻.𝗻𝗹 nu ook via 𝗖𝗹𝗮𝘂𝗱𝗶𝗮𝗩𝗿𝗼𝗲𝗴𝗼𝗽.𝗻𝗹

Dus allerliefste schat van de wereld, dankjewel voor de allerbeste naam die je mij 24 jaar geleden cadeau hebt gegeven! Ik sta nog elke dag samen met jou heel graag '𝗩𝗿𝗼𝗲𝗴𝗢𝗽'🤩

Hoe maakt jouw naam jou tot een onvergetelijk merk?

Je bent enthousiast aan jouw ondernemersreis begonnen. Eindelijk zie je jouw droom werkelijkheid worden. En wat blijkt; het is een schot in de roos!!

Jouw klanten zijn meteen fan. Je bedrijf groeit als kool en er komen steeds meer mensen bij om al jullie fans goed te blijven bedienen.

De eerste jaren had jij energie voor tien, maar nu.....

"Ik ben heel de dag brandjes aan het blussen."

Je raakt met de dag meer van jezelf verwijderd. Letterlijk ingehaald door je eigen succes.

Na de zoveelste onrustige nacht word je wakker en denkt: "Is dit nou waar ik altijd van heb gedroomd?"

Helaas ben je echt niet de enige. Ik spreek veel ondernemers die vol enthousiasme IN hun bedrijf zijn begonnen.

"Beginnen voor je klaar bent," zeggen ze toch vaak. Maar die vlieger gaat helemaal niet op. 

Bij groei horen groeipijnen. Elke fase weer. Die kan je even negeren, maar ze blijven hardnekkig terugkomen. Nog harder werken IN je bedrijf levert ook niets op.

Het is juist AAN je bedrijf werken wat is overgeslagen, waardoor jij nu in die ratrace terecht bent gekomen. 

En ondanks al die mensen om je heen, sta jij er voor jouw gevoel toch 'alleen' voor. En dan zijn alle ogen ook nog eens op jou gericht. 

Dat je dit als founder, owner, CEO er gratis bijkrijgt, had niemand je verteld. Dus starten voor je klaar bent? Nope! Nu weet jij wel beter.

Alles begint en eindigt bij jou. Dus werken AAN jezelf is altijd stap 1. Vanuit daar werk je AAN je bedrijf om daarna full focus te kunnen werken IN je bedrijf.

Ego, trots en schaamte staan jou niet meer in de weg. Jouw menszijn heb jij omarmt met alles erop en eraan. Doordat jij je nu krachtig kwetsbaar opstelt, doen jouw mensen dit ook. Je had nooit beseft hoe positief jouw leiderschap zou zijn op de bedrijfsresultaten.

En nu jullie missie en visie zo scherp staan, laten jullie je niet meer mis-, ver- en afleiden door de waan van de dag. 

Alle hobbels en bobbels die op jullie oneindige reis voorbij komen, accepteren jullie. Want het zijn geen groeipijnen meer, maar waardevolle leermomenten. 

Zo blijven jullie SAMEN duurzaam verschil en impact maken. In het belang van alle betrokkenen.

Dus heb jij ook het gevoel dat je wordt ingehaald door je eigen succes? Stap uit die ratrace en ga met iemand aan de slag die jij vertrouwt.

Want één ding is zeker; BV NL zit met smart op jou te wachten! 

Als een dolle rende ik door de gangen heen. Altijd in de 5de versnelling, want overal lagen kansen. Nee zeggen kwam in mijn vocabulaire niet voor. Dat werd ook niet gewaardeerd. Zelfs al waren je resultaten supergoed, dan kon er altijd nog een tandje bij.

Voor mij een verademing toen ik een organisatie binnenstapte waar ze oprecht aandacht hadden voor de mens. Zowel bij klanten als medewerkers. Geen controle, maar vertrouwen. We kregen alle vrijheid om ons werk naar eigen inzichten in te vullen. 

Wow dacht ik, dit is Eldorado.

Totdat ik een tijdje rondliep en zag hoe sommigen met deze vrijheid omgingen. Zij namen het niet zo nauw. Als ze niet op tijd konden leveren, trokken ze zo hun trukendoos open. Alle onzin argumenten werden gewoon voor lief genomen.

Weg vrijheid. Hallo vrijblijvendheid!

Nu wilde ik niet meteen de knuppel in het hoenderhok gooien. Ik vroeg aan andere managers hoe zij hier tegenaan keken. “Hoezo?”, was het enige wat ik terugkreeg.

Ik was even vergeten dat zij er al langere tijd werkten. Deze manier was hun ‘standaard’ geworden. De hoeveelheid kostbare tijd die verspild werd, ging aan hen voorbij. Dus werd mij vriendelijk verzocht tempo 'tranquila' aan te nemen.

Dat harde werken moest ik maar afleren. Dat lanterfanten beviel hen wel. Het klotste toch tegen de plinten op. Dus waarom zouden we ‘harder’ gaan werken?

Totdat er een andere wind ging waaien. De druk werd opgevoerd. Nee zeggen werd niet meer gewaardeerd. Voor mij was het terug bij af. Voor hen was het compleet nieuw.

De gevolgen en consequenties werden pijnlijk zichtbaar. De warme sfeer veranderde in een mijnenveld van stress en wantrouwen. Mensen vielen uit. 

Dit was geen Eldorado. 

Vrijheid is een groot goed. Verwar het dus niet met vrijblijvendheid. Dat leidt tot chaos. En chaos tast de kern van de organisatie aan.

Daarom pleit ik met HART voor goed leiderschap. Leiders die een sterke, gezonde cultuur creëren van wederzijds vertrouwen en respect. Die vrijheid verbinden aan verantwoordelijkheid. 

SAMEN met hun mensen maken zij duurzaam verschil en impact. Dat is de kracht van leiderschap. Daar doe ik het voor.

“Ik had nooit verwacht dat onze samenwerking zo impactvol zou zijn,” zei de DGA tegen mij.

Een geweldig MKB-bedrijf dat zich mag scharen onder de top van Europa. Zij wilden zich HART maken voor een duurzame transitie waarbij leiderschap hoog op de agenda stond. Een feest voor mij om aan bij te dragen. Toch is er heel wat aan voorafgegaan voordat wij SAMEN zijn gestart.

“Al die adviseurs en consultants wisten snel onze kwetsbare plek te vinden. Zij boden prachtige oplossingen aan in een mooi strak plan. En ja, ook ik viel hiervoor.

Zij beloofden mij GOUDEN BERGEN binnen een kort tijdsbestek. En je weet, tijd is kostbaar. Maar eenmaal gestart bleef het beloofde resultaat uit. De waan van de dag nam het weer over en zo waren we opnieuw een jaar verder.”

Heel herkenbaar. Ik heb in mijn 25 jaar als manager veel externen zien passeren. Vaak had ik het gevoel dat wij niet centraal stonden maar hun programma met hun ‘gouden’ formule. 

Alleen met een ‘one size fits all’ aanpak wordt de kern niet geraakt. Dan wint de waan van de dag het snel en krijgen gemopper en geklaag weer vrij spel. Terug bij af. En de kostbare tijd tikt gewoon door!

Dit is dan ook de belangrijkste reden waarom ik puur en alleen maatwerk lever. Enerzijds omdat elke organisatie uniek is. Zo ook de mensen die er werken. En zij maken juist het verschil. 

Anderzijds, als je de kern niet weet te raken, hoe weet je dan überhaupt welke middelen je kan inzetten om je doelen te behalen én continu te borgen?

Hij vervolgde ons gesprek: “De snelheid waarmee ik dacht de transitie te kunnen vormgeven, bleek helemaal niet haalbaar. Mijn eigen mensen gaven dit eerder ook al aan, maar ik wilde daar niet naar luisteren. Mijn focus was te veel gericht op het eindresultaat en het liefst zo snel mogelijk. Nu weet ik wel beter!

Gelukkig kwam jij op ons pad. Door alle gesprekken en observaties wist jij alles snel bloot te leggen. Onze kwaliteiten, uitdagingen, maar zeker ook onze ontwikkelpunten. 

Je draaide er niet omheen en dat kon ik enorm waarderen. Ik vond het een verademing na al die mensen die mij alleen maar naar de mond hebben gepraat. Daar leerde ik niets van.

Nu bouwen we continu aan onze toekomst. Niet meer vanuit silo’s en eigen gewin, maar vanuit verdieping SAMEN naar win-win. Ook besef ik hoe belangrijk onze voorbeeldrol als leider is. Dit had ik nooit zo ingezien!"

En dan maakt mijn hart echt een sprongetje van geluk. Want hier doe ik het voor. Zij weten nu dat alles begint en eindigt in de boardroom én vooral hoe belangrijk hun eigen leiderschapsrol hierin is.

Laat je dus niet meer mis- ver- & afleiden door allerlei gouden en snelle beloften. Zeker niet als je duurzaam verschil en impact wil maken. Dit vraagt om tijd, aandacht en energie van álle betrokkenen. Maar wat je er dan voor terugkrijgt, is van onschatbare waarde.

Ben jij klaar voor de doorbraak?

Ik had dit in 22 jaar als manager nog nooit zo meegemaakt. Totdat hij verscheen. Een sterspeler in het creëren van een angstcultuur. Ook al was het daarvoor nog zo open en warm, als een sluipmoordenaar wist hij dit per direct te killen.

Van dichtbij zag ik hoe hij schaamteloos mensen op het verkeerde been wist te zetten. Hoe ze aan zichzelf begonnen te twijfelen. Ik zag mensen veranderen. Van spontaan, open, vrolijk naar achterdochtig, wantrouwend en bang voor dat onverwachte moment waarop hij je genadeloos kon neersabelen.

Elke keer weer wist hij de dans te ontspringen. Niemand die opstond. Niemand die het doorbrak. Bang dat jij de volgende was. Totdat hij écht veel te ver was gegaan.

Zou het dan nu eindelijk afgelopen zijn? De euforie was van korte duur. Na een paar dagen liep hij weer rond alsof er niets was gebeurd. Hij had zijn excuses aangeboden en daarmee was de kous af. En iedereen hield weer braaf zijn mond.

Hoe ver kon dit gaan? Dit moest stoppen! Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg het tij niet gekeerd. Mijn grens was bereikt. Moegestreden liet ik los. Maar potverdorie, dat machteloze gevoel heeft een lange nasleep gekend.

Totdat het mij de ogen heeft doen openen: zolang deze slechte en foute leiders rond blijven lopen, worden ambities nooit waargemaakt. Sterker nog, zij maken meer kapot dan ons lief is.

Daarom blijf ik me erover verbazen dat ze nog steeds rondlopen. Maar ja, door erover te blijven praten verandert er niets. 

Dus ondanks deze nare ervaring, die ik echt niemand gun, heeft het mij wel de boost gegeven die ik nodig had. Want ik wist ook wat goede leiders teweeg konden brengen. Zelf heb ik ook moeten leren hoe belangrijk het is om als leider de mens en relatie centraal te stellen.

En zo is 5 jaar geleden ‘The ConneXion by Claudia’ geboren, waardoor ik kan bijdragen aan het leiderschap waar BV NL met smart op zit te wachten. Dankbaar dat ik nu moedige leiders kan bijstaan om SAMEN die zinvolle en veilige werkomgevingen te creëren waar mensen naar elkaar luisteren, met elkaar praten en van elkaar leren. Zodat talent, potentie, creativiteit en innovatiekracht volledig tot hun recht komen. 

SAMEN maken we dan écht duurzaam verschil en impact. In het belang van álle betrokkenen. 

Met deze leiders aan onze zijde kan iedereen vol trots terugkijken op de unieke, waardevolle bijdrage die jij dan hebt geleverd. Zonder angst, spijt of 'had ik maar'.

Want het leven is daar toch veel te kostbaar voor?

Loop ik wéér te zoeken in mijn eigen supermarkt. Ze maken er hier een sport van om het elke maand opnieuw in te richten, in de hoop dat klanten zich laten verleiden om meer producten te kopen. Maar ik heb geen zin en tijd voor al die marketingtrucjes uit het jaar nul. Ik wil gewoon mijn boodschappen doen!

In mijn ooghoek zie ik een medewerker staan die er al meer dan 20 jaar werkt. Zij zal het toch wel weten waar het staat? Met een diepe zucht zegt ze: "Ik weet het ook niet meer. Elke keer krijgen we weer de opdracht om het opnieuw in te richten. Gek word ik ervan. Klanten klagen, maar het management wil gewoon niet luisteren. Maar ja, zij hebben ervoor gestudeerd en ik ben maar de medewerker die de vakken vult."

Lieve hemel, deze had ik ook niet zien aankomen. Als trouwe medewerkers hun beklag naar klanten gaan doen, dan zit de irritatie toch wel erg diep. Maar daarnaast is het ook zo’n gemiste kans!

Jouw medewerkers hebben elke dag contact met jullie klanten. En klanten zitten niet te wachten op een 'jasje-dasje' die trucjes toepast die 'ooit' in de schoolbanken zijn aangeleerd. Iets met theorie en een weerbarstige praktijk, die ook nog eens onderhevig is aan een constante verandering.

Doe jezelf, je mensen en je klanten een groot plezier. Luister HOE het in de praktijk er écht aan toe gaat. Gewoon door dagelijks een rondje te maken in je eigen winkel. En dan niet even snel wat vriendelijke knikjes her en der uitdelen, maar echt een praatje maken met je mensen én je klanten. Nieuwsgierig luisteren naar wat ze jou te vertellen hebben.

Als zij zich oprecht gezien en gehoord voelen, dan zal jij je gaan verbazen over de win-win-win(st) die jullie SAMEN gaan maken.

En nu de grote vraag: Hoe vaak maak jij als ondernemer of manager een rondje door je eigen 'winkel', om écht te luisteren naar jouw medewerkers en klanten?

Want jij bent niet zomaar een CEO. Jij bent een visionair, een durver en een leider die zijn ogen niet sluit voor de veranderende tijd en maatschappij waarin we leven.

Jij wilt niets liever dan deze uitdagingen met veel moed en vastberadenheid aangaan. Want jij weet dat er meer is. Meer potentieel. Meer mogelijkheden. Meer winst. Meer impact.

En toch heeft het je veel kruim en energie gekost om jouw directieteam hierin mee te krijgen. Zij vonden dat 'nieuw' leiderschap maar zweverig en softerig gedoe. Ook al kon jij het met positieve resultaten onderbouwen, zij vonden het niets. En dat lieten ze horen ook! 

'Menselijke maat? Er moet gewoon gewerkt worden! Voor je het weet gaan zij bepalen wat wij moeten doen. Dat is toch niet de bedoeling.'

Zij geloofden niet dat mensen beter gingen presteren als je ze zelf de regie gaf. 'Dan wordt het chaos en wie mag dan weer de puin opruimen? Precies!' 

Alleen het bizarre was dat ditzelfde directieteam al jaren op alle fronten aan het innoveren was, maar op leiderschapsgebied waren ze compleet stil blijven staan.

In de tussentijd hoorde je in de wandelgangen dat mensen meer ontevreden waren. En dat ging steeds meer wringen. Op het moment dat jij opperde om iemand in te schakelen, wisten ze niet hoe snel ze daar overheen moesten praten. 

'Kunnen we makkelijk zelf!' En door naar het volgende agendapunt. 

Totdat je er echt helemaal klaar mee was en wij met elkaar in contact kwamen. In alle oprechtheid deelde jij je verhaal. Haarscherp wist je te benoemen wat er anders moest en vooral waarom. Alleen HOE was jouw vraag.

En nu zijn we daar waar jij zo graag naar toe wilde gaan. Met één groot verschil. Je bent nu niet meer alleen, je doet het nu SAMEN met jouw directieteam. 

Achteraf beseften zij dat ego, trots, onzekerheid en angst voor het onbekende hen in de weg stonden. Tsja, leiders zijn ook maar mensen. En laat dat menszijn nu net datgene zijn waar we met smart op zitten te wachten.

Klaar om SAMEN het verschil te maken?

Ik ging met mijn zoon naar een open dag. Ondernemerschap en International Business stonden op het lijstje.

We starten de dag bij Ondernemerschap. Wat meteen opviel was dat het woord ‘vrijheid’ wel heel vaak viel, waarop mijn zoon zachtjes in mijn oor fluisterde; ‘Hoezo vrijheid, ik zie jou keihard werken!’

Vrijheid wordt vaak verward met ‘vrijblijvendheid’. Daar gaat het spaak. Want er is niets vrijblijvends aan ondernemen. Het is een oneindige reis van leren, scherp blijven en zichtbaar zijn. Ook al heb je er ff geen zin in of heb je met tegenslagen te maken, het gaat gewoon door. Want als jij het niet doet, niemand neemt het van je over.

Ondernemerschap vraagt dus naast moed, lef en doorzettingsvermogen ook om het dragen en nemen van veel verantwoordelijkheid. Dan is het toch zinvol als het voor jou duidelijk is waar jij voor staat en gaat. Dan weet je ook waar je volmondig JA en NEE tegen gaat zeggen.

Voor mij staat deze ‘vrijheid’ om mijn ‘vrije geest’ alle ruimte te geven. Mijn eigen missie, visie en strategie bepalen. Ik hoef niet meer mee te kleuren, maar kan helemaal mijn eigen kleur bepalen.

Vooral HOE ik aan leiderschap specifiek invulling wil geven. Want op dat vlak hebben we nog heel wat te winnen.

Dat kunnen doen op mijn eigen-wijze unieke manier, dat is voor mij 'vrijheid pur sang'. Inclusief de waarden die voor mij hoog in het vaandel staan: Respect, Gelijkwaardigheid, Vertrouwen én Plezier.

Met al deze ‘vrijheden’ ga ik puur en oprecht de samenwerking aan met DGA’s, CEO’s en TOPondernemers om het leiderschap te brengen waar we vandaag de dag met smart op zitten te wachten; Leiders die SAMEN met hun mensen écht duurzaam verschil en impact gaan maken.

Hieraan bijdragen is waar ik het voor doe! Want op deze waardevolle plekken komen talent, potentie, creativiteit en innovatiekracht volledig tot bloei. En daar snoeihard voor werken, dat doe ik met alle liefde en heel veel plezier!

Ik was laatst bij een tof event wat in het teken stond van nieuw leiderschap. Precies op mijn lijf geschreven.

Ik had net mijn jas uitgedaan, draai me om en hoor iemand heel spontaan tegen mij zeggen; "hé ik ken jou! Wat leuk om je nu in het ‘echt’ te zien. Ik volg je al enige tijd op LinkedIn."

En dan ineens zegt zij; "ohh, maar jij kent mij natuurlijk helemaal niet. Je zal wel denken. Zit je daar wel op te wachten?"

Ik vind het juist supertof als mensen op je af durven te stappen. Zeker als het zo spontaan, warm en oprecht is.

Alle volgers, inclusief de stille volgers, zijn voor mij GOUD waard. Als ik hen kan inspireren en motiveren om actief bij te dragen aan het leiderschap waar we met smart op zitten te wachten, dan kan mijn dag niet meer stuk.

We werken 2/3de van ons leven. Een belangrijk onderdeel dus van ons leven. Daarom verdien jij als geen ander een leider die jou ziet en hoort. Die jou het gevoel geeft dat jij er écht toe doet! Die jou alle ruimte geeft om jouw unieke talenten en potentie te gaan ontdekken, zodat jij die ook volledig kan gaan benutten. Die diversiteit als jullie grootste meerwaarde ziet, zodat jullie continu van elkaar kunnen leren om zo SAMEN duurzaam verschil en impact te kunnen maken.

Dus of je mij nu persoonlijk kent of via LinkedIn, ik ben oprecht SUPERBLIJ en DANKBAAR met jouw bijdrage, steun en concrete acties, zodat we SAMEN de wereld van puur en oprecht leiderschap écht kunnen gaan verrijken.

Ik spreek veel gepassioneerde dga’s, ceo’s en topondernemers. Allemaal HART voor de zaak en blij met de mensen om hen heen.

Partners, vrienden, collega’s, peers, ze bieden een luisterend oor zodra er moeilijke beslissingen genomen moeten worden. Maar toch ontbreekt er vaak iets. Niet altijd te benoemen, eerder een gevoel.

Wat ik dan hoor is dat ze het goed willen doen voor hun eigen mensen, maar erg hard zijn voor zichzelf. ‘Tsja’, zeggen ze dan, ‘dat is nu eenmaal part of the job.’

Herkenbaar. Ik was er ook van overtuigd dat dit inherent was aan mijn werk. Dus niet zeuren. Gewoon doorgaan. Er komen weer betere tijden aan.

En dat was ook zo, maar ik moest er wel elke keer doorheen. Die slapeloze nachten, mijn innerlijk gepieker, dat hield ik voor mezelf. Ik wilde daar niemand mee belasten. Totdat ik een geweldige coach tegenover mij had zitten die dwars door mij heen prikte.

‘Leuk Claudia dat jij er voor iedereen bent, maar wie is er voor jou?’ Uiteraard somde ik dezelfde riedel af als mijn eigen klanten nu. 

‘Mooi’, zei hij kalm. ‘Maar als jij een moeilijke beslissing moet nemen, voel je dan dat je blindelings op hen kan bouwen of hoor je eerst hun issues aan om hen weer te helpen?’

En geloof me, dit was niet als compliment bedoeld. Deze kwam keihard binnen. De tranen stonden in mijn ogen, waarop hij weer kalm vroeg: ‘Wat gebeurt er nu met jou?’

‘Ik realiseer me ineens dat ik me inderdaad soms niet gehoord voel. Dat iedereen denkt; Claudia redt het wel. Zij heeft geen hulp nodig, maar dat is niet zo! Alleen snap ik niet waarom mensen dat niet begrijpen. Ik ben er toch ook voor hen. Ik bied hen toch ook een luisterend oor?’

‘Vraag jij hen dan om hulp of moeten zij raden dat je hulp nodig hebt?’ BAM, de volgende incassering.

Het werd mij steeds meer duidelijk waar mijn gevoel van ‘er alleen voorstaan’ vandaan kwam. Ik stelde anderen centraal, maar vergat daarin mezelf.

Stap voor stap durfde ik steeds meer van mezelf te laten zien. Ik was verbijsterd over de hulp die mij geboden werd en vooral hoe leuk mensen het vonden om wat voor mij te kunnen betekenen.

Onbewust had ik uitgestraald dat ik het makkelijk alleen af kon. Dat ik geen zorgen kende. Dat ik me niet druk maakte, want alles kwam toch wel weer goed.

En daar geloof ik nog steeds in. Hoe donker het ook kan zijn, er is altijd weer licht aan het einde van de tunnel. Maar ik weet nu dat je alleen sneller gaat, maar SAMEN echt veel verder komt.

Daarom ben ik oprecht blij dat ik er nu kan zijn voor mijn klanten. Ik weet waar ze vandaan komen en waar ze heel graag naartoe willen. Als zij zich dan ook bewust worden van hoeveel positieve invloed zij zelf hebben op hun eigen groei en ontwikkeling en daarmee ook op die van anderen, dat blijft keer op keer een magisch mooi moment.

Ben jij er klaar voor om SAMEN duurzaam verschil en impact te gaan maken? 

‘IK senior JIJ junior, wat moet ik met JOU??’ Briesend stond hij tegenover mij.

‘Managers zijn voor mij grijze wijze mannen in een krijtstreep pak!’

Het was duidelijk dat ik niet voldeed aan zijn verwachtingspatroon. Ook al was ik al 20 jaar manager, in zijn ogen was ik ongeschikt.

Nu was dit niet zijn eerste uitbrander, maar wel zijn laatste. Grensoverschrijdend gedrag is onacceptabel.

Al vanaf het begin stapte hij graag die ‘boksring’ in. Maar die ‘actie reactie’ versterkte alleen maar meer zijn gedrag, waardoor de onrust juist toenam en explodeerde tijdens dit teamoverleg.

Op een één of andere bizarre manier kwam er een innerlijke rust over mij heen, waardoor ik hem rustig aan kon blijven kijken zonder te reageren.

Dit had hij niet verwacht. Ongemakkelijk ging hij om zich heen kijken in de hoop dat iemand de stilte ging doorbreken. Maar iedereen was met stomheid verslagen.

‘Dit was het?’, vroeg ik na enige stilte. Amper hoorbaar kwam er een ‘ja’ uit zijn mond.

‘Dan stoppen we dit overleg.’ Ik zag opluchting op de gezichten van de overige teamleden, maar las de paniek in zijn ogen. ‘Ik kom er bij jou op terug’, was het enige wat ik nog tegen hem zei.

Met gierende banden was iedereen vertrokken. Ik bleef zitten. En BAM meteen onweer in mijn lijf. Dit was te heftig. Dit moest stoppen!

Ik heb echt tijd nodig gehad. Alle scenario’s hebben de revue gepasseerd. Alle pijlers steeds op hem gericht. Máár welke rol had ik hierin gespeeld? Waarom had ik hem nooit gevraagd waarom hij dit gedrag vertoonde? En vooral wat hij daarmee wilde bereiken?

Het gesprek waar ik zo tegenop zag, heeft mij uiteindelijk zoveel geleerd en gebracht.

Met overtuigen, zenden, overschreeuwen, negeren dan gaan we het samen NOOIT redden. Ook niet met invullen, denken en praten voor elkaar. Dat is echt TIJDVERSLINDEND en ENERGIESLURPEND.

Tijdens dit gesprek zat er geen kille man meer tegenover mij, maar iemand die oprecht spijt had van zijn eigen acties en gedrag.

Maar met een eenmalig goed gesprek win je elkaars vertrouwen niet terug. Dat vraagt TIJD, AANDACHT en INVESTERING van alle betrokkenen. Want dit had de rest van het team ook geraakt.

Door PUUR en OPRECHT interesse te tonen en ‘The ConneXion’ te maken, leerden we elkaar steeds beter kennen. Het vertrouwen zag, hoorde en voelde je met de dag groeien.

Bizar hoeveel talent, potentie, creativiteit en INNOVATIEKRACHT er toen vrijkwam! SAMEN behaalden we resultaat met een snelheid waar eenieder versteld van stond.

Dus wil jij als werkgever DUURZAAM verschil en impact maken? Laat je dan niet meer mis-, ver & afleiden door die 'boksring' in te stappen. Maar leer te luisteren met een nieuwsgierigheid die je brengt naar de kern waar alles omdraait: VERTROUWEN.

Dan zal 'the speed of trust' ook bij jou met veel plezier haar werk doen.

Bouw jij mee? Dan sta ik aan jouw zijde!

Wat een feest! Met een 𝙤𝙥𝙚𝙣 𝙢𝙞𝙣𝙙 en 𝙫𝙧𝙞𝙟𝙚 𝙜𝙚𝙚𝙨𝙩 vieren we dit immense feest. En zijn daar dan veel regels voor nodig? Bendemal! 𝙍𝙚𝙨𝙥𝙚𝙘𝙩𝙫𝙤𝙡 en 𝙛𝙡𝙚𝙭𝙞𝙗𝙚𝙡 manoeuvreren we ons overal doorheen.

Over het 𝙝𝙤𝙚 en 𝙬𝙖𝙩 maken we ons totaal niet druk, want het 𝙬𝙖𝙖𝙧𝙤𝙢 is voor iedereen zo helder als wat.

Over 𝙙𝙤𝙤𝙧𝙡𝙤𝙤𝙥𝙩𝙞𝙟𝙙𝙚𝙣 en 𝙙𝙚𝙖𝙙𝙡𝙞𝙣𝙚𝙨? Daar wordt geen woord aan vuil gemaakt. Iedereen weet hoe hij zijn steentje kan 𝙗𝙞𝙟𝙙𝙧𝙖𝙜𝙚𝙣. En als er dan een opstopping is? Dan wachten we gewoon rustig af totdat er zelf weer  𝙗𝙚𝙬𝙚𝙜𝙞𝙣𝙜 in komt.

Máár omdat het oog ook wat wil, blijven we wél 𝙘𝙤𝙣𝙩𝙞𝙣𝙪 𝙫𝙚𝙧𝙣𝙞𝙚𝙪𝙬𝙚𝙣 𝙫𝙚𝙧𝙗𝙚𝙩𝙚𝙧𝙚𝙣 & 𝙫𝙚𝙧𝙖𝙣𝙙𝙚𝙧𝙚𝙣. Elk jaar weer. Dat is nu echt 𝙙𝙪𝙪𝙧𝙯𝙖𝙖𝙢 𝙨𝙪𝙘𝙘𝙚𝙨𝙫𝙤𝙡!

Dus wil jij ook wat ‘carnaval’ in jouw organisatie brengen? Over een paar dagen ben ik weer goed 𝙗𝙚𝙧𝙚𝙞𝙠𝙗𝙖𝙖𝙧🤩!

Lobbyen leerde ik al op jonge leeftijd. Mensen naar de mond praten ook. Meekleuren met de big boss? Zeker! Anders waren het twee leuke dagen.

Zo was het hiërarchisch systeem. Gevoed met allerlei machtspelletjes om mensen naar je hand te zetten. Ongelijkheid en afstand tot elkaar was heel normaal.

Zo anders was het thuis. Een warm liefdevol nest waar respect vanuit gelijkwaardigheid met de paplepel was ingegoten. Toch accepteerde ik die andere wereld, want daar lagen mijn kansen. Dus was het presteren en scoren om ‘erbij’ te mogen horen.

Het bleek de voedingsbodem te zijn voor big ego’s waar geen millimeter ruimte over was voor anderen. Mits je iets voor hen kon betekenen. Dan mocht je even aansluiten om daarna weer snel in de schaduw te verdwijnen.

En ook al had ik meer behoefte aan warmte en geborgenheid, onbewust had een hardheid zich van mij meester gemaakt. Geboren uit zelfbescherming om die onverwachte harde uithaal te kunnen incasseren. Want als ik even minder presteerde, dan waren ze snoeihard.

Het liefste zakte ik dan door de grond. Toch ging ik nog harder lopen. Totdat ik mezelf bijna voorbij liep. Want wie was ik nu aan het overtuigen? Anderen of mezelf? Voor wie deed ik het eigenlijk? En werd ik er een leuker mens door? Nou, die vraag was snel beantwoord.

Ik was klaar met dat pleasegedrag. Klaar om als een kameleon mee te kleuren. Klaar om ingezet te worden om andermans doelen te behalen. Ik wilde SAMEN doelen behalen.

Mijn moeder attendeerde mij op een hele toffe baan in de reiswereld. Het bleek een schot in de roos. Wat een geweldige tijd! SAMEN hard werken én SAMEN heel veel plezier maken.

De sfeer, de mensen, de klanten alles viel op zijn plek. Voor het eerst dat ik leidinggeven echt fantastisch vond. En ondertussen reizen en de wereld ontdekken. Eindelijk af van dat gemanipuleer en ellebogenwerk.

In de tussentijd gingen we als een speer. In een paar jaar van 40 naar 120 kantoren en van 1 naar 3 contactcentra. Nieuwe kansen boden zich aan. Ik ging steeds meer werken. En BAM, ik viel keihard terug in mijn oude patroon; presteren, scoren om er (weer) bij te horen. Ik wilde die volgende promotie pakken, maar die ging aan mijn neus voorbij!

Mijn ego viel in honderdduizend stukjes uiteen, maar niemand die het aan mij zag. Want ook al had ik zakelijk weer ontzettend veel geleerd, hoe ik met pijn, verdriet en teleurstelling kon omgaan? Geen idee! Dus pokerface op en mezelf vooral groot houden, maar wat voelde ik me klein.

Thuis liet ik de tranen de vrije loop om mezelf daarna weer bijeen te rapen. Als het niet hier is dan toch weer elders. Want daarvan was ik wel overtuigd. Ik kwam altijd weer op een nieuwe plek terecht. Wat mij achteraf gezien ook geen windeieren heeft gelegd.

Benieuwd wat mijn volgende plek is geworden? Hieronder deel 2👇

Op deze bijzondere plek werd ik me heel bewust hoe groot je invloed als leider is op jouw mensen. Dat de manier waarop je met jouw mensen omgaat bepaalt of je MAAKT of BREEKT. Kiest voor SAAMHORIGHEID of GEDOE. Gaat voor DUURZAAM of KORTSTONDIG resultaat.

Daarom begrijp ik oprecht niet waarom er nog zoveel slechte leiders rondlopen. Ook al weten we wat de gevolgen en consequenties zijn, toch lijken we er niets van te leren. Want gisteren stond er wéér een schokkend artikel in de krant.

2,6 miljoen mensen (ruim een kwart van werkend NL) zijn slachtoffer van ongewenst gedrag, waarbij een groot deel van de leiders betrokken zijn. En dan blijven roepen dat we een personeelstekort hebben?

We hebben gewoon een leiderschapstekort. En dát is wat jou als werkgever miljarden euro’s kost. Pijnlijk, maar waar.

Dus wat is nodig om als werkgever je allerbelangrijkste taak te gaan vervullen? Om je verantwoordelijkheid te gaan nemen om die veilige en zinvolle werkomgeving te gaan creëren? Om leiderschap als belangrijkste topic op jouw agenda te zetten?

Want als jij duurzaam verschil en impact wil maken, investeer dan eerst in jouw eigen groei en ontwikkeling. Want mensen doen niet meer wat je hen zegt te doen, ze doen wat ze jou zien doen. Ben jij puur en oprecht met hen betrokken? Laat je hen zien, horen en voelen dat zij er echt toe doen? Ik beloof je, het zal dan ook jou geen windeieren leggen.

Ik hoop oprecht dat het delen van mijn leiderschapsreis en -visie jou heeft geïnspireerd. Dat het je ogen heeft geopend en niet meer wegkijkt, maar het liefdevol aankijkt.

Want BV NL zit met smart op jou te wachten! En ik sta jou bij om dit waar te maken. 

...en ik zie wederom schitterende doelen voorbij komen. Ik zou het oprecht geweldig vinden als al deze doelen aan het einde van het jaar ook bereikt zijn.

Maar helaas, de realiteit is anders. Tussen WILLEN en DOEN, tussen PAPIER en REALISATIE zit namelijk een wereld van verschil.

Het enthousiasme waarmee van start wordt gegaan, verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra de eerste hobbels ons tegemoet gaan komen. We houden namelijk niet van tegenslagen.

Maar onderschat de persoonlijke belangen ook niet. Die kunnen zomaar de overhand krijgen. Zeker als jij hier teveel ruimte voor geeft. Dan komen er allerlei onzin argumenten op tafel waarom het NU echt niet gaat lukken.

Voor je neus zie je de energie wegvloeien en de waan van de dag neemt het met gemak weer over. Worden alle plannen weer opgeschoven in de hoop op betere tijden.

In de tussentijd hoor je vooral hoe ‘druk’ iedereen wel niet is. Maar dan wel met zaken waar (wederom) geen verschil en impact mee gemaakt gaat worden.

Als jij dit nu ook zo beu bent en je wil dit patroon echt gaan doorbreken, accepteer dan eerst dat duurzame veranderingen nooit over één nacht ijs gaan. Dat vraagt om geduld. Engelengeduld. Want hoe geweldig het op papier ook is uitgewerkt, de praktijk is en blijft veel weerbarstiger.

Bereid je hier dus goed op voor. Sta niet alleen stil bij de inhoud, maar juist ook bij de vorm. De manier waarop jullie SAMEN invulling wil geven aan het behalen van jullie doelen. Zodat je elkaar niet meer TEGENwerkt, maar SAMENwerkt. Uiteindelijk bedienen jullie allemaal één en dezelfde klant.

Laat je in de tussentijd ook omringen door mensen die jou oprecht inspireren, motiveren en bijstaan. Juist op die momenten dat het tegenzit. Want die gaan hoe dan ook komen! Maar zij geven jou die liefdevolle schop onder je kont. Zodat jij SAMEN met jouw mensen niet opgeeft maar full focus doorgaat waar anderen stoppen!

Dan maken jullie er SAMEN een schitterend en impactvol 2024 van! 

Word dan de leider die we vandaag de dag zo HART nodig hebben. Een verbindende leider. Pur sang. Die mensen ziet, hoort en écht weet te raken.

Een leider met een loepzuivere visie. Met een flinke dosis lef, flexibiliteit en doorzettingsvermogen. Want het is en blijft een oneindige reis van continu leren, veranderen, vernieuwen en verbeteren.

Is het makkelijk? Nee, zeker niet. Maar zodra jij SAMEN met jouw mensen deze weg bent ingeslagen, wil je nooit meer terug! Want dan pas besef jij hoeveel talent, waarde en groeipotentie je al die tijd hebt laten liggen.

Dus investeer in je mensen. Investeer in de relatie. Wat je ervoor terugkrijgt is van onschatbare waarde!
 
Maak er SAMEN een schitterend 2024 van!

En nee, hij heeft niet tijdens de borrel te diep in het glaasje gekeken. Deze CEO heeft samen met zijn directieteam een aantal jaar geleden een kleurentest gedaan. Dit gaf ze ‘inzicht’ in hun voorkeuren en drijfveren waardoor ze elkaar ‘beter’ leerden kennen en wat de samenwerking weer zou ‘bevorderen’.

Echter zijn ze nu niet verder gekomen dan elkaar in een ‘kleurenhokje’ te stoppen. In plaats van begrip en verbinding zorgt het nu eerder voor het afkappen van een gesprek of discussie.

“Oh daar heb je hem weer, lekker blauw!” BAM, einde gesprek. Op naar het volgend agendapunt. Om de week erop over exact hetzelfde punt weer te discussiëren. Waarop de ‘blauwe’ zegt; “Tuurlijk jij bent er nog niet over uitgepraat, jij bent ook zo rood!” En zo zit je samen gevangen in een vicieuze cirkel.

Helaas zijn zij echt niet de enige die op deze manier inefficiënt en ineffectief met hun kostbare tijd omgaan. In plaats van ‘ik zie jou, ik hoor jou, ik wil jou begrijpen’ zijn zij bezig met ‘zie mij, hoor mij, begrijp mij nou eens’. Maar zonder begrip en verbinding blijf je in herhaling vallen, worden actiepunten niet afgerond en krijgen irritatie en frustratie steeds meer de overhand.

Wil je elkaar echt beter leren kennen? Verstop je dan niet achter een ‘kleur’ of een ‘type’, maar laat de mens achter jouw functie, titel of rol zien. Vertel wie je bent, waar je vandaan komt, wat je gevormd heeft. Deel waar je nu staat en heen wil. Waar je energie van krijgt én waarop je leegloopt. Wat je uitdagingen zijn en waar je hulp kan gebruiken om jullie ambitie SAMEN waar te maken.

Tijdens het delen van deze persoonlijke verhalen, ieder op hun eigen-wijze unieke manier, zie ik de meest verbaasde gezichten om me heen. “Werken we al jarenlang samen en dan kom ik nu pas tot de conclusie dat wij zoveel meer gemeen hebben dan ik ooit had kunnen bedenken.“

De bewustwording dat er zoveel kostbare tijd en energie verloren is gegaan, door voor elkaar te denken en te praten in plaats van het simpelweg eerst aan elkaar te vragen, komt snoeihard binnen. Maar dat is wel noodzakelijk. Vastgeroeste patronen en mindsets moeten eerst doorbroken worden om irritatie en frustratie om te kunnen zetten naar BEGRIP en VERBINDING. Want dat is het fundament en vertrekpunt waarop SAMEN duurzaam verder gebouwd kan worden.

Laat je dus niet meer mis-, ver- & afleiden door het inzetten van 'lapmiddelen'. Kijk elkaar gewoon aan. Investeer puur en oprecht in de relatie. Wat je ervoor terugkrijgt is van onschatbare waarde.

Taboes over schaamte om te praten over je gevoel tot aan het verbergen van je mentale gezondheid. Taboes waardoor mensen (onnodig) uitvallen. Waardoor hulp te laat wordt ingeroepen. Waardoor de weg naar herstel zoveel langer gaat duren. Wanneer weten we deze pijnlijke taboes te doorbreken?

Hoe goedbedoeld ook, dat gaat NIET lukken door nog meer rapporten te schrijven of onderzoeken te doen die volstaan met clichés en goedbedoelde adviezen: meer openheid, meer veiligheid.

Als mensen zich in een omgeving wanen waar ze zich niet veilig voelen, dan worden ze vanzelf zo gesloten als een oester. Lopen ze liever met een pokerface rond, dan te vertellen hoe ze zich echt voelen.

En zo houden we iets in stand wat onze duurzame groei en ontwikkeling alleen maar in de weg staat.

Willen we meer openheid en veiligheid? Dan zijn het de leiders die zich hier HART voor moeten gaan maken. Moedige leiders die niet (meer) wegkijken, het wegwuiven of wegstoppen maar het vol aankijken.

Deze moedige leiders geven alle ruimte aan wat eenieder juist zo uniek maakt; mens zijn. In alle fases van ons leven. Leiders die er zijn op al die momenten die er écht toe doen. Puur en oprecht. En dat is wat je ziet, hoort en voelt.

Daarom durf jij je het onbespreekbare bespreekbaar te maken. Want jij weet dat jij gezien en gehoord wordt. Dat jij serieus genomen wordt. Jij staat er niet (meer) alleen voor.

Dat zijn de leiders die we vandaag de dag zo HART nodig hebben om SAMEN deze taboes te doorbreken.
 
Deze moedige leiders sta ik liefdevol bij, zodat talent, potentie, creativiteit en innovatiekracht de ruimte krijgen om SAMEN duurzaam verschil en impact te maken.

Wil jij ook bijdragen? Laten we dan 'The ConneXion' maken. SAMEN bereiken we zoveel meer.

 Als ik vroeger onenigheid en gedoe had, ging ik ervan uit dat het nu ‘eenmaal’ bij mijn leiderschapsrol hoorde. Iets met ‘hoge bomen’. Lekker oppervlakkig. Daardoor kwam ik totaal niet tot de kern van waarom de relatie stroef verliep én waarom resultaat uitbleef.

Ook al had ik er last van, ik leerde er niets van. Sterker nog het werd gewoon in stand gehouden. Maar ja, dat is het gevaar van teveel ego’s op een m2. Te druk met eigen agenda’s waardoor er geen millimeter ruimte overbleef om anderen te laten groeien en ontwikkelen.

Zoveel talent, wat pal voor onze neus stond, lieten we gewoon onbenut. Wat een tijd, energie en geld heeft dat gekost!

Door te veranderen van werkgever werden mijn ogen geopend. Hier draaide het niet om het systeem. Hier stond de mens en de relatie centraal. Voor mij een pittige leerschool, maar het heeft mijn aanpak voor altijd doen veranderen!

Want alles draait om jouw mensen. En vooral de manier waarop jij als leider met jouw mensen omgaat. Want dat bepaalt of jij MAAKT of breekt. Gaat voor WIN-WIN of eigen gewin. Voor DUURZAAMHEID of korte duur. Voor WINST of verlies.

Daarom ben ik dankbaar dat ik er nu kan zijn voor die moedige leiders die afscheid willen nemen van al die vastgeroeste systemen, patronen & mindsets die hun duurzame groei en ontwikkeling alleen maar in de weg staan. Zij willen ook bouwen aan een stevig fundament om SAMEN duurzaam verschil & impact te maken. In het belang van alle betrokkenen!

Sluit jouw visie hier ook op aan? Dan is het hoog tijd voor een inspirerende ontmoeting. 

Gisteren in gesprek met een topvrouw uit de financiële wereld over nieuw leiderschap. Hoe graag zij dit wil uitdragen naar de rest van haar organisatie. En is dat een uitdaging? Jazeker, want er lopen nog (te)veel traditionele leiders rond.

De categorie die mensen maar lastig vinden. Zeker met al die vragen waar ze vandaag de dag mee komen. Minder werken, flexibeler werken, thuiswerken, remote werken. En dan ben je ze tegemoet gekomen, dan is het nog niet goed. Willen ze weer meer betrokken worden. ‘Hoe dan? Kom gewoon naar kantoor! Pfff, vroeger deden ze gewoon hun werk.’

Maar met klagen gaan we de complexe issues, die we allemaal op ons bord hebben liggen, echt niet doorbreken. Waarom houden we het dan wel in stand?
Nu kan ik komen met het feit dat ons brein niet van veranderen houdt. Die wil liever gedoe voorkomen en plezier maken. Maar wie wordt daar nu beter van? Precies, niemand!

En daarnaast; mensen willen echt wel veranderen, maar niet veranderd worden. En daar zit onze grootste uitdaging. Want willen we SAMEN duurzaam succesvol resultaat gaan behalen, dan wordt de manier waarop we met elkaar omgaan doorslaggevend.

Dus als eerste moeten we stoppen met al dat oppervlakkige gedoe. Al dat praten, denken en invullen voor elkaar. Al die aannames. Ze hebben meer kwaad dan goed gedaan. Dus duik liever SAMEN de diepte in.

Luister naar elkaar. Praat met elkaar. En leer van elkaar.

Laat je verbazen. Laat je verwonderen. SAMEN weten we zoveel meer.

Dan wordt delen vermenigvuldigen. Dan gaan we doorbreken wat doorbroken moet worden.

En jouw rol als leider is cruciaal om dit SAMEN waar te maken. En ook jij staat er dan niet alleen voor. Want er wordt, net als deze topvrouw, gelukkig steeds meer in leiderschap geïnvesteerd. En dan bedoel ik niet die ‘standaard’ leiderschapsprogramma’s, -trainingen e/o -methodes, maar puur maatwerk waarin jij centraal staat én waarin ik jou bijsta.

Nieuwsgierig hoe ook jij duurzaam verschil en impact kan maken? Laat we dan snel kennismaken, zodat ook jij doorgaat waar anderen stoppen.

Personeelstekort? Er staan legio mensen te trappelen om aan de slag te gaan. Toch krijgen zij afwijzing op afwijzing. Te oud, te jong, te ervaren, te onervaren, te specialistisch, te generalistisch, te-te-te. Te moe word je ervan!

Maar laten we eens naar binnen kijken, naar de organisaties zelf. Hoeveel onbenut talent bevindt zich recht voor onze neus? Het is verbazingwekkend hoe snel het charmeoffensief wordt ingezet zodra deze vragen aan leiders worden gesteld.

Want vol overtuiging beweer jij dat dit bij jou NOOIT gebeurt. Zoals zoveel bij jou niet gebeurt wat niet ‘heurt’. Maar wake up beste leiders van NL; slechts 15% van de mensen geeft aan hun volle potentie in te zetten. Niet gek hè dat 70% van de mensen aangeeft hun werk niet leuk te vinden? Ze worden ook totaal niet uitgedaagd.

Laten we stoppen met praten over een personeelstekort en het beestje gewoon bij de naam noemen: we kampen al jaren met een leiderschapstekort. Hoe dat komt? Het gros van de leiders zijn vanuit inhoud, gewilde papiertjes en uitstekende lobby skills op hun plek terecht gekomen.

Daarnaast hadden ze één hele heldere opdracht: zo snel mogelijk resultaten behalen. Linksom of rechtsom. Focus op korte termijn. En zo werden mensen als middel ingezet om andermans doelen te behalen. Om de portemonnee van anderen te spekken. Jaren is er gekozen voor eigen gewin. Waardoor de kloof tot elkaar alleen maar groter werd.

En de ‘vrijbrief’ voor leiders om machtsmisbruik en grensoverschrijdend gedrag goed te praten, is voorgoed verleden tijd. NL is klaar met de ‘mea culpas’ van lik-me-vestje.

Maar gelukkig is er een positieve beweging op komst. Aangewakkerd door zowel mensen zelf als nieuwe leiders die opstaan. En dat is maar goed ook, want zo doorgaan is geen optie meer. Het is niet acceptabel om mensen als marionet in te zetten. Om ze monddood te maken. Zo gaat alle potentie, talent, creativiteit en innovatiekracht zeker verloren.

Daarom hebben wij nu meer dan ooit behoefte aan moedige leiders die deze vastgeroeste systemen, patronen en mindsets gaan doorbreken, zodat er ruimte vrij gaat komen om SAMEN dat nieuwe fundament te slaan waarop we duurzaam verder kunnen bouwen. Zij aan zij!

Want we weten allang dat je alleen sneller gaat, maar SAMEN toch echt veel verder komen.

Bouw jij als moedige leider mee? Dan sta ik aan jouw zijde, zodat jij doorgaat waar anderen stoppen.

 ‘Krijg ik op maandagochtend weer een appje: "Ik werk vanuit huis, de monteur komt langs." Duurt dat dan de hele dag?’, verzucht de CEO. ‘Ik moet bijna smeken om de mensen naar kantoor te laten komen. Ze hebben hun leven zo ingericht dat werk zich maar moet aanpassen. Als ik hierover in gesprek ga, kijken ze me vreemd aan of ze beloven snel om vaker naar kantoor te komen. Maar uiteindelijk laten ze het afweten. Zo werkt het niet! Maar wat kan ik doen?’, vraagt hij mij.

‘Waarom vind jij het zo belangrijk dat ze naar kantoor komen?’, vraag ik. Hij kijkt mij verbaasd aan en zegt: ‘Hoe bedoel je? Wat wil je precies weten?’ ‘Achter elke keuze schuilt een gedachte, dus ik ben benieuwd naar die van jou’, leg ik uit. ‘Nou, dat is simpel’, zegt hij vastberaden. ‘Het is gewoon prettiger om elkaar persoonlijk te ontmoeten en te spreken. Op die manier leer je elkaar veel beter kennen en dat komt de samenwerking absoluut ten goede. Dat is toch fijn voor iedereen? Daarom snap ik het niet’, voegt hij eraan toe.

‘Heb je dit ook zo gedeeld met je team?’, vraag ik. ‘Waarom zou ik? Het lijkt me vanzelfsprekend’, antwoordt hij.

Niet dus! We verzuimen om duidelijk te maken waar het echt om gaat. En voor we het weten vullen we het voor elkaar in. Daar zijn we heel goed in.

Maar in de tussentijd denk jij:
‘ze willen niet. Ze lopen de kantjes ervan af. Maar wie betaalt hun salaris?’
En jouw medewerkers denken:
‘waarom zeurt hij? Ik doe mijn werk toch? Thuis ben ik veel productiever. Heeft hij geen vertrouwen meer in mij?'

Naarmate ik langer met hem samenwerk, beseft hij hoe belangrijk communiceren, delen en verbinden is. En dat hij als leider dit echt meer en beter kan doen.

Hij start met een sessie waarin hij openhartig zijn ambitie deelt en geeft aan hen hierbij keihard nodig te hebben om dit SAMEN waar te maken. Daarom hecht hij zoveel waarde aan het samenkomen &-zijn. Je ziet de medewerkers verbaasd om zich heen kijken. Zo hebben ze hem nog nooit zien spreken. Voorheen was het meer een monoloog, waarna hij weer snel vertrok. Nu wil hij oprecht weten hoe zij hierover denken. Hoe ze SAMEN kunnen werken op een manier die voor alle partijen werkt.

Langzaamaan komt er beweging in, want het blijft niet meer bij 'leuke' eenmalige sessies. Nu is er continu opvolging en aandacht op welke wijze ze SAMEN duurzaam verschil & impact kunnen maken. In het belang van alle betrokken partijen!

'Eindelijk zijn we af van al die oeverloze gesprekken en overleggen die tot niets hebben geleid maar wel veel gedoe en ellende hebben veroorzaakt. Wat een tijd- & geldverspilling! Maar ja, ik ben daar zelf de oorzaak van geweest. Ik ben blij met jou aan mijn zijde. We halen nu zoveel meer resultaat dan ik ooit had durven dromen, zegt de CEO met een grote glimlach op zijn gezicht. Waarom ben jij niet veel eerder op ons pad gekomen?’

'Tsja', zeg ik, 'die hoor ik wel vaker. Maar soms is er een appje voor nodig om in actie te komen', zeg ik lachend tegen hem. 

Vertrouwen, gelijkwaardigheid, respect zijn 'populaire' kernwaarden waarmee we binnen organisaties het belang en de ‘kracht van de relatie’ graag willen onderstrepen. Het is de manier waarop we onze ambitie willen waarmaken. Het liefst groot op de muur en prominent op onze site. Zodat iedereen ziet hoeveel 'waarde' we hieraan hechten.

Alleen wat roepen deze kernwaarden daadwerkelijk op? Hoe dragen we deze uit? En hoe vertalen we deze dan naar onze ambitie?

Doe maar eens een rondje langs de velden. Je zult verbaasd zijn over de diversiteit, over de beleving, over de invulling en de verwachtingen hiervan. Die zijn namelijk heel persoonlijk. Gevormd in de loop van de jaren door allerlei ervaringen en gebeurtenissen die op ieders eigen pad zijn gekomen. Die bepalen hoe je reflecteert. Hoe je communiceert. Hoe je verbindt. Hoe je omgaat met alle veranderingen die continu op je pad komen.

Maar als we dit niet met elkaar bespreken, hoe kunnen we het dan van elkaar weten?
 
En waarom ben jij dan nog steeds verbaasd, dat jouw mensen niet betrokken zijn? Dat ze geen eigenaarschap pakken? En dat de ambitie die zo prachtig aan het papier is toevertrouwd in de praktijk niet wordt waargemaakt?

Bizar toch?

...scoren en vooral erbij horen. Linksom of rechtsom resultaten behalen. Medewerkers werden als middel ingezet om de opgelegde targets en kpi’s te behalen. Zonder enige vorm van schaamte. Dat was mijn leerschool, mijn voorbeeld.

Deze aanpak zorgde uiteraard ook voor veel frictie, gedoe en onrust. Maar op je bek gaan kon niet. Daar werd je keihard op afgerekend. Die onzichtbare angst en onzekerheid zorgde ook voor een eenzaam gevoel. Delen met anderen? No way! Emotie tonen was voor watjes. Thuis kon je uithuilen en op de zaak ging de onderlinge strijd gewoon weer door.

Het ergste van alles was dat we oprecht dachten dat we met deze ‘toxic’ leiderschapsstijl gingen voor het hoogst haalbare. Hoe blind, doof en arrogant zijn wij geweest?

Zoveel talent, wat pal voor onze neus stond, lieten we onbenut. Waarom? 𝗗𝗼𝗼𝗿 𝘁𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗲𝗴𝗼’𝘀 𝗼𝗽 𝗲𝗲𝗻 𝘃𝗶𝗲𝗿𝗸𝗮𝗻𝘁𝗲 𝗺𝗲𝘁𝗲𝗿. Wij gaven aan anderen geen millimeter ruimte om te groeien en te ontwikkelen. Wat een tijd, energie en geld heeft dat gekost!

Een pittige leerschool, maar het heeft mijn ogen wel doen openen en mijn aanpak voor altijd doen veranderen. Want het gaat helemaal niet om jou. Alles draait om jouw mensen. En vooral de manier waarop jij met jouw mensen omgaat bepaalt of jij MAAKT of breekt. SAMEN gaat of alleen. Gaat voor WIN-WIN of eigen gewin. Voor DUURZAAMHEID of korte duur. Voor WINST of verlies.

Dus wil jij echt gaan voor het hoogst haalbare? Gooi je ego aan de kant. Laat jezelf zien. Volledig met alle emoties die erbij horen. Dat maakt jou menselijk en compleet.

En als jij als leider dan die ruimte biedt om SAMEN die zinvolle en veilige werkomgeving te creëren, waar jouw mensen weten dat zij er toe doen, kijk dan meer eens wat er gebeurt...

Leiderschap is geen beroep dat je simpelweg kunt aanleren of een wetenschap die je uit boeken kunt halen. Het is geen kunstje dat je zomaar onder de knie krijgt door middel van casestudies. Nee, de echte praktijk is veel weerbarstiger en complexer dan dat.

Maar weet je, leiderschap is ook prachtig en dankbaar werk. Het is het vermogen om anderen te inspireren, te motiveren en te begeleiden op hun pad naar duurzaam succes. Het is het creëren van een zinvolle en veilige omgeving waarin mensen kunnen groeien, bloeien en zichzelf kunnen overstijgen. Het is het gevoel van voldoening wanneer je ziet hoe jouw inspanningen en visie leiden tot positieve duurzame veranderingen en succes voor jouw mensen én jouw organisatie.

Echter, te midden van deze schoonheid van leiderschap ligt ook de grootste uitdaging: jouw mensen. Niets is zo grillig en wispelturig als de mens. Elke keer weer bevinden ze zich in een andere fase van hun leven, met nieuwe behoeften en verlangens. En voor organisaties geldt precies hetzelfde.

Om succesvol om te gaan met deze constante verandering, is flexibiliteit, veerkracht en een immense hoeveelheid doorzettingsvermogen vereist. Het is een eindeloze en uitdagende reis die je nooit in je eentje kunt afleggen. Alleen door SAMEN te werken kun je ambities waarmaken.

Leiderschap is dus een constante uitdaging waar je jezelf elke dag aan herinnert. Het is van essentieel belang om in jezelf te blijven investeren, om scherp en alert te blijven. En het goede nieuws is dat met de juiste mentor aan jouw zijde, je veel sneller tot de kern komt.

Iemand die dus begrijpt waar leiderschap werkelijk om draait. Iemand die zelf in de arena heeft gestaan. Die weet hoe zwaar en uitdagend het kan zijn, maar ook hoeveel voldoening en persoonlijke groei het met zich meebrengt.

Met deze persoon aan jouw zijde, ben je niet alleen gewapend tegen de onvermijdelijke tegenslagen, maar word je ook gestimuleerd om door te gaan, nieuwe hoogten te bereiken en duurzame successen te behalen die je
voorheen voor onmogelijk hield.

Dus, te midden van de pracht en dankbaarheid van leiderschap, benadruk ik ook de realiteit van de uitdagingen die ermee gepaard gaan. Maar laat deze uitdagingen je niet ontmoedigen, want ze zijn de moeite waard om te overwinnen. SAMEN met jouw mensen kun je de wereld veranderen, duurzame successen behalen en een blijvende impact creëren.

Ben jij die leider die klaar is om de uitdaging én de schoonheid van leiderschap in alle faccetten te omarmen? Dan sta ik graag aan jouw zijde om SAMEN deze inspirerende reis te gaan maken. 

Vandaag de dag meten we er flink op los. We willen graag weten of we op koers zijn, of iedereen (nog) tevreden is, wat we nog kunnen verbeteren, etc. Alles wordt goed inzichtelijk gemaakt. Want ja….meten = weten.

Maar wat meten we nu daadwerkelijk?

Als ik een willekeurige site bezoek, plopt er een schermpje op met de vraag ‘Wat vind je van onze site?' ”Uhhh....dat ik het niet weet, ik zit er net op.” Of ik heb iets besteld en krijg meteen een mail wat ik van het product vind. Ik heb het nog niet eens uit kunnen pakken! De tsunami van aanvragen voor een aanbeveling, review of uitnodiging voor een onderzoek, dat is buiten alle proporties.

Maar binnen organisaties gaat het soms nog een stapje verder. Allerlei ‘handige’ apps en tools worden ingezet om met regelmaat te ‘meten’ hoe het met je gaat, wat je ergens van vindt, hoe de onderlinge relatie en samenwerking is, etc. Na de eerste ‘nulmeting’ worden uitdagende normen vastgesteld. Alles wordt dan in het werk gezet om deze te behalen.

Maar gaat het echt alleen om het behalen van die norm? Is dat meten = weten?

JA, zullen velen zeggen. Dat geeft toch aan dat we op koers zijn? Nee, zo oppervlakkig mogen we hier niet mee omgaan. Wil je echt weten wat de uitslag betekent? Verdiep je dan eerst in het ‘waarom’ van de resultaten door SAMEN een eerlijk en open gesprek te voeren.

Maar wat is nodig voor het voeren van een eerlijk en open gesprek? Dan gaat het niet meer over de 'harde' cijfers, maar over de manier waarop we met elkaar omgaan:

👉Voelen jouw mensen zich vrij om hun gedachten en meningen te delen?
👉Weten zij dat zij er écht toe doen?
👉Wordt er oprecht naar hen geluisterd?
👉Wordt er concreet doorgepakt op basis van de input die zij leveren?

Dan pas ontvang jij als leider waardevolle inzichten voor duurzame verbetering en groei. Dan kun je SAMEN je successen vieren en op een positieve wijze invulling geven aan continu verbeteren – vernieuwen – veranderen.

Maar zonder vertrouwen, vergeet het dan maar! Je kan dan meten en vragen tot je een ons weegt, maar de echte uitslag en feedback krijg je dan nooit te horen. Met als gevolg dat er veel talent, potentie, creativiteit en meerwaarde verloren zal gaan. Precies wat je niet wil, toch?

Dus wat wordt het? Blijven we stug doorgaan met meten? Of gaan we eerst SAMEN ontdekken wat écht nodig is om jouw organisatie duurzaam naar nieuwe hoogtes te brengen?

Jarenlang was ik een slechte luisteraar. Ik had altijd wel een excuus: te druk, geen zin, vond het niet nodig. Bij organisaties waar HET RESULTAAT centraal stond, kwam ik er heel makkelijk mee weg. Zolang de euro's, omzet en aantallen goed waren, kraaide er niemand naar. En zo bleef mijn focus niet gericht op mijn mensen, maar op mijn eigen carrière om die gewilde stappen vooruit te kunnen maken.

Zo veranderde ik elke 2-3 jaar van werkgever om mezelf opnieuw uit te dagen in een nieuwe omgeving met een andere cultuur. Ik ging als een raket totdat ik bij een innovatieve organisatie waar vrijheid, verantwoordelijkheid, vertrouwen en verbinding niet alleen aan het papier was toevertrouwd, maar echt in de praktijk was doorgevoerd. Geen hiërarchie, geen gesloten deuren, maar respect en gelijkwaardigheid in een open inspirerende omgeving. Een compleet nieuwe ervaring voor mij.

Ik vond het geweldig, maar mijn resultaatgericht stond mij volledig in de weg. Het tempo lag voor mij veel te laag. Dus daar ging ik. Druk opvoeren. Gas geven. Maar mijn team floot me keihard terug.

Ze waren niet gewend om met een dominante manager te werken. BAM, daar stond ik met mijn te groot EGO. In plaats van te luisteren kapte ik hen resoluut af. Niet de beste move kan ik je vertellen.

Maar met vallen, opstaan en heel veel leren besefte ik dat mijn gebrek aan luisteren behoorlijk kostbaar was geweest. Simpelweg omdat ik mijn mensen niet de aandacht gaf die ze verdienden. Dit zorgde voor improductiviteit en onnodig herstelwerk. Ook werd creativiteit en talent afgezwakt omdat ik als een speer overal doorheen wilde gaan. Ik dacht altijd dat ik streed voor het hoogst haalbare, maar ik was zelf de oorzaak dat omzet werd misgelopen en kansen bleven liggen. Pijnlijk maar wel de realiteit.

Door echt de tijd te nemen om naar elkaar te luisteren, leerde we elkaar vanuit een heel ander perspectief kennen. Zo ontdekten we wat ons dreef, waar we energie van kregen en waarin we wilden groeien en ontwikkelen. En ineens gingen we SAMEN als een raket. Eindelijk was ik verlost van de strijd en het gedoe dat ik jarenlang onbewust met me had meegedragen.

Kortom, mijn reis van een slechte luisteraar naar een luisterende leider heeft me doen inzien dat luisteren de sleutel is tot effectieve communicatie, succesvolle samenwerkingen en mooie duurzame resultaten.

En zo werd The ConneXion by Claudia geboren. Maak ik me HART voor leiders die SAMEN met hun mensen duurzaam verschil en impact maken. In het belang van alle betrokkenen.

Benieuwd? Laten we dan kennismaken.

Onderstaand een column van ANNE-MARIJE BUCKENS  - BN De Stem 29 april 2023

Hier draait mijn maag echt van om. Hanengedrag. De omgekeerde wereld met alle gevolgen en consequenties van dien. Lees en huiver....

Toen Marco (56) zeven jaar geleden solliciteerde bij een farmaceutisch bedrijf leek er geen vuiltje aan de lucht. Hij was in de kracht van zijn leven en gesterkt door het MBA-diploma dat hij had behaald op Nyenrode trad hij toe tot de directie. Marco zat vol ideeën en onder zijn bewind groeide het bedrijf gestaag.

Na een jaar merkte Marco dat de werkdruk wel heel extreem was. De taken en verantwoordelijkheden op zijn functieprofiel waren nog wel te overzien, het was vooral de verstandhouding tussen de directieleden die hem slapeloze nachten bezorgde. Zo was het een ongeschreven regel onder directieleden om niet als eerste naar huis te gaan. Hierdoor kwam het regelmatig voor dat Marco tot diep in de nacht op zijn kantoor zat, alleen maar om niet beschimpt te worden door zijn collega's. Ook werd er een sport van gemaakt om zo laat mogelijk zakelijke berichten te sturen in de groepsapp. Wie om 02.00 uur 's nachts nog een managementupdate rondstuurde, werd de volgende dag gelauwerd om diens werkethiek. Wie niet direct op de nachtelijke appjes reageerde, werd spottend gevraagd of hij soms op vakantie was.

Marco zag steeds meer medewerkers uitvallen. Niemand noemde dat een burn-out, want dat vond men in dit bedrijf maar een modeverschijnsel. Medewerkers verdwenen uit beeld en sommigen kwamen gewoon nooit meer terug.

Tijdens een directievergadering gaf Marco aan de haantjescultuur en hoge werkdruk niet meer van deze tijd te vinden. Dit werd weggehoond en Marco werd duidelijk gemaakt dat dit de cultuur binnen deze organisatie is en dat als hij er te zwak voor was, hij maar weg moest gaan. Daarop besloot Marco de werksfeer binnen zijn eigen afdeling te veranderen. Hij praatte met zijn medewerkers over hun welbevinden, ging zelf tegen zessen naar huis en meldde zijn collega-directieleden dat hij 's avonds en in het weekend niet langer bereikbaar was. Marco's eenmans- actie kon rekenen op pesterij en scheve blikken van de andere directieleden, maar de lovende reacties van zijn medewerkers waren voor hem voldoende om de ingeslagen weg te vervolgen.

Niet veel later viel er een brief van zijn werkgever op Marco's deurmat. In de brief werd gesteld dat er twijfels waren over Marco's functioneren en dat er een functioneringsonderzoek zou worden ingesteld. Een nachtmerrie begon.

De uitkomst van het onderzoek veronderstelde namelijk dat Marco, die inmiddels op non- actief gesteld thuis zat, aan autisme lijdt. Het onderzoek liet geen greintje van Marco's zelfvertrouwen overeind. Al zijn onhebbelijkheden werden uitvergroot en hij kreeg zwart op wit een stoornis toebedeeld waar hij tot dan toe nooit last van had gehad. Marco vereenzelvigde zichzelf met de onofficiële diagnose, die bedoeld was om hem de laan uit te sturen. Van de zelfverzekerde, slimme en charismatische man die hij was, was binnen de kortste keren niets meer over. Marco werd opgedragen een nieuwe baan te zoeken, maar verder kijken dan het labeltje dat hij heeft gekregen, lukt hem niet. Hij houdt, al zijn kennis en ervaring ten spijt, vol dat hij vanaf nu is overgeleverd aan een baan bij de plantsoenendienst. Alsof ze daar zitten te wachten op een Nyenrode-alumnus.

Ik weet nog wel een berichtje voor die directie-groepsapp waar Marco in zat en zou met liefde vannacht om 02.00 uur opstaan om dat te verzenden.

Ik schrik ineens wakker van het enorme gepiep. Na uren piekeren ben ik alsnog in slaap gevallen. Doodmoe sta ik op en de dag moet nog beginnen. Mijn hoofd maakt overuren. Ik sta aan de vooravond van een belangrijke beslissing, maar ik weet niet meer waar ik goed aan doe.
 
Soms denk ik met weemoed terug aan onze beginjaren. Iedereen was betrokken. Zonder het te vragen, liep iedereen dat stapje extra. Maar sinds een paar jaar zijn we enorm hard gegroeid. Voor mijn gevoel moet ik nu hemel en aarde bewegen om iets voor elkaar te krijgen. Dus waar begin ik aan?
 
Alle teambuildingsessies om de ‘next step’ SAMEN te maken, hebben ook niet het gewenste effect geboden. Hoe bijzonder die momenten ook waren, het lukt ons gewoonweg niet om het tij te keren. In de waan van de dag raken we het saamhorigheidsgevoel steeds weer kwijt. Staan de neuzen weer alle kanten op.
 
Dus klaar voor de next step? Nee, absoluut niet. Alleen zo doorgaan kan ook niet. Eerlijk gezegd sta ik er voor mijn gevoel te vaak alleen voor. En dat wil ik niet meer. Ik wil weer terug naar hoe we ooit zijn begonnen. Geen zin meer in al dat gedoe. Maar hoe en waar begin ik? En wie kan mij hierin bijstaan?
 
Het gedoe met jouw mensen is heel herkenbaar. Jij bent echt niet de enige. Ik heb het zelf ook gehad. Jarenlang zelfs. Ik dacht altijd dat het erbij hoorde. Vooral het geklaag over elkaar. Menig overleg is hierover gegaan. Wat een tijd, geld en energie is daar aan op gegaan. En zonder dit te doorbreken. Dat is het ergste van allemaal.
 
Iets in mij was hier klaar mee. En ik wist dat ik in mijn uppie het niet kon veranderen. Ik kon er ook nog niet echt mijn vinger op leggen waarom en hoe het kwam, maar wist wel dat ik op zoek moest naar een andere omgeving.
 
En in die andere omgeving heb ik geleerd hoe je als leider echt duurzaam verschil & impact kan maken. Hoe je met plezier SAMEN de mooiste prestaties kan behalen. En HOE je SAMEN continu kan blijven groeien en ontwikkelen. Ook in dynamische en hectische omgevingen!
 
Precies wat deze moedige CEO ook heeft ervaren, nadat we samen een intensief maatwerktraject hebben doorlopen. Achteraf balend dat hij zolang heeft gewacht om met mij contact op te nemen, want hij weet nu ook dat je alleen sneller gaat maar SAMEN toch echt veel verder komt.
 
Ben je het gepieker en gedoe ook zo beu? Wacht dan niet langer af. SAMEN doorbreken wij wat doorbroken moet worden, om de weg weer vrij te maken voor & naar duurzaam succes.

Precies wat je wel wil, toch?

Met trots over de schitterende ambities die op papier zijn vastgelegd, gaat het directieteam voortvarend aan de slag. Maar als het enthousiasme niet wordt gedragen door hun mensen en verwachte resultaten uitblijven, slaat de sfeer gauw om.

Als ik vervolgens word uitgenodigd om te kijken wat ik voor hen kan betekenen, merk ik snel genoeg hoe ze in de 'wedstrijd' zitten. Als ze volledige verantwoordelijkheid nemen, hebben ze voor zichzelf duidelijk gemaakt waar ze goed in zijn, waar ze tegenaan lopen en waar ze als leiders in willen groeien en ontwikkelen.
 
Maar als ik hoor "het is misschien nog te vroeg, we zijn ook zo druk, waar haal ik de tijd vandaan, we doen het toch nooit goed, wow dat is wel duur", dan houdt het op. Overtuigen heeft namelijk helemaal geen zin. Je bent er klaar voor of niet. Je wil iets doorbreken of niet. Je wil gaan voor het hoogst haalbare of niet. Je wil investeren in jouw groei als leider of niet. De keuze is altijd aan jou en nooit aan mij. Maar spelen op hoog niveau krijg je NOOIT cadeau.
 
Champions League spelers investeren ÉLKE DAG in hun eigen groei en ontwikkeling. Dit vergt CONTINUÏTEIT en vraagt veel van elke speler, het team, de hele staf en de club. En dat is niet voor iedereen weggelegd. Maar als je die stap wil maken, is er niemand die het in zijn hoofd haalt om te zeggen dat hij 'te druk' is voor de dagelijkse trainingen en overleggen. Diegene weet dat zijn plek in het team dan snel vergeven wordt. Want voor aanmodderen, voor je uitschuiven en wijzen naar anderen is geen ruimte.
 
Vraag je dus eerst af waarom jullie op dit niveau willen spelen? En voor wie? Wat betekent dit concreet? En waar zit dan de groei en ontwikkeling op organisatie-, team- en individueel niveau? Welke investeringen moeten jullie dan doen? Hoe krijgen jullie iedereen mee? En is dit haalbaar met je huidige team?
 
Het vergt dus veel moed en lef om krachtig kwetsbaar te zijn en eerlijk naar jezelf te kijken. Als je echt wil slagen, moet je eerst SAMEN een stevig fundament bouwen waarin jullie missie, visie, kernwaarden en strategie helder en concreet geborgd zijn. Niet alleen toevertrouwd aan het papier, maar SAMEN ook echt hebben doorleefd! Ga je als een TGV door deze fase heen, dan bouw je de Toren van Pisa. Vaarwel ambitie👋 Welkom strijd, ellende en gedoe!
 
Maar zijn jullie oprecht bereid om al deze uitdagingen SAMEN aan te gaan? Zeggen jullie volmondig JA!, dan zijn jullie er klaar voor.
 
En om ervoor te zorgen dat jullie volledige FOCUS houden, sta ik aan jullie zijde. Zodat jullie straks die bokaal met gepaste trots SAMEN in ontvangst kunnen nemen.
 
Ik ben er klaar voor. JULLIE OOK?

Waarom wordt er pas onder druk van buitenaf écht actie ondernomen? 

Snel je verontschuldigingen aanbieden door te zeggen ‘dat het ZO ECHT niet hoort maar dat je het HELAAS ECHT niet wist’, is een teken dat je totaal geen leiderschap toont en eigenaarschap pakt. Want HOE heeft het überhaupt kunnen gebeuren dat MACHTSMISBRUIK en GRENSOVERSCHRIJDEND GEDRAG onder jouw SUPERVISIE heeft kunnen plaatsvinden?

Weet je hoe het voelt om stelselmatig vernederd, gekleineerd, genegeerd of geïntimideerd te worden? Hoe het voelt als je eindelijk de moed hebt om aan de bel te trekken, maar dan niet serieus genomen wordt? Of dat er loze beloftes worden gedaan?

Weet je dat? Nou ik en velen met mij wel! Want dit gebeurt echt niet alleen in medialand. Deze toxische en onveilige werkomgevingen komen vaker voor dan ons lief is.

Die angst, onzekerheid en paniek die zich dan van jou meester maken, zorgen ervoor dat het onmogelijk is om nog ‘normaal’ te kunnen functioneren.

Pas als je weer enigszins op adem bent gekomen, wat voor de één veel langer duurt dan voor de ander, kom je er achter in wat voor wespennest je hebt gezeten. Hoeveel kruim en energie jou dit heeft gekost. Standje overleven i.p.v. leven. Dat wens je toch niemand toe?

Dus doe jezelf en je mensen een groot plezier. Kijk jezelf in de spiegel aan. Als jij, om wat voor reden dan ook, niet het vermogen hebt om oprecht begaan te zijn met jouw mensen of je vindt het simpelweg gedoe, zet jouw talenten dan in op een ander vlak.

Want hoeveel titels jij ook voor of achter jouw naam hebt staan, de eretitel van eindbaas kan écht niet iedereen dragen. En hoeveel expertise jij ook hebt, LEIDERSCHAP GAAT OVER MENSEN. 𝗘𝗻 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗼𝗺 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗶𝗷 𝘄𝗲𝗲𝘁, 𝘁𝗼𝘁𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗳𝘁.

Daarom maak ik me HART om SAMEN die zinvolle en veilige werkomgevingen te creëren waar iedereen zich gewaardeerd en gerespecteerd voelt. Waar mensen met passie en liefde hun werk doen. Waar ruimte is voor fouten maken, zonder harde oordelen. Waar ruimte is voor innovatie, vooruitgang en ontwikkeling. Waar we kunnen groeien in onze leiderschapskwaliteiten om SAMEN écht duurzaam verschil & impact te maken.

Wil jij je hier ook HART voor maken? Dan sta ik aan jouw zijde.

Richt liever de pijlers op het duurzaam bouwen van jullie eigen succes!

We vergapen ons graag aan schitterende talks. Lezen boekenplanken vol aan literatuur. Luisteren uren naar podcasts. Maar hoe enthousiast we ook zijn, de waan van de dag neemt het al snel weer over.

Het zijn ook kortstondige jojo prikkels. Teveel gericht op de buitenwereld, op alles wat buiten onze organisatie en onszelf ligt. Maar verandering begint bij onszelf.

Als we ons richten op onze eigen groei en ontwikkeling, op onze eigen talenten, potentie en meerwaarde, zullen we ons verbazen over wat er allemaal mogelijk is.

Door onszelf in de spiegel aan te kijken en onze pijlers naar binnen te richten, kan jij als leider een positieve invloed hebben op jouw eigen omgeving. Til jij SAMEN met jouw mensen de organisatie naar nieuwe hoogten.

Dus wat wordt het? Blijven blindstaren op de successen van anderen? Óf volledig focussen op het duurzaam bouwen van jullie eigen succes?
 

Pijnlijk toch dat we zoveel laten liggen? Puur tijdverlies door:
-         discussies over wie het werk moet doen
-         conflicten binnen/tussen teams en afdelingen
-         gebrek aan openheid en samenwerking
-         machtsmisbruik

Herkenbaar? Of totaal niet?

Wil je meer facts & figures over jouw potentie, meerwaarde en belang van GOED WERKGEVERSCHAP?👇

Jij bent onderweg naar een groot businessevent waar jij je samen met tal van andere executives en topondernemers laat onderdompelen in ‘DE WERELD VAN MORGEN’.

Tal van inspirerende topsprekers vertellen enthousiast over hoe belangrijk digitalisering en innovatie is om duurzaam te kunnen blijven groeien en ontwikkelen. Ze delen nieuwe businessmodellen waarin ook duidelijk wordt dat jouw rol als leider zich continu ontwikkelt en verandert.

Op de manier waarop zij hun ervaringen en inzichten delen, krijg jij die boost van ‘Als ZIJ het kunnen, dan kan IK het ook!’.

Achteraf ben jij toch blij dat je een streep door jouw overvolle agenda hebt gezet. Je praat enthousiast nog wat na. Contacten worden nog snel uitgewisseld en dan stap je moe maar voldaan je auto in.

MORGEN GA JIJ HET ANDERS DOEN!

Als jij je laptop wil openklappen, staat ineens één van jouw directeuren voor je neus. ’Of je even hebt?’ Wat dan gaat komen, stond niet gepland in jouw al overvolle agenda. Voor je het weet zit je weer gevangen in de waan van de dag.

‘Waarom verandert er nu niets? Waarom houd ik mijn energie niet vast? Waarom doorbreek ik niet wat ik wil doorbreken?’, vraag je jezelf af als je je bed instapt.

Herkenbaar? Vast wel!

Waar we namelijk in uitblinken is om ons excentriek te laten motiveren en inspireren. Je hebt veel geïnvesteerd voor sprekers die jou met hun prachtige motiverende talks, ondersteund door dito beeld en geluid, als geen ander hebben weten te verleiden. Zij hebben jou die boost gegeven waar jij zo naar verlangde. Maar helaas van korte duur. Je hebt het gezien, gehoord maar nog lang niet doorleefd.

De grootste uitdaging zit op een ander vlak. De zoektocht naar die intrinsieke motivatie & drive. Wat wil ik/willen wij nu echt veranderen? Én voor wie? Wat is dan nodig? Waar zitten dan mijn/onze uitdagingen? Hoe gaan we dit SAMEN doorbreken? En met wie aan onze zijde om dit ook écht waar te maken?

Dus voor jij je agenda blokt voor 1 dag inspiratie denk dan eerst goed na waar je voor kiest:
Een kortstondige boost vanuit excentrieke motivatie?
Of een duurzame verandering vanuit intrinsieke motivatie?

Als jij onverwachts in een benaderde situatie terecht komt, is de ‘vlucht, vecht of verkramping’ heel natuurlijk. Binnen relaties kan dit ook ontstaan. Op alle niveaus. Tot aan de boardroom toe. Alleen houden we het dan vaak onbewust zelf in stand. We doorbreken niet wat doorbroken moet worden, waardoor duurzaam resultaat uitblijft.

Ik ben er zelf ook debet aan geweest. Als mijn ego weer eens in de weg zat, beet ik van me af. Was ik in omgeving waar ik me niet veilig voelde, was ik snel weg. Maar die verkramping, daar had ik heel veel moeite mee. Stond ik aan de grond genageld, omdat die opperhaan er een sport van maakte om je en plein public af te zeiken.

En toch kwam na deze verkramping snel de leeuwin weer in mij los. Ik laat me door jou niet te kakken zetten! Donder op! Alleen ik loste er niets mee op. Sterker nog, het koste mij veel te veel energie. Met een hoop gedoe erachteraan. Terwijl ik deep down maar een ding wilde, VERBINDEN.

Puur en oprecht ‘The ConneXion’ maken vanuit respect en gelijkwaardigheid had ik van huis uit meegekregen, maar op mijn werk was ik het compleet kwijtgeraakt. Daar leken andere regels te gelden. Daarom nam ik daar de houding aan van een sterke onverwoestbare leider. Ik onzeker? No way. Bullshit natuurlijk. Wat overbleef was hardheid. Niet gek dus dat mensen op de loop gingen. Ook voor mij!

Vanaf het moment dat ik mijn schild heb laten vallen, mijn menselijkheid durfde te tonen, met alle onzekerheden en angsten erbij, ging er een nieuwe wereld voor mij open. Door naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten, leerden we elkaar pas echt kennen. Het vertrouwen groeide met de dag en de verbinding werd ijzersterk.

Deze ommekeer heeft mijn visie op leiderschap voorgoed doen veranderen. Want wat een talenten, kwaliteiten en potentie kwamen bovendrijven. En die energie die loskwam, was onbeschrijfelijk. Waar we eerst zo hard voor moesten knokken, overtroffen we nu met gemak.

Hoe paradoxaal? Denken dat je voor het hoogst haalbare gaat en ben je zelf de oorzaak van teleurstellend resultaat. Simpelweg omdat je focus ligt op het verkeerde. Daarom deel ik mijn leiderschapsvisie en -expertise nu met jou. Vanuit mens & relatie centraal. Precies wat BV NL nu meer dan ooit nodig heeft om te doorbreken wat doorbroken moet worden. In het belang van alle stakeholders!

Ben jij klaar voor de doorbraak?

Als ik vroeger onenigheid en gedoe had, ging ik ervan uit dat het nu ‘eenmaal’ bij mijn leiderschapsrol hoorde. Iets met ‘hoge bomen’. Lekker oppervlakkig. Daardoor kwam ik totaal niet tot de kern van waarom de relatie stroef verliep én waarom resultaat uitbleef. Ook al had ik er last van, ik leerde er niets van. Ik doorbrak het niet.

Maar zonder relatie geen prestatie. Zonder vertrouwen, geen succes. Zo simpel is het! Maar ik had nog een lange weg te gaan om te begrijpen dat je alleen sneller gaat, maar SAMEN toch echt veel verder komt.

En dat SAMEN bouwen start en eindigt bij wederzijds vertrouwen en respect. Dat krijg je niet cadeau. Dat dwing je niet af. En zonder de aandacht die dit verdient, verlies je het sneller dan je lief is. Met alle nare gevolgen van dien.

Daarom ben ik dankbaar dat ik er nu kan zijn voor die moedige leiders die afscheid willen nemen van systemen, patronen & mindsets die hun duurzame groei en ontwikkeling alleen maar in de weg staan. Zij willen écht bouwen aan een stevig fundament om SAMEN duurzaam verschil & impact te maken. En waar ‘the speed of trust’ met veel plezier haar werk doet.

Dus doorbreek wat doorbroken moet worden. Dan maken we er SAMEN een schitterend 2023 van!

Vaak zijn mijn klanten begonnen als stille volgers. Ze willen nog niet meteen naar buiten treden. Onzekerheid, ego, (faal)angst, taboe maar ook moeilijk loskomen uit de ratrace en de waan van de dag, zijn de meest gehoorde redenen waarom ze het contact voor zich uit hebben geschoven.

Vanuit deze veilige positie herkennen ze zich in wat ik deel over leiderschap. Zij zijn blij met de openheid van mijn persoonlijke verhalen inclusief mijn blunders en aannames die ik als leider veelvuldig heb gemaakt. Slecht luisteren stond met stip op 1. Opgevolgd door dominant en lekker direct. Ook blonk ik uit in de lat zo HOOG mogelijk leggen. Want presteren, scoren en erbij horen daar was ik erg gevoelig voor.

Gelukkig heb ik ook de mogelijkheid gekregen om als leider veel te investeren in mijn persoonlijke groei en ontwikkeling. Hierdoor realiseerde ik me steeds meer dat ik zelf de oorzaak was voor gedoe en afstand. Daar ging mijn ego.

Maar ook waarom een veranderproces zo stroperig verliep en waardoor beoogd resultaat uitbleef. Hoe paradoxaal?

Vanaf het moment dat ik het lef had om me krachtig kwetsbaar op te stellen (want ik vond het echt doodeng), ging er een nieuwe wereld voor mij open. Weg van dat oppervlakkige gedoe. Investeren in waar je echt verschil mee kan maken. Jouw mensen! ‘The speed of trust’ was niet meer een loze kreet, want SAMEN behaalden we veel sneller duurzaam resultaat.

De rol van leider is en blijft dus cruciaal om vastgeroeste systemen, patronen en mindsets te gaan doorbreken. Want mensen doen niet meer wat je hen zegt te doen. Ze doen wat ze jou zien doen. Deze boodschap raakt mijn klanten. Ook zij willen dit doorbreken. Alleen weten ze niet HOE.

Als zij dan de moed hebben om hun stilte te doorbreken, gaat er voor hen een nieuwe wereld open. Eindelijk kunnen ze zich verlossen van de angst, taboe en onzekerheid wat hen al veel te lang in de weg heeft gestaan. Er komt energie en ruimte vrij die nodig is om dwars door alles heen te bouwen aan een stevig FUNDAMENT waarop SAMEN DUURZAAM verder gebouwd kan worden. In het belang van alle stakeholders.

Ik ben blij met mijn stille volgers. Want ooit is de tijd daar dat ze bij mij aankloppen. En worden ook zij de NIEUWE LEIDERS die we vandaag de dag zo HART nodig hebben.

Alle alarmbellen zijn allang afgegaan, maar het kreeg nooit de aandacht die het verdiende. Totdat het explodeert en er onder druk een onderzoek wordt ingesteld. Niets meer dan een lapmiddel, want het echte probleem zit veel dieper verankerd. Vastgeroest in het systeem waar eindbazen totaal geen leiderschap tonen en eigenaarschap pakken. Maar zodra er gedoe en ellende ontstaat, doen zij er alles aan om hun eigen straatje schoon te vegen.

Zonder pardon wordt met het vingertje gewezen en worden anderen aan de schandpaal genageld. Maar ondertussen blijven diezelfde eindverantwoordelijken samen met alle meepraters en wegkijkers gewoon aan boord. Degenen die deze cultuur net zo ziek hebben gemaakt als degenen die in het ‘openbaar’ grensoverschrijdend gedrag hebben vertoond.

Je verontschuldigingen aanbieden door te zeggen ‘dat het ZO ECHT niet hoort maar dat je het HELAAS ECHT niet wist’, is de genadeklap voor alles en iedereen. Want wat jij niet ziet en hoort, wil nog niet zeggen dat het er niet is.

Zit daar dan niet meteen het grootste probleem? Want als jij weet hoe het er binnen jouw organisatie echt aan toegaat, is onderzoek door een extern bureau helemaal niet nodig. Of ben jij toch zelf die boosdoener? Heb jij die druk bij jouw mensen teveel opgevoerd? Want ja presteren, scoren en successen behalen, daar gaat het toch om? Dus hup, nog een tandje erbij…..maar ondertussen verzuipen in je eigen moeras.

En denk nu niet dat dit alleen gebeurt in medialand, bij de belastingdienst of in de politiek. Deze onveilige en toxische werkomgevingen komen vaker voor dan ons lief is. Doe maar eens een rondje in je eigen vriendenkring en het huftergedrag van het ‘eliteclubje’ vliegt je om de oren.

Dus mocht jij nu bezig zijn met het maken van de eindejaarsspeech, haal dan niet alle toeters en bellen uit de kast. Ga niet vol trots vertellen dat ondanks deze BIZARRE TIJDEN jullie het nog steeds zo geweldig doen. Dat saamhorigheid, respect en gelijkwaardigheid bij jullie hoog in het vaandel staan. Doe jezelf en je mensen een groot plezier. Geef ze gewoon waar ze recht op hebben. Geen loze beloften, maar oprechte aandacht. Zie ze. Hoor ze. Zorg dat ze weten dat zij er toe doen.

Want hoeveel titels jij ook voor of achter jouw naam hebt staan, de eretitel van eindbaas kan écht niet iedereen dragen. Want leiderschap gaat over mensen. 𝗘𝗻 𝗺𝗲𝗻𝘀𝗲𝗻 𝗴𝗲𝘃𝗲𝗻 𝗲𝗿 𝗻𝗶𝗲𝘁𝘀 𝗼𝗺 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗶𝗷 𝘄𝗲𝗲𝘁, 𝘁𝗼𝘁𝗱𝗮𝘁 𝘇𝗲 𝘄𝗲𝘁𝗲𝗻 𝗵𝗼𝗲𝘃𝗲𝗲𝗹 𝗷𝗲 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝗻 𝗴𝗲𝗲𝗳𝘁.

Nee, dat had ik niet nodig. Ik had alles op orde. Voor mij was het leven een groot feest. Het glas niet half vol, maar altijd vol. Tegenslagen of problemen waren voor mij uitdagingen en verdwenen zo als sneeuw voor de zon.

Zelfs toen ik op 27 jarige leeftijd hoorde dat mijn moeder borstkanker had, bleef ik positief. Na haar operatie kregen we goed nieuws; geen uitzaaiingen in haar lymfeklieren. Zie je nu wel, alles komt goed!

Het leven lachte mij weer toe. Ik ontmoette kort daarop de liefde van mijn leven en mijn carrière ging als een trein. Dat mijn moeder vaker aangaf dat het minder met haar ging, wilde ik liever niet horen. Totdat ze teveel klachten kreeg en weer die medische molen in moest gaan. Deze keer liep ik er niet voor weg. 

Ik ben alle gesprekken met haar meegegaan. In diezelfde periode raakte ik zwanger. Een lichtpuntje in een onzekere tijd. De vreugde was helaas van korte duur.......Ik werd met spoed opgenomen. Het bleek een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te zijn.

Op mijn werk merkte mijn team maar ook mijn leidinggevende dat ik veel stiller was geworden. Hij vroeg of ik hulp nodig had. Ik? Nee joh! Het is toch logisch dat ik nu stiller ben. En als ik op mijn werk ook nog hierover moet hebben, dan ben ik er continu mee bezig.

Nadat ik weer wat was opgeknapt, bleek mijn moeder opnieuw getroffen te zijn door die rotziekte. Nu uitgezaaid. Chemo wilde ze niet, wel alle andere behandelingen die haar kwaliteit van leven zouden verbeteren.

In de tussentijd raakte ik weer zwanger, maar ook deze keer was het foute boel. Na een tweede zware operatie was IVF het enige wat overbleef om onze kinderwens in vervulling te laten gaan. Mijn moeder ging verder achteruit, maar wilde mij heel graag in deze periode bijstaan. Zij startte alsnog met chemo, ik met het IVF traject. 

Bij mij sloeg het meteen aan. Ik was zwanger van een tweeling! Wat een blijdschap. Helaas was het voor mijn moeder te zwaar. Na 2 chemo’s is ze noodgedwongen moeten stoppen, maar zij heeft geen enkele echo bij mij gemist. Wat hebben wij SAMEN genoten van deze bijzondere tijd….totdat met 28 weken mijn vliezen braken. Met de ambulance werd ik overgebracht naar het Sophia Kinderziekenhuis. Na 2 dagen werden onze jongens geboren. Amper één kilo.

Mijn man en ik leefden in onze eigen bubbel. Alles op de automatische piloot. 

Gelukkig deden de jongens het heel goed en mochten al snel over naar Breda. Maar helaas met mijn moeder ging het steeds slechter. Eind november mochten de jongens mee naar huis. In de nacht van oud op nieuw is mijn moeder overleden.

Mijn focus kwam volledig te liggen op het aansterken van onze jongens. En toen wij het verlossende woord kregen dat het met hen wel goed zou komen en ik na 7 maanden weer een beetje op adem kon komen, kwam alles keihard bij mij binnen. Bijna 4 jaar lang leefden wij in een rollercoaster. 

Moegestreden wist ik dat ik zo niet verder kon gaan. Ik was een kei in zorgen voor anderen, maar voor mezelf was ik keihard. Dit patroon moest ik gaan doorbreken!!

Met behulp van een haptonoom kwam ik weer in balans. Ik leerde mezelf liefhebben, zoals ik anderen liefheb. Om voor mezelf te kiezen i.p.v. voor anderen te kiezen. Maar ook om mezelf in de spiegel aan te kijken i.p.v. naar anderen te wijzen. Ik heb van hem heel veel liefdevolle schoppen onder mijn kont gekregen. En wat ben ik hem en iedereen dankbaar die mij in de afgelopen jaren hebben bijgestaan om te blijven groeien, leren en ontwikkelen als leider, ondernemer en bovenal als mens. 

Dus hulp vragen? Echt wel!

En dan heb ik het niet over het feit dat de hij te diep in het glaasje heeft gekeken. Nee, deze CEO heeft samen met zijn directieteam een aantal jaar geleden een kleurentest gedaan. Dit gaf ze ‘inzicht’ in hun voorkeuren en drijfveren waardoor ze elkaar ‘beter’ leerden kennen en wat de samenwerking weer zou ‘bevorderen’.

Echter zijn ze nu niet verder gekomen dan elkaar in een ‘kleurenhokje’ te stoppen. In plaats van begrip en verbinding zorgt het nu eerder voor het afkappen van een gesprek of discussie.

“Oh daar heb je hem weer, lekker blauw!” BAM, einde gesprek. Op naar het volgend agendapunt. Om de week erop over exact hetzelfde punt weer te discussiëren. Waarop de ‘blauwe’ zegt; “Tuurlijk jij bent er nog niet over uitgepraat, jij bent ook zo rood!” En zo zit je samen gevangen in een vicieuze cirkel.

Helaas zijn zij echt niet de enige die op deze manier inefficiënt en ineffectief met hun kostbare tijd omgaan. In plaats van ‘ik zie jou, ik hoor jou, ik wil jou begrijpen’ zijn zij bezig met ‘zie mij, hoor mij, begrijp mij nou eens’. Maar zonder begrip en verbinding blijf je in herhaling vallen, worden actiepunten niet afgerond en krijgen irritatie en frustratie steeds meer de overhand.

Wil je elkaar echt beter leren kennen? Verstop je dan niet achter een ‘kleur’ of een ‘type’, maar laat de mens achter jouw functie, titel of rol zien. Vertel wie je bent, waar je vandaan komt, wat je gevormd heeft. Deel waar je nu staat en heen wil. Waar je energie van krijgt én waarop je leegloopt. Wat je uitdagingen zijn en waar je hulp kan gebruiken om jullie ambitie SAMEN waar te maken.

Tijdens het delen van deze persoonlijke verhalen, zie ik vaak de meest verbaasde gezichten om me heen.

“Werken we al jarenlang samen en dan kom ik nu pas tot de conclusie dat wij zoveel meer gemeen hebben dan ik ooit had kunnen bedenken.“

De bewustwording dat er zoveel kostbare tijd en energie verloren is gegaan, door voor elkaar te denken en te praten in plaats van het simpelweg eerst aan elkaar te vragen, komt snoeihard binnen. Maar dat is wel noodzakelijk. Vastgeroeste patronen en mindsets moeten eerst doorbroken worden om irritatie en frustratie om te kunnen zetten naar BEGRIP en VERBINDING. Want dat is het fundament en vertrekpunt waarop SAMEN duurzaam verder gebouwd kan worden.

Laat je dus niet meer mis-, ver- & afleiden door het inzetten van lapmiddelen. Kijk elkaar gewoon aan. Investeer puur en oprecht in de relatie. Wat je ervoor terugkrijgt is van onschatbare waarde.

Als ondernemer beschik je over een gezonde dosis moed en lef om jouw dromen en ambities waar te maken. Op jouw unieke manier ga jij deze oneindige reis vol hobbels en onzekerheid met liefde aan. Jij gelooft erin en gaat ervoor. En dan blijkt jouw geweldige idee een gat in de markt te zijn!

In deze eerste groeifase weet jij organisch de juiste mensen aan je te binden. Dit geeft jou alle ruimte om door te blijven bouwen AAN jouw bedrijf.

Lange tijd gaat het voor de wind. Je geniet van het contact met je klanten, luistert goed naar hun wensen en behoeften en weet dit elke keer weer te vertalen naar nieuwe producten e/o diensten. Jouw creatieve ondernemersbrein legt je geen windeieren.
 
Maar ondanks al die successen ervaar je de laatste tijd steeds meer gedoe. Daar waar je in het begin aan één woord genoeg had om de boel weer in beweging te krijgen, heb je nu het gevoel dat je de blaren op je tong moet praten om iets voor elkaar te krijgen. Maar ja, er zijn ook zóveel mensen bijgekomen.

‘Waar ben ik het kwijtgeraakt Claudia?’

Tegenover mij zit een gepassioneerde ondernemer, die keihard bezig was met de groei en ontwikkeling van zijn bedrijf. Alleen werken AAN je bedrijf is wat anders dan werken IN je bedrijf. De plek waar jouw mensen zijn. De plek waar jouw mensen gezien en gehoord willen worden. Door JOU, als LEIDER van jouw onderneming.

‘Pardon, leider? Ik ben geen leider. Ik ben een ondernemer. Leiderschap daar doe ik niet aan. Vind ik zo’n gedoe.’

‘En wat heb je nu dan?’, vraag ik. Eerst wordt het stil. Dan zie ik de verbazing op zijn gezicht en zegt hij moegestreden: ‘Gedoe én ben er zo klaar mee!’

Gelukkig zag hij op tijd in dat er iets doorbroken moest gaan worden. Hij zei volmondig JA om samen met mij hiermee aan de slag te gaan. Met dezelfde intrinsieke motivatie en drive om AAN zijn bedrijf te werken, werkte hij nu AAN zichzelf. Zonder het groter geheel uit het oog te verliezen.

Hij weet nu dat ondernemerschap en leiderschap onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Als een ware leider en briljante ondernemer stelt hij nu in alles wat hij doet zijn MENSEN CENTRAAL.

‘Alleen ging ik sneller, maar SAMEN komen we echt veel verder.’

Dan zijn we op ons sterkst. Dan durven we onszelf te laten zien. In onze volle glorie. En dat maakt niet uit waar en met wie we dan zijn. Die behoefte is er altijd. Dus ook als we aan het werken zijn. De vraag is echter of we ons hier voldoende bewust van zijn?

Want als we weten dat we bijna 2/3 van onze leven doorbrengen op ons werk, waarom accepteren we dan dat we onze kostbare tijd doorbrengen in een ‘toxic’ omgeving? Een omgeving waarin vertrouwen compleet zoek is. Waar totaal geen ruimte is voor duurzame groei en ontwikkeling. Sterker nog, het kost klauwen vol met geld. Want de cijfers liegen er niet om. Volgens TNO zijn de kosten van werkstress gerelateerd verzuim al opgelopen tot 3,2 miljard euro per jaar. En de kosten van personeelsverloop kunnen wel oplopen tot 213% van een jaarsalaris!

Dus het belang van een veilige en zinvolle werkomgeving is echt allang bewezen. Maar er verandert helemaal niets, als we er alleen over blijven praten. Het is tijd voor actie. Tijd om vastgeroeste patronen te gaan doorbreken en de afstand te dichten! Daarom hebben wij nu meer dan ooit behoefte aan moedige leiders die ruimte gaan maken voor die cruciale groei en ontwikkeling.

Deze moedige leiders, die echt verschil en impact willen maken, die sta ik bij zodat zij doorgaan waar anderen stilstaan. Waarom? Ik heb zelf 25 jaar in de arena gestaan. Ik weet hoe pittig het is. Ik heb vaak zat stof lopen happen. Ik heb gezien, geleerd en ervaren hoe het wel en niet werkt. Hoe je mensen kan maken én breken. Hoe je iets in beweging zet of dat je zelf de oorzaak bent van een stroperig oneindig veranderproces. Ik ben er zelf debet aan geweest. Dus ja, ik ken het gedoe. Maar ik weet ook hoe je SAMEN het positieve verschil kan maken. Hoe jij kan bouwen aan een krachtige en warme bedrijfscultuur waarin mensen naar elkaar luisteren, met elkaar praten en van elkaar leren.

SAMEN slaan we dat fundament. Voor nu en in de toekomst. Een toekomst die we vol liefde door kunnen geven aan de volgende generatie. Daar maak ik me HART voor. Daar zet ik me 1000% voor in. Op mijn unieke en persoonlijke manier.

Ben jij er klaar voor?

Sinds het digitale tijdperk zijn de veranderingen niet meer bij te houden. De druk om continu voorop te lopen is enorm. Nieuwe plannen worden in raptempo beklonken. Alles gegoten in prachtige systemen, processen, procedures en protocollen. Uiteraard onderbouwt met uitmuntende resultaten. Vaak ingebracht door consultancybureaus, die als geen ander de honger naar succes in de boardroom weten te voeden.
 
En toch gaat menig veranderplan nog steeds ten onder. Waarom? Omdat we onderweg de verbinding met onze eigen mensen gaan verliezen. Het effect hiervan heeft niet alleen impact op de verandering, maar vooral op het fundament van jouw bestaan. Want afbreken is echt zoveel makkelijker dan duurzaam bouwen aan een mooie toekomst in het belang van alle stakeholders.

De vraag is echter, hoe bewust ben jij je hiervan?

Ik ben er zelf stekeblind voor ben geweest. Het gemopper, het gezeur, het was nooit goed voor mijn gevoel. Waarom mensen niet mee wilden bewegen, kwam niet eens in mij op. Ik was te druk met mijn ‘eigen’ agenda.

Totdat ik tegen een muur van verzet aanliep. Er was geen beweging meer in te krijgen. De feedback was ongezouten. Mijn ego zwaar gekrenkt. Maar of ik wilde of niet, ik moest er doorheen om de afstand, die ik zelf had gecreëerd, te doorbreken.

En het was zeker niet makkelijk, maar ik heb leren luisteren. Echt luisteren. Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Ik ging steeds beter begrijpen waar de weerstand vandaan kwam. Door de gecreëerde afstand, maakte ik er zelf een stroperig en traag veranderproces van. Precies wat ik niet wilde.

𝙃𝙤𝙚 𝙥𝙖𝙧𝙖𝙙𝙤𝙭𝙖𝙖𝙡 𝙠𝙖𝙣 𝙝𝙚𝙩 𝙡𝙤𝙥𝙚𝙣?

Ik ging me steeds meer verdiepen in de kracht van de relatie. Niet meer dat oppervlakkige gedoe, maar weten wat één ieder drijft en begrijpen waarom men doet wat men doet.

We leerden elkaar op een compleet andere manier kennen. We vielen van de ene verbazing in de andere. Wat een aannames hadden we gedaan. Door al dat denken en praten voor elkaar waren we elkaar compleet kwijtgeraakt. De verbinding onbewust verbroken. Zoveel gemiste kansen. Zoveel verloren energie. Zoveel afgebroken i.p.v. te bouwen aan een stevig duurzaam fundament.

Met vallen en opstaan heb ik geleerd, ingezien en ervaren wat de meerwaarde van een zinvolle en veilige werkomgeving is. Waar eenieder ertoe doet. Waar eenieder gezien en gehoord wordt. Waar eenieder echt verschil & impact kan maken. Precies wat je wel wil!

Daar zet ik mij nu volledig voor in. Dat is mijn bijdrage die ik lever aan jou en jouw directieteam. Zodat ook jullie SAMEN met jullie mensen aan een duurzame toekomst kunnen bouwen. In het belang van alle stakeholders!

‘Ik mis mijn maatje’, zegt één van de directeuren tegen mij. ‘Voorheen deden we alles samen. Was er altijd ruimte om even bij te praten. Nu vliegt hij erin en eruit.’ Zijn maatje, de CEO, heeft geen tijd meer.

‘Als ik hem aanspreek zie ik het al….druk druk druk. Ik laat hem nu maar gaan, maar we groeien op deze manier wel uit elkaar. Ik weet oprecht niet of ik hier nog wil blijven. Het is in een paar jaar tijd zo veranderd.

Voorheen ging alles vanzelf, maar nu is er zoveel gedoe. Er is geen ruimte meer voor social talk. Alles is LEAN & MEAN geworden. De sfeer wordt er echt niet beter op. Ook niet in de boardroom. En dat merken onze mensen ook.

Maar het vreemde van alles is dat waar we een paar jaar geleden van droomden, allemaal is uitgekomen. Afzetmarkt vergroot, omzet sky high, marktleider geworden, awards binnengesleept en toch droom ik stiekem weer van de periode zoals we ooit zijn begonnen.
 
Waarom zijn we alleen bezig geweest met groei, €€€ en uiterlijk vertoon? Waarom hebben we nooit nagedacht over de mindere kanten van succes?’

Dit eerlijk en openhartig verhaal krijgen mensen vaak niet te horen. De buitenwereld denkt dat iedereen met veel enthousiasme meebouwt aan het overweldigend succes. Maar in de tussentijd zijn ze de verbinding met zichzelf en de ander verloren. 𝙇𝙚𝙩𝙩𝙚𝙧𝙡𝙞𝙟𝙠 𝙞𝙣𝙜𝙚𝙝𝙖𝙖𝙡𝙙 𝙙𝙤𝙤𝙧 𝙝𝙪𝙣 𝙚𝙞𝙜𝙚𝙣 𝙨𝙪𝙘𝙘𝙚𝙨.

Gelukkig wisten ze de weg naar mij te vinden en zijn er al veel intensieve gesprekken geweest. Langzaamaan kwam het vertrouwen terug. Kwam er ruimte om oprecht naar elkaar te luisteren en met elkaar te praten.

Ze vielen van de ene verbazing in de andere. Al die aannames. Al dat denken en invullen voor elkaar. Doodvermoeiend. Het had hen alleen maar onnodig veel ellende en gedoe gebracht.

Na deze doorbraak leerden ze elkaar pas echt goed kennen.  De saamhorigheid kwam terug en zo ook het besef; ‘Alleen ga je sneller, maar SAMEN kom je echt veel verder!’

Ik ben oprecht blij dat de weg voor hen weer volledig is vrijgemaakt om DUURZAAM verder aan hun toekomst te bouwen. Want dit zijn de moedige toekomstige leiders die echt verschil & impact gaan maken. In het belang van alle stakeholders!

Mocht jij je nu ook buigen over jullie toekomst? Ben je dan heel bewust dat ‘succes’ in hele kleine dingen zit.

'Want de meeste CEO’s stellen zich toch niet echt open voor begeleiding en coaching? Is toch nog iets van schaamte en taboe.’ 

Dit wordt mij geregeld gevraagd. Helaas is dat nog steeds zo, maar mijn klanten willen dit juist doorbreken.

Mijn klanten zijn moedige ambitieuze MARKTLEIDERS die oprecht DUURZAAM willen blijven INVESTEREN om het beste uit zichzelf en de organisatie te halen. Zij staan open voor nieuw LEIDERSCHAP waarbij de MENS & RELATIE centraal staan. Zij willen VERSCHIL & IMPACT blijven maken. In het belang van ALLE stakeholders.

En gedurende dit CRUCIALE ontwikkel- & veranderproces kiezen ze heel BEWUST om door mij te worden bijgestaan, zodat zij volledig GEFOCUST en SCHERP blijven op hetgeen ze enerzijds willen doorbreken en anderzijds in willen groeien, ontwikkelen & investeren.

En de CEO’s…..
- die wel wijzen naar anderen, maar zichzelf NOOIT in de spiegel aankijken
- waar de LEF & MOED ontbreekt om door te pakken
- die van hun probleem jouw PROBLEEM willen maken
- die erkennen dat er gedoe is, maar niet weten waar ze de TIJD vandaan moeten halen
- die ik moet OVERTUIGEN van het belang en de meerwaarde van onze samenwerking
- die SCHRIKKEN van de investering
…..worden NOOIT mijn klanten.

De CEO’s waar ik mee samenwerk stellen zich krachtig kwetsbaar op & open. Puur en oprecht gaan wij ‘The ConneXion’ aan. SAMEN leggen wij het fundament voor duurzaam succesvol resultaat. Een win-win-win voor iedereen!

Dat zijn de klanten met wie ik het verschil maak, omdat WIJ heel bewust voor elkaar hebben gekozen.

Hoe bewust kies jij?

Blog #104
- 2juni 2022 -

𝗢𝘂𝗱𝗲𝗿𝘀
Ik ben oprecht dankbaar dat ik uit een warm, liefdevol en veilig nest kom. Zij hebben een belangrijk fundament geslagen. En toch hebben zij niet kunnen voorkomen dat er ook mensen op mijn pad zijn gekomen waar ik me onveilig bij voelde.

𝗗𝗼𝗰𝗲𝗻𝘁𝗲𝗻
Dat begon al in de kleuterklas. Ik kreeg les van een non. Superstreng en altijd boos. Wat was ik bang van haar. En in de 5de klas kreeg ik een juf die altijd vol lof over mijn oudere broer sprak. De klik die zij met hem had, had ze totaal niet met mij. En dat liet ze continu merken. Wat werd ik onzeker van haar. En toch wilde ik mij keer op keer aan haar bewijzen. Wat een kruim heeft mij dat gekost.

𝗟𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀
In mijn periode dat ik als manager werkte, heb ik geweldige leiders gehad die mij vleugels hebben gegeven. Maar ik heb ook narcistische leiders gehad, die meer kapot hebben gemaakt dan ze lief is.

𝗘𝗻 𝗵𝗶𝗲𝗿𝗺𝗲𝗲 𝗿𝗮𝗮𝗸 𝗶𝗸 𝗺𝗲𝘁𝗲𝗲𝗻 𝗱𝗲 𝗸𝗲𝗿𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝘄𝗶𝗲 𝘄𝗲 𝗡𝗢𝗢𝗜𝗧 𝘃𝗲𝗿𝗴𝗲𝘁𝗲𝗻:
de mensen die GOED maar ook SLECHT voor ons zijn (geweest). Alleen het grote verschil is dat de ene je MAAKT en de andere je BREEKT.

𝗗𝗲 𝗺𝗮𝗸𝗲𝗿𝘀
Zij geven jouw vleugels waardoor jij kan groeien, bloeien en ontwikkelen op jouw eigen-wijze unieke manier. Zij geven jou die boost en (zelf)VERTROUWEN die we in het leven zo HART nodig hebben. Deze mensen zitten voor altijd diep in je hart.

𝗗𝗲 𝗯𝗿𝗲𝗸𝗲𝗿𝘀
Zij nestelen zich als SABOTEURS in je hoofd. Dat zijn de ‘terror’ stemmetjes die jou een onzeker en angstig gevoel weten te geven. Energievreters die jouw groei en ontwikkeling ook nog eens tegenhouden. Je bent hen liever kwijt als rijk!

𝗕𝗲𝘄𝘂𝘀𝘁𝘄𝗼𝗿𝗱𝗶𝗻𝗴
We moeten ons dus heel BEWUST worden van de invloed die we als ouders, docenten e/o leiders op anderen hebben. Want de impact is groot!

𝗞𝗲𝘂𝘇𝗲
Hoe je met de ander omgaat, is en blijft jouw keuze. Jouw verantwoordelijkheid. Maar als je weet dat het allang bewezen is, dat als we RESPECTVOL en GELIJKWAARDIG met elkaar omgaan, we SAMEN op allerlei vlakken zoveel meer kunnen bereiken, dan blijft er maar één vraag over:

Wat houd je nog tegen om gewoon AARDIG te zijn, zodat jij die waardevolle bijdrage kan leveren aan het groter geheel?

Gallup, een toonaangevend marktonderzoeksbureau op het gebied van economie en human capital, schat de wereldwijde 𝗸𝗼𝘀𝘁𝗲𝗻 𝘃𝗮𝗻 𝗶𝗺𝗽𝗿𝗼𝗱𝘂𝗰𝘁𝗶𝘃𝗶𝘁𝗲𝗶𝘁 𝗼𝗽 €𝟲 𝗯𝗶𝗹𝗷𝗼𝗲𝗻!!
 
Dit komt wel binnen, toch? Alleen wat is nodig om te realiseren wat improductiviteit inhoudt voor onze business? En nog belangrijker wat is nodig om het advies van Gallup te gaan opvolgen: zorg voor meer betrokkenheid bij jouw mensen. Want betrokken medewerkers vertaalt zich weer in productiviteit en winst. 𝗢𝗻𝗱𝗲𝗿𝗻𝗲𝗺𝗶𝗻𝗴𝗲𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗯𝗲𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗱𝗲𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗿𝘀 𝗯𝗼𝗲𝗸𝗲𝗻 𝗯𝗲𝘁𝗲𝗿𝗲 𝗿𝗲𝘀𝘂𝗹𝘁𝗮𝘁𝗲𝗻 𝗱𝗮𝗻 𝗱𝗲𝗴𝗲𝗻𝗲𝗻 𝘇𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿 𝗯𝗲𝘁𝗿𝗼𝗸𝗸𝗲𝗻 𝗺𝗲𝗱𝗲𝘄𝗲𝗿𝗸𝗲𝗿𝘀. 𝗧𝗼𝘁 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗹𝗶𝗲𝗳𝘀𝘁 𝟮𝟬𝟮%!!
 
En als je weet dat maar 10% van de Nederlandse werknemers betrokken is, is hier nog veel winst te behalen. Daar heb je als leider toch wel oren naar? Of blijf je toch nog wat sceptisch? Denk je, ach dat valt toch allemaal wel mee? Nou helaas, er is nog een belangrijke reden waarom wij dagelijks zoveel winst door de gootsteen spoelen: 𝗱𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝘃𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀.

Adviesbureau Hay Group heeft dit onderzocht en zij concludeerde op basis van wereldwijd onderzoek dat 55% van de direct leidinggevenden een demotiverend werkklimaat creëert. 𝗡𝗲𝗱𝗲𝗿𝗹𝗮𝗻𝗱 𝘀𝗰𝗼𝗼𝗿𝘁 𝗻𝗼𝗴 𝘀𝗹𝗲𝗰𝗵𝘁𝗲𝗿 𝗺𝗲𝘁 𝟲𝟴% 𝗱𝗲𝗺𝗼𝘁𝗶𝘃𝗲𝗿𝗲𝗻𝗱𝗲 𝗹𝗲𝗶𝗱𝗲𝗿𝘀.
 
𝗜𝘀 𝗱𝗶𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁 𝗵𝗲𝗲𝗹 𝘁𝗲𝗴𝗲𝗻𝘀𝘁𝗿𝗶𝗷𝗱𝗶𝗴?
 
Aan de ene kant streven leiders naar betere en snellere resultaten en meer winst en aan de andere kant zijn ze zelf de veroorzaker van tegenvallende resultaten.

𝗗𝘂𝘀 𝘄𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗻𝘂 𝗲𝗰𝗵𝘁 𝗻𝗼𝗱𝗶𝗴 𝗼𝗺 𝗵𝗲𝘁 𝗿𝗼𝗲𝗿 𝗼𝗺 𝘁𝗲 𝗴𝗼𝗼𝗶𝗲𝗻?
 
Een streefpercentage van rond de 70% ligt absoluut binnen handbereik. 𝗗𝗮𝘁 𝗶𝘀 𝗺𝗮𝗮𝗿 𝗹𝗶𝗲𝗳𝘀𝘁 𝟲𝟬% 𝘃𝗼𝗼𝗿𝗱𝗲𝗲𝗹!! En uit ervaring weet ik dat dit echt haalbaar is. Ik ben zelf ook de oorzaak geweest dat resultaat uitbleef.
 
Ik heb mensen veel te lang als een eenheidsworst behandeld. Niks geen diversiteit. Iedereen moest voldoen aan dezelfde gestelde targets, kpi’s en deadlines. Niet gek dus dat ik een hoop gedoe had met mijn mensen, die zich niet gehoord en gezien voelden. Totdat we samen een prachtig traject aflegden, waarin de mens en de relatie centraal stonden. Daar werd ik keihard geconfronteerd dat ik zo weinig gebruik had gemaakt van alle potentie, kwaliteit en talent wat al die tijd pal voor mijn neus stond. Wat had ik dit graag eerder gedaan, want SAMEN boekten we veel sneller en met veel meer plezier duurzaam succesvol resultaat in het belang van alle stakeholders.

Jouw rol als leider is dus essentieel om deze noodzakelijke verandering te doen slagen. En daarom ben ik er nu voor jou! Om jou als CEO hierin bij te staan. Zodat ook jij alle waarde en potentie van je organisatie volledig gaat benutten. Precies wat BV NL nu meer dan ooit nodig heeft.

Terwijl je toch omringd wordt door een voltallig directieteam. Een team waar jij tot ongekende hoogte mee hebt kunnen bouwen.

De groei en winst was exceptioneel. Saamhorigheid alom. Maar ondanks dit 'succes', kwamen in de wandelgangen de eerste signalen van onvrede. Mensen voelden zich steeds meer als pionnen in een schaakspel.

Signalen die eerst keihard werden genegeerd. Iedereen wilden in de euforiestemming blijven. Geen tijd voor gezeur. Gewoon doorgaan. Maar de sfeer werd er niet beter op.

In de directiekamer nam niemand positie in. Fier overeind blijven staan. Liever die pokerface op dan toegeven dat je grip gaat verliezen. Liever wijzen naar de ander, dan jezelf in de spiegel aankijken.

Maar als we onszelf niet serieus nemen, onze emoties weggestoppen, blijft er maar één ding over. Eenzaamheid. Een interne worsteling waar jij veel te lang mee blijft lopen. Met alle gevolgen en consequenties van dien. Want de sleutel naar duurzaam resultaat ligt toch echt bij jou.

Zichtbaar leiderschap tonen is nu meer dan ooit cruciaal om SAMEN het verschil te maken. Loop er dus niet meer voor weg. De tijd van ver-, mis- & afleiden is echt voorbij. Het is tijd om in actie te komen. Om vastgeroeste patronen te gaan doorbreken en full focus 𝗧𝗵𝗲 𝗖𝗼𝗻𝗻𝗲𝗫𝗶𝗼𝗻 weer aan te gaan.

En wat je ervoor terugkrijgt is van onschatbare waarde!

'Ik ben zo klaar met al dat getrut, gezeur en geklets over elkaar', zegt de ceo moegestreden.

Herkenbaar. En hij is zeker niet de enige. Maar zolang er binnen jouw organisatie ruimte is om over elkaar te klagen, te zeuren en te roddelen, dan heb jij wat te doen. Want jij accepteert dat kostbare tijd en energie verloren gaat en prachtige uitgewerkte ambities als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Jaloers of geïrriteerd blijven kijken naar andere organisaties waar mensen wel naar elkaar luisteren, met elkaar praten en echt openstaan om van elkaar te leren, helpt jou ook niet verder. Want cultuur is NOOIT te kopiëren.

Cultuur creëer jij SAMEM met jouw mensen. En als de cultuur niet goed is, heb jij daar verantwoordelijkheid in te nemen.

Dus stop met klagen, wegkijken, wegmoffelen en afschuiven. Kijk het vol aan. Toon leiderschap. Pak eigenaarschap. Schakel expertise in. Niet door het 'probleem' over te dragen aan de expert, maar het zelf, met de expert aan je zijde, aan te gaan.

Samen doorbreken. Samen duurzaam opbouwen. Samen die zinvolle en veilige werkomgeving creëren, waar eenieder er toe doet. Eenieder gezien en gehoord wordt. Waarin 'the speed of trust' met veel plezier zijn werk doet.

Dus ben jij klaar met al dat getrut, gezeur en geklets over elkaar?
En ben jij vooral klaar om dit echt aan te gaan?
Dan sta ik aan jouw zijde!

Thuis was voor jou geen fijne plek. Veel te jong moest jij al leren om op eigen benen te staan. Op de lagere school fladderde jij er nog aardig doorheen, maar die middelbare school was niets voor jou. Die heb je maar weinig van binnen gezien, zonder dat je ouders zich daar überhaupt over bekommerden. De straat was jouw plek. Daar was je vrij en bepaalde jij de regels. En toch begon het na enige tijd te knagen. Jij wilde meer gaan ontdekken.

Met een volgepropte rugzak trok je letterlijk de wijde wereld in. Al die verschillende culturen, mensen, geuren en kleuren gaven jou een compleet ander beeld van de wereld en de mensheid. Het overleven maakte plaats voor leven. Het gaf jou ruimte om te groeien en te ontwikkelingen. Maar naar verloop van tijd stak het onrustige gevoel de kop weer op. Je besloot terug te gaan naar Nederland.

Maar de onrust werd sterker. Terug naar je oude stad bleek geen goede zet. Het bracht teveel herinneringen terug. Maar waar moet je dan naartoe?

En dan krijg jij onverwachts een belletje van een oude vriend. Of je zin hebt om een avondje te komen stappen. ‘Het is hier super gezellig’, hoor je hem zeggen. Een onbekende stad, dus jij denkt waarom ook niet. En dan bam. Het overvalt je. De sfeer, de mensen. Voor je het weet wordt deze stad jouw nieuwe thuis.

Hier start jij jouw eerste onderneming. Want werken onder een baas, dat is niets voor jou. En wonderwel ga je als een speer. Maar daar werk jij ook keihard voor. Jij wil bewijzen dat je er op eigen kracht ook kan komen. Zelfs zonder enige diploma op zak. Dus nog een tandje erbij. Maar je had geen flauw idee dat jouw eigenbeeld nog steeds heel fragiel was. Dwars door alle signalen heen, kwam jouw burn-out als een complete verassing.

Van het een op het andere moment maakte paniek zich van jouw meester. Je durfde je bed niet meer uit. Angsten die je vroeger onbewust had weggedrukt kwamen nu snoeihard naar boven. Je was weer dat kleine jongetje wat snakte naar liefde, warmte en dat veilige nest. Maar wat je ook deed, je kon het nooit vinden.

Gelukkig had jij inmiddels mooie vriendschappen gesloten. Toch kende niemand jouw ware verhaal. Dat deel had jij afgesloten…..dacht jij. Daarom hoorde jij hun zorgen niet. Je was dit ook niet gewend. Maar nu wist je wel beter. Je had hulp nodig. Dit lukte jou niet alleen.

Langzaamaan kreeg je meer lucht en zag je weer wat licht aan het einde van de tunnel. Het gaf ruimte om terug te gaan naar het moment waar dat zaadje was geplant. Een achtbaan aan emoties kwam vrij. Met oprechte liefde, aandacht en zorg leerde jij trouw te worden aan jezelf. Echt trouw.

Pijnlijk zag je in dat je veel te lang bezig was geweest om jezelf te bewijzen naar die verdomde buitenwereld. Ongeacht alle ‘successen’. De prijs die je daarvoor had betaald was veel te hoog. Leren om jezelf liefdevol op nummer 1 te zetten was compleet nieuw voor jou. Doodeng vond je het, maar je ging het aan. Dwars door alle angst en onzekerheid heen, ging jij doen wat écht goed voelde voor jou.

Je startte opnieuw. En wederom bloeide het uit tot een succesvolle onderneming. Maar wel met een heel groot verschil. Niet meer door keihard te werken, maar slim te werken. Niet meer door alleen die kar te trekken, maar SAMEN. Ook ben jij niet meer te porren voor quick wins en snel geld. Jij wil duurzaam groeien. Echt van betekenis zijn. Nu en voor de volgende generatie.

En waar je vroeger nooit bij stilstond, is je intuïtie nu jouw inspirator, jouw verbinder, jouw kracht en jouw leermeester. Gaan nu jouw alarmbellen af, dan ga je niet in gevecht, schiet je niet in de kramp en gaat ook niet op de vlucht, maar je stapt terug. Je neemt de tijd die nodig is en dan weet je weer wat je te doen staat.

Adem in
Adem uit
Terug naar de kern
Van jouw unieke bestaan

You know my name AND my story

HOE helder en scherp de ambitie ook op papier staat, het in de praktijk waarmaken is een heel ander verhaal. Dit is het deel wat nog onbekend is. Het deel waar jij over gaat malen als resultaat uitblijft. Waar jij van wakker ligt als je niet meer weet HOE je jouw mensen in beweging kan krijgen. En als dan alle doemscenario’s in de boardroom de overhand krijgen denk jij 'Waar beginnen we aan? Ik wil dit niet meer. We stoppen ermee!'
 
Heel menselijk. Dit hoort bij elk verandertraject. Onzekerheid en zekerheid gaan hand in hand. ALTIJD!
 
Een prachtige uitspraak die mijn businesscoach aan mij teruggaf toen ik de keuze had gemaakt om, na 25 jaar als manager te hebben gewerkt bij diverse grote bedrijven, voor mezelf te beginnen. Dat inzicht was voor mij de ommekeer. In mindset en gedrag. Zij kwam op het juiste moment op mijn pad. Ik heb doorgezet. Dwars door mijn angst en onzekerheid heen zag ik haarscherp HOE ik het verschil kon maken.
 
En wat ben ik dankbaar! Want nu lever ik de waarde die meer dan ooit nodig is: zorgen voor extreem goed leiderschap op de plek waar alles begint en eindigt. In de boardroom. De plek waar eigenaarschap gepakt en leiderschap getoond moet worden. Want jouw mensen doen niet wat jij hen zegt te doen, jouw mensen doen wat ze JOU zien doen.
 
En wat ben ik trots op die moedige ambitieuze ceo’s die ik hierin bijsta. Want zij willen écht het verschil maken. Zij willen oprecht investeren in hun eigen groei en ontwikkeling. Zij willen die extreem goede leiders worden op wie we kunnen bouwen. Die we blindelings kunnen vertrouwen. Die mensen weten te raken. Die beweging en rust brengen in de chaos. Waardoor we niet opgeven, maar doorgaan waar anderen stoppen.

Dus als jij denkt ‘waar ben ik aan begonnen’, weet dat je niet de enige bent. Het is alleen aan jou wat je gaat doen. Blijven aanmodderen, stoppen of SAMEN gaan doorbreken?

Ik zie vaak de prachtigste ambities op papier voorbij komen. Het in de praktijk waarmaken, blijkt een heel ander verhaal. Zeker als verwacht resultaat uitblijft. De sfeer in de directiekamer kan dan in no time omslaan. Voor je het weet krijgen irritatie en frustratie de overhand. Gaat het dan nog over het waarmaken van de ambitie? Nee, helaas niet. Dat is een afgeleide geworden. Maar wel met het gevolg dat er helemaal niets verandert.

Als ik dan aan de CEO vraag of er ook wordt stilgestaan bij de manier waarop de ambitie wordt waargemaakt, is de reactie; ‘Ik mag er toch wel van uitgaan dat mijn directieteam begrijpt dat het op deze manier niet werkt?’

‘Heb jij er last van hoe het nu loopt?’, vraag ik dan. ‘Ja, wat denk jij’, is het eerlijke antwoord. ‘Dan heb jij dus wat te doen. Want zolang jij dit blijft accepteren, zal er nooit iets gaan veranderen.’

Dit is het moment waarop ik zie, hoor en voel of ze klaar zijn voor een doorbraak of dat het toch wordt afgezwakt onder het mom van ‘het valt wel mee, het is nog te vroeg, waar haal ik de tijd vandaan, het is te duur’ etc. Overtuigen doe ik niet. Dat heeft totaal geen zin. Je bent er klaar voor of niet. Je wil doorbreken of niet. Je wil gaan voor het hoogst haalbare of niet. De keuze is altijd aan jou.

Net zo goed dat je er hele managementboeken en zware studies aan kan wijden. Maar ook hier geldt weer dat de theorie anders is dan die weerbarstige praktijk met al die mensen en hun eigen-wijze unieke wensen. Die krijg je niet zomaar in beweging. Hoe ‘gelikt’ het toekomstplaatje er op papier ook uit mag zien. Ik ben er zelf ook jarenlang tegenaan gelopen. Totdat ik begreep dat het aan jou is om die zinvolle en veilige werkomgeving te creëren, waarin mensen puur en oprecht met elkaar verbonden zijn. Waar ‘the speed of trust’ met veel plezier zijn werk doet. Dan pas maak jij als leider duurzaam het verschil. In het belang van alle stakeholders.

Dus wil jij écht voor het hoogst haalbare gaan? Ben jij klaar voor die doorbraak? Dan sta ik aan jouw zijde. Precies op die momenten die er toe doen. En dan niet volgens een standaardprogramma en vaste methodes, maar puur en alleen maatwerk. Zodat jullie samen de ambitie die aan het papier is toevertrouwd, in de praktijk ook écht gaan waarmaken.

00.05 heb ik een virtuele vuurpijl afgestoken✨ Speciaal voor jou. Voor de belangrijkste vrouw in mijn leven. 16 jaar geleden overleed je op nieuwjaarsnacht. En toch voelt het voor mij als gisteren. Jij zit ook zo diep in mijn hart.

Jij die mij altijd aanmoedigde, ook als het tegenzat. Die mij leerde nooit op te geven. Er vol voor te gaan. Die mij liet inzien dat het leven gepaard gaat met pieken en dalen, met blijdschap en verdriet. Jij hebt mij zoveel waardevolle levenslessen gegeven. Door jouw onvoorwaardelijk geloof en vertrouwen in mij, durf ik alles aan waar ik echt in geloof.

Door jou had ik de moed om voor mezelf te beginnen en werd 𝙩𝙝𝙚 𝘾𝙤𝙣𝙣𝙚𝙓𝙞𝙤𝙣 𝙗𝙮 𝘾𝙡𝙖𝙪𝙙𝙞𝙖 geboren. Vol overgave sta ik nu die moedige ambitieuze succesvolle CEO’s bij, die écht het verschil willen maken. Die willen blijven groeien en ontwikkelen om extreem goede leiders te worden. Leiders die in alles wat ze doen hun mensen centraal stellen, weten te verbinden aan hun gezamenlijke ambitie en SAMEN gaan voor duurzaam succesvol resultaat. Precies de leiders die we vandaag de dag zo hard nodig hebben.

Daarom deze ode aan jou mama. Want ook al ben je niet meer hier, jij bent altijd daar waar ik ben. Heel diep in mijn❤️ En kijk ik vol vertrouwen uit naar alles wat het nieuwe jaar weer gaat brengen.

Ik wens iedereen een schitterend 2022🔥🚀

Vertrouwen in de boardroom bespreekbaar maken? Het blijkt vaak ‘not done’ te zijn om hierover te praten. Te zweverig, te abstract, te soft, maar ondertussen is het ontbreken van vertrouwen de belangrijkste oorzaak waarom ambities niet worden waargemaakt en duurzame groei en ontwikkeling uitblijft. Veroorzaakt door bepaalde types die veel teveel ruimte krijgen. Je kent ze vast wel....

𝗕𝗼𝗸𝗶𝘁𝗼
Zij zitten graag pronkend op hun rots, waar absoluut geen ruimte is voor anderen. Daarvoor is hun ego te groot. Alles draait om hen en hen alleen.

𝗦𝗵𝗲𝗿𝗹𝗼𝗰𝗸 𝗛𝗼𝗹𝗺𝗲𝘀
De speurders, de controle freaks. Die niets of niemand vertrouwen.

𝗗𝗲 𝗚𝗼𝗲𝗱𝗵𝗲𝗶𝗹𝗶𝗴𝗺𝗮𝗻
De vriendelijkste personen aan tafel die alles met de mantel der liefde willen bedekken. De welbekende zachte heelmeesters.

𝗗𝗲 𝗖𝗵𝗮𝗿𝗺𝗲𝘂𝗿
De experts in mis-, ver- & afleiden. Beloven gouden bergen, maar komen werkelijk niets na en leveren nul output.

𝗗𝗲 𝗔𝗱𝗱𝗲𝗿
Als sluipmoordenaars weten zij in een nanoseconde angst en paniek te zaaien. Weten als geen ander mensen tegen elkaar uit te spelen. En breken alles gewetenloos af.

Herkenbaar? Of heb jij ze zelfs in jouw midden? Dan mag jij je terecht zorgen gaan maken. En daar is echt niks zweverigs, abstract of softs aan. Sterker nog, dit vraagt juist om zeer moedige leiders met een behoorlijke dosis lef. Die niet wijken, maar doorbreken. Die doorgaan waar anderen stoppen. Die mensen centraal stellen en zich HART maken voor de verbinding. Want zij weten; zonder vertrouwen geen resultaat! Zo simpel is het.

Dus hoe concreet, helder en duidelijk wil jij het nog meer hebben om vertrouwen in de boardroom 'done' te maken?

Een mooi voorbeeld is de topic ‘thuiswerken’. 

In gesprekken met directie hoor ik vaker de belemmeringen. Soms in vragende vorm; “𝘞𝘢𝘵 𝘬𝘢𝘯 𝘫𝘦 𝘵𝘩𝘶𝘪𝘴 𝘥𝘰𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘪𝘦𝘥𝘦𝘳𝘦𝘦𝘯 𝘳𝘰𝘯𝘥𝘭𝘰𝘰𝘱𝘵?” tot aan “𝘞𝘢𝘵 𝘻𝘪𝘫𝘯 𝘻𝘦 𝘶̈𝘣𝘦𝘳𝘩𝘢𝘶𝘱𝘵 𝘵𝘩𝘶𝘪𝘴 𝘢𝘢𝘯 𝘩𝘦𝘵 𝘥𝘰𝘦𝘯?”. Maar ook heel stellig; “𝘝𝘰𝘰𝘳 𝘰𝘯𝘴 𝘸𝘦𝘳𝘬𝘵 𝘩𝘦𝘵 𝘨𝘦𝘸𝘰𝘰𝘯 𝘯𝘪𝘦𝘵.”

In gesprekken met medewerkers hoor ik meer voordelen. “𝘐𝘬 𝘬𝘢𝘯 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘥𝘰𝘦𝘯, 𝘰𝘮𝘥𝘢𝘵 𝘪𝘬 𝘯𝘪𝘦𝘵 𝘤𝘰𝘯𝘵𝘪𝘯𝘶 𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘣𝘳𝘰𝘬𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘳𝘥𝘵.” "𝘏𝘦𝘵 𝘴𝘤𝘩𝘦𝘦𝘭𝘵 𝘮𝘪𝘫 𝘳𝘦𝘪𝘴𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘸𝘢𝘢𝘳𝘥𝘰𝘰𝘳 𝘪𝘬 𝘮𝘦𝘦𝘳 𝘵𝘪𝘫𝘥 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘦𝘣 𝘰𝘮 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘨𝘦𝘯 𝘵𝘦 𝘥𝘰𝘦𝘯.” “𝘖𝘯𝘭𝘪𝘯𝘦 𝘰𝘷𝘦𝘳𝘭𝘦𝘨𝘨𝘦𝘯 𝘨𝘢𝘢𝘵 𝘷𝘦𝘦𝘭 𝘴𝘯𝘦𝘭𝘭𝘦𝘳.”

Als ik dan aan de directie vraag hoe hun medewerkers over thuiswerken denken, hoor ik tot mijn verbazing dat er niet met maar over elkaar wordt gesproken. En dat is bij de medewerkers niet anders.

Maar al die belemmerende gedachten staan onze groei en ontwikkeling wel in de weg. Sterker nog het creëert juist een hoop onrust en onnodig veel gedoe.

Dus wil jij voorkomen dat een belemmering een blokkade wordt? Stop dan om het voor elkaar in te vullen. En ga elkaar ook niet overtuigen van ‘mijn of ons gelijk’. Maar ga samen open het gesprek aan, hoe het voor jullie werkbaar wordt.

Hoe? Door puur en oprecht naar elkaar te luisteren. En door heel goed door te vragen. Zodat je samen tot de kern komt. Zodat je alle voor en tegens helder en duidelijk in beeld kan brengen.

En laat je dan maar verbazen. Laat je dan maar verassen. Want wat onmogelijk bleek, blijkt toch mogelijk te zijn.

Belemmeringen, ze zullen altijd blijven bestaan. Maar het is aan jou waar je voor kiest.

Blokkeren of SAMEN doorbreken?

Jarengeleden had ik iemand in mijn team die was ik echt liever kwijt als rijk. Ik vond hem zo moeilijk in de omgang. Hij ging continu de strijd aan. Niets was goed en alles kon beter.

Ik wist dat ik iets moest doen, maar wat en hoe was de vraag. Niet veel later ging hij tijdens een teamoverleg vol in de aanval. Alleen deze keer ging hij echt over de schreef. Het team was met stomheid verslagen. Normaliter gaf ik flink tegengas, maar nu bleef ik extreem rustig. 

Strijden had geen zin meer. De limiet was bereikt.

Na zijn relaas, liet ik een lange stilte vallen. Vol verbazing keek hij mij aan. In alle rust vroeg ik hem of hij nog meer te zeggen had. ‘Uhhh nee’, zei hij verbouwereerd. ‘Dan stoppen we nu dit overleg’ zei ik, ‘en ik kom er bij jou nog op terug.’ Binnen no time was iedereen vertrokken.
 
De rust verdween en een golf aan emoties kwam vrij. Met het stoom uit mijn oren ging ik naar HR. Het was duidelijk dat dit niet langer door kon gaan.

Onze jurist ging uitzoeken wat gedaan kon worden. Om bepaalde persoonlijke redenen waren de mogelijkheden beperkt. Hij wist dat hij daardoor ‘veilig’ was. Er zat voor mij niets anders op dan het houden op een slechtnieuwsgesprek met een zeer duidelijke waarschuwing.
 
Wat was ik boos, teleurgesteld en verdrietig. Ik begreep niet hoe iemand zo buiten zijn boekje kon gaan en er zo makkelijk mee weg kon komen.
 
Gelukkig besefte hij heel goed dat hij veel te ver was gegaan. En hoe graag ik hem ook wilde ontwijken, ik wist dat ik het gesprek een keer aan moest gaan.
 
Tijdens mijn voorbereiding passeerden alle scenario’s de revue. Kort, bondig en zeer directief, tot uitgebreid met legio aan voorbeelden van zijn misplaatste gedragingen. Maar het voelde steeds niet goed. 

Mijn pijlers waren constant op hem gericht,
maar wat was nu mijn eigen bijdrage in dit geheel? 

Waarom was het überhaupt zo ver gekomen? Ook ik hield mijn mond niet tegen hem. Ik uitte geregeld mijn irritatie en frustratie naar hem. Hoe professioneel was ik zelf eigenlijk?
 
Oef, dat kwam wel binnen. Ik kwam er achter dat ik eigenlijk helemaal niets van hem wist. Ja, zijn naam en functie, maar wie hij was, waar hij vandaan kwam, wat hem gevormd had, waar hij heen wilde…totaal onbekend. En wat wist hij van mij? Wat had ik zelf gedeeld?
 
Ik gooide het over een compleet andere boeg. Ik koos ervoor om eerlijk te delen wat het met mij had gedaan. Dat ik ervan wakker had gelegen. Dat het mij pijn had gedaan. Maar ook dat het mij speet dat ik het zover had laten komen. Dat ik hem nooit had gevraagd hoe het kwam waarom hij zo vaak koos voor de aanval i.p.v. een normaal gesprek te voeren.
 
Ik deelde niet alleen mijn verhaal, maar schetste ook een toekomstbeeld van waar we als team over een paar jaar zouden staan. Hoe ik zijn rol zag en waarom ik hem net zo hard nodig had als alle andere teamgenoten.

Nu was hij op zijn beurt heel stil. Met tranen in zijn ogen bood hij oprecht zijn excuses aan. Zachtjes vertelde hij dat hij niet wist hoe met mij om te gaan. Hij kende alleen ‘de grijze wijze mannen in pak’. Een vrouwelijke leidinggevende zonder inhoudelijke kennis van zijn expertise, wat kon zij hem nou in godsnaam bieden?

Hij had zonder te investeren in onze relatie al bepaald, 
dat ik hem niets te melden had.

 
Dit slechtnieuwsgesprek, waar ik zo tegenop zag, werd één van mijn waardevolste gesprekken ever. Het werd mij nog duidelijker hoe belangrijk je rol als leider is. En hoe uitdagend en moeilijk ook, om altijd eigenaarschap te pakken. Het goede voorbeeld te geven. Je echte verhaal te delen. En vooral te investeren in de relatie. Puur en oprecht. Want zonder vertrouwen geen resultaat!

Vanaf dat moment liep ik niet meer weg bij moeilijke situaties. Ik ging ook niet meer keihard de confrontatie aan. 

Wat ik wel ben gaan doen? 
Luisteren. Echt luisteren. 

Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Wat een potentie en talent kwam er vrij. Met zoveel meer plezier behaalden we veel sneller duurzame resultaten. En met de wetenschap dat we het grootste deel van ons leven werken, is dit ook een prachtige bijdrage aan onze maatschappij.

Het creëren van die veilige en zinvolle werkomgeving is en blijft de taak van de leider. Want dit is het fundament waarop verder gebouwd kan worden. Zodat eenieder tot zijn recht komt. Eenieder gezien en gehoord wordt. En op zijn eigen-wijze unieke manier zijn bijdrage kan leveren aan het groter geheel.

Gaan we hieraan voorbij, dan is elk plan om te veranderen, vernieuwen of verbeteren, gedoemd te mislukken. Precies wat jij NIET wil.

Daarom maak ik me HART voor extreem goed leiderschap. En daarom zijn mijn pijlers nu op jou gericht. Sta ik jou bij, zodat jij samen met jouw mensen duurzaam kan blijven bouwen om het positieve verschil te maken. In het belang van alle stakeholders!

Precies wat jij WEL wil.

Afbreken is echt veel makkelijker dan duurzaam bouwen aan een mooie toekomst.
 
Sinds het digitale tijdperk zijn de veranderingen niet meer bij te houden. De druk om continu voorop te lopen is enorm. Nieuwe plannen worden in raptempo beklonken. Alles gegoten in prachtige systemen, processen, procedures en protocollen. Uiteraard onderbouwt met uitmuntende resultaten. Vaak gevoed door consultancybureaus, die als geen ander de honger naar succes in de boardroom weten te voeden.
 
En toch gaat menig veranderplan nog steeds ten onder, omdat we onderweg de verbinding met onze eigen mensen zijn verloren. En het effect hiervan niet alleen impact heeft op de verandering, maar vooral op het fundament van jouw bestaan. Want afbreken is echt veel makkelijker dan duurzaam bouwen aan een mooie toekomst in het belang van alle stakeholders.
 
De vraag is echter, hoe bewust ben jij je hiervan?
 
Ik ben er zelf stekeblind voor ben geweest. Het gemopper, het gezeur, het was nooit goed voor mijn gevoel. Waarom mensen niet mee wilden bewegen, kwam niet eens in mij op. Ik was te druk met mijn ‘eigen’ agenda.
 
Totdat ik tegen een muur van verzet aanliep. Er was geen beweging meer in te krijgen. De feedback was ongezouten. Mijn ego werd gekrenkt. Maar of ik wilde of niet, ik moest er doorheen om de afstand, die ik zelf had gecreëerd, te doorbreken.
 
En dat was zeker niet makkelijk, maar ik heb leren luisteren. Daardoor ging ik steeds beter begrijpen waar de weerstand vandaan kwam. Door de gecreëerde afstand, maakte ik er zelf een stroperig en traag veranderproces van. Precies wat ik niet wilde.
 
Hoe paradoxaal kan het lopen?
 
Ik ging me steeds meer verdiepen in de kracht van de relatie. Niet meer dat oppervlakkige gedoe, maar weten wat één ieder drijft en begrijpen waarom men doet wat men doet.

We leerden elkaar op een compleet andere manier kennen. We vielen van de ene verbazing in de andere. Wat een aannames hadden we gedaan. Door al dat denken en praten voor elkaar waren we elkaar kwijtgeraakt. De verbinding was verbroken. Zoveel gemiste kansen. Zoveel verloren energie. Zoveel afgebroken i.p.v. te bouwen aan een stevig duurzaam fundament.

Met vallen en opstaan heb ik geleerd dat leiderschap puur mensenwerk is. Ik heb ingezien en ervaren wat de meerwaarde van een zinvolle en veilige werkomgeving is. Hoe belangrijk het is om oprecht de verbinding te maken, zodat iedereen gezien en gehoord wordt. Iedereen er toe doet, om het verschil te maken.

Daar zet ik mij nu volledig voor in. Dat is mijn bijdrage die ik lever aan jou en jouw directieteam. Zodat jullie samen met jullie mensen aan een duurzame toekomst kunnen bouwen. In het belang van alle stakeholders!

Benieuwd? Via onderstaande button sta je zo in contact met mij.

Jarenlang liep ik trots en super bevlogen rond. Elke keer weer verrast over de openheid waarmee alle issues binnen de organisatie besproken werden.

Als leider bepaalde ik niet wat er gebeurde, dat deed ik samen met mijn mensen. Iedereen was een onderdeel van het geheel. In alles werd duidelijk gemaakt dat je ertoe deed. Allemaal belangrijke spelers. En dat was in ons resultaat ook duidelijk te merken. Samen speelden we de Champions League….totdat er een andere wind ging waaien.

Digitalisering deed zijn intrede en alles werd 'Lean & Mean'. Daar waar medewerkers eerst het verschil konden maken, werden ze nu door de komst van ‘nieuwe’ leiders als overbodig gezien. Oftewel ‘waste’. Niets meer dan een dure kostenpost.

Vanaf het moment dat mij werd gevraagd om van mijn team inzichtelijk te maken wat specifiek de werkzaamheden waren, wist ik al dat dit niet ging om de toegevoegde waarde te leveren, maar om keihard te gaan strepen.

Waar we eerst open in gesprek waren met onze mensen, werd nu alles onder ‘embargo’ gesteld. Het toverwoord van deze ‘type’ leiders, die de confrontatie niet aan durven te gaan.

Van een open warme cultuur waar iedereen er toe deed, werd het in no time een angstcultuur waarin niemand er meer toe deed.

Ik heb gedaan wat ik kon, maar ik kreeg het tij niet gekeerd. In mijn uppie tegen de stroom in, was niet te doen. 

Hoe kon een geweldige omgeving die mij zo dierbaar was en waar ik zo ontzettend veel had geleerd, zo eenvoudig en snel worden afgebroken? Het was me duidelijk dat mijn houdbaarheidsdatum was bereikt. Met pijn in het hart moest ik loslaten.

Ik heb echt tijd nodig gehad om te resetten. Om terug te gaan naar mijn basis en weer trouw te worden aan mezelf. Om vanuit daar weer het positieve verschil te gaan maken en van toegevoegde waarde te zijn. 

Alleen hoe en op welke manier was nog de vraag.

Ik had gezien en ervaren wat de positieve effecten zijn van een veilige en zinvolle werkomgeving. En ook wat de gevolgen en consequenties zijn als dit wegvalt. Hier wilde ik verder mee. Want als we meer dan de helft van ons leven werken, waarom dan niet met veel meer plezier en voldoening. Wat ook nog eens veel beter resultaat oplevert. Een duidelijke win-win dus.

En ondanks al deze voordelen, blijken vastgeroeste systemen en patronen ons in de weg te zitten. Om dit te doorbreken, hebben we moedige, inspirerende en verbindende leiders nodig. En voor deze moedige leiders, daar wil(de) ik me HART voor maken. Om hen te begeleiden in deze nieuwe leiderschapsrol. 

En dan niet volgens een standaardprogramma, maar puur maatwerk. En tijdens het verandertraject er voor hen zijn, precies op die momenten die er toe doen. Zodat zij zich niet laten af-, ver- of misleiden door wie of wat dan ook, maar doorgaan om samen met hun mensen te bouwen aan die waardevolle duurzame toekomst.

En zo werd The ConneXion by Claudia geboren.

En wat ben ik trots op die moedige ambitieuze CEO’s die ik nu bijsta. Zij willen 100% in zichzelf, in hun nieuwe leiderschapsrol en in de relatie met hun mensen investeren. Zij weten dat het bij hen begint en eindigt. Zij willen eigenaarschap pakken en leiderschap tonen. Zij willen SAMEN bouwen aan een duurzame toekomst waar iedereen er toe doet. Waar iedereen gezien en gehoord wordt. Ieder op zijn/haar eigen-wijze unieke manier. Waar ‘the speed of trust’ met heel veel plezier haar werk doet.

En wat ben ik dankbaar dat ik aan deze ‘sense of urgency’ kan bijdragen. Dan is deze nare ervaring ergens heel goed voor geweest.

Mijn gedachten malen door mijn hoofd. Ik ben met mijn organisatie qua omzet en mensen enorm gegroeid, maar zoals het nu gaat…pfff, wat een gedoe. De sfeer wordt er niet beter op en onze klanten beginnen dat ook te merken.
 
Eindelijk heb ik de moed verzameld om mijn gedachten te delen met iemand die zegt ons verder te kunnen helpen. Met hun 'speciale’ methode beloven zij ons met een paar sessies weer tot elkaar te brengen. Maar helaas, het gewenste resultaat blijft uit en voor ik het weet is het gedoe in alle hevigheid weer terug.
 
Doodmoe word ik ervan, want ik wil zo graag vooruit. Er moet nu echt iets gaan gebeuren. Maar WIE kan ons nu wél verder helpen?
 
Ik wil nu iemand die weet hoe het er in de praktijk écht aan toe gaat. Die als leider genoeg vlieguren heeft gemaakt. Die de complexiteit en het gedoe wat ik ervaar met mijn mensen herkent. En weet wat te doen om ons verder te helpen, zodat wij samen duurzaam kunnen blijven groeien en ontwikkelen.
 
Via via kwam ik met mijn WIE in contact. Eindelijk iemand die weet waar ik het over heb. Die mij een spiegel durft voor te houden, zonder dat ik ervoor weg wil lopen.

Ik heb nog een weg te gaan, maar ik krijg weer overzicht. Ik krijg weer lucht. De energie komt terug. Vol goede moed kan ik weer samen met mijn mensen aan de slag. En als het dan even tegenzit, dan staat zij aan mijn zijde. Zodat ik niet opgeef, maar doorga met waar wij voor staan. Waar wij voor gaan. Samen met mijn mensen bouw ik weer aan een mooie duurzame toekomst. In het belang van iedereen.
 
👉Is dit gedoe voor jou als CEO herkenbaar?
👉Ben jij er ook zo klaar mee?
👉En ben jij er ook klaar voor om écht door te pakken? Om weer het verschil te maken en van toegevoegde waarde te zijn voor alle stakeholders?

Met slechts één klik sta ik ook aan jouw zijde👇

Blog #76
- 16 juli 2021 -

Je kent ze wel, de hanen die zichzelf graag horen kraaien. Die anderen geen ruimte geven. Zelfs niet om te reageren.

Dus niet gek hè, dat mensen hun mond gaan houden. Dat ze geen initiatief meer tonen. Dat ze niet meer proactief zijn. En dat uiteindelijk elke verandering, verbetering of vernieuwing gedoemd is te mislukken.

Is dit wat je wilt? Nee, tuurlijk niet. Maar wat dan?

Door te luisteren. Echt luisteren. En hoe eng ook, stiltes te laten vallen. Zodat je elkaar de ruimte geeft om rustig na te denken. Om die verdieping te zoeken.

En na het luisteren? Dan stellen we eerst vragen. Puur en oprecht. Dus zonder er meteen wat van te vinden. Want op aannames en denken voor elkaar ontstaan al jaren de grootste misverstanden. Precies wat je niet wilt. Dus doorbreek dat patroon.

En wat zal jij je dan gaan verwonderen. Want het onmogelijke blijkt mogelijk te zijn. Maar ook zal jij je verbazen over hoeveel talent en kwaliteit er al die tijd pal voor je neus stond. En besef je je ook hoeveel waarde en verbeterpotentieel er al die tijd verloren is gegaan. Doordat de grootste monden de mooiste monden stil hebben gemaakt.

Dus doorbreek. Geef het goede voorbeeld. Creëer die omgeving waar er naar elkaar wordt geluisterd, met elkaar wordt gepraat en van elkaar wordt geleerd. Zodat jullie SAMEN groeien, ontwikkelen en bouwen aan een duurzame toekomst. In het belang van alle stakeholders!

Precies wat je wel wilt, toch?

Het grote verschil tussen WILLEN en DOEN.

Want we WILLEN van alles, maar DOEN is écht een ander verhaal. Als het resultaat tijdens een verandertraject te lang op zich laat wachten, zie je de energie al snel wegvloeien. Eigenaarschap ontbreekt. Leiderschap wordt niet getoond. Nee, geen zin in gedoe. Maar het wel vreemd vinden dat het resultaat uitblijft. Bizar, niet?

Maar hoe zijn jullie überhaupt gestart? Wat is het gedachtengoed achter het verandertraject? Hoe graag willen jullie écht het verschil maken? En voor wie? En wat moet dan worden doorbroken?

Weet dus waar jullie heen willen. Waarom jullie daar heen willen. Niet even vlug vlug en dan weer door. Nee, achterhaal. Zoek de verdieping. Raak die kern. Weet de vonk te raken. Verbind. Doorleef.

Is het dan helder en concreet wat van één ieder verwacht wordt? Mooi, dan kunnen jullie full focus gaan starten om wat jullie zo graag WILLEN ook écht te gaan DOEN!

Maar let wel; onthoudt dat tijdens het DOEN jullie over een onstuimige weg vol hobbels en bobbels gaan. En opgeven is GEEN optie. Dit vraagt om eigenaarschap en extreem goed leiderschap. En heel veel discipline, een hoop daadkracht en een behoorlijke dosis doorzettingsvermogen.

Want als iemand denkt dat een duurzaam verandertraject over één nacht ijs gaat? Sorry, maar dan zullen jullie er nooit gaan komen.

Dus wil jij écht het verschil maken? Dan sta ik aan jouw zijde. Om jou, op precies die momenten die er toe doen, dat zetje te geven. Die boost te geven. Wat nodig is om de scherpte en beweging erin te houden. De focus vast te houden. Zodat jij samen met jouw mensen duurzaam succesvol resultaat gaat behalen.

Ben jij er klaar voor om het echt te gaan DOEN? Dan spreek ik je snel👇

‘Waarom verlopen sommige relaties zo stroef?’, hoor ik vaak in mijn gesprekken met ceo’s. Ze krijgen er niet precies de vinger achter.

Dat herken ik helemaal. Ik weet hoe moeizaam en energievretend het kan zijn. Én hoe eenzaam het kan voelen.

Maar het is ook één van de belangrijkste redenen waarom ambities niet worden waargemaakt!

Als ik vroeger onenigheid en gedoe had met iemand, ging ik ervan uit dat dit nu ‘eenmaal’ bij mijn leiderschapsrol hoorde. Lekker oppervlakkig. Daardoor kwam ik totaal niet tot de kern van waarom de relatie stroef verliep. Ook al had ik er last van, ik leerde er niets van. Ik doorbrak het niet.

Maar zonder relatie geen prestatie. Zonder vertrouwen, geen duurzaam succes. Zo simpel is het. Maar ik had nog een lange weg te gaan, om dit te begrijpen en te leren wat mijn rol als leider nu echt inhield.

Vanaf het moment dat ik eigenaarschap pakte en puur leiderschap toonde, is er een nieuwe wereld voor mij open gegaan. Er kwam zoveel energie, saamhorigheid en verbinding voor terug, waardoor ambities veel sneller werden waargemaakt.

Ze zeggen niet voor niets; Alleen ga je sneller, maar SAMEN kom je verder. Dat kan alleen op basis van wederzijds respect en vertrouwen. En dat krijg je niet cadeau. Dat dwing je nooit af. Dat kan alleen door het SAMEN te doen.

It takes two to tango.

Vanuit ego en trots heb ik daar veel te lang alleen mee rondgelopen. Zo zonde en zo niet nodig. Daarom ben ik dankbaar, dat wat ik zo heb gemist, nu kan inzetten om deze moedige ambitieuze ceo’s en topondernemers hierin bij te staan. Zodat ze SAMEN met hun mensen weer duurzaam succesvol kunnen zijn.

Een win-win voor iedereen!

Een logisch gevolg wanneer de focus volledig is gericht op het resultaat en niet op de mens. Ik deed hier vroeger ook aan mee. Scoren en vooral erbij horen. Liefst met mijn foto aan de muur. Naast alle andere ‘grootheden’. Zo werd ik als management trainee gevormd, maar wat een strijd was er onderling. En wat een kostbare tijd heeft dat gekost!

Maar dat we anno 2021 nog steeds awards uitreiken aan de ‘beste’ medewerker is echt niet meer van deze tijd. Wie bepaalt dat iemand de ‘beste’ is? Welke meting hanteer je dan? En hoe kan iemand in zijn ‘uppie’ succesvol zijn? Duurzaam succes behaal je op één manier: SAMEN!

Al die silo’s die we in de afgelopen jaren hebben gebouwd, doen alleen maar afbreuk aan het geheel. Wedijveren in één organisatie, laat staan in één team, is gedoemd te mislukken. Ook al klots het geld tegen de muren omhoog, er komt een moment dat het als een tsunami tegen je gaat keren. En dan is de schade onherstelbaar groot.

Focus dus op wat er echt toe doet. Jouw mensen. Via de relatie naar de prestatie. Dan maak je samen het verschil. Dan ben je samen van toegevoegde waarde en bouw je samen aan duurzaam succes.

Dat is toch wat je wil?

Dat gedoe, is voor mij heel herkenbaar. Ik ben er zelf ook debet aan geweest. Het talent en verbeterpotentieel stond pal voor mijn neus en ik deed er niets mee. Te druk met bouwen, scoren en erbij horen.

Directief nam ik mijn leiderschapspositie in. Volgen was de enige keus. Niets of niemand hield mij tegen, want ik zag het succes al voor mij. En toch voelde de weg er naar toe als een strop om mijn nek.

Waar ik zwaar in te kort schoot was mijn mensen meenemen, betrekken en deelgenoot maken van deze reis. Ik stond al bij het eindstation, terwijl zij nog niet eens waren ingestapt. Dus ging ik nog harder werken. Doodmoe en mijlenver van elkaar verwijderd. Dit moest anders!

Eindelijk had ik alle moed verzameld om het gesprek aan te gaan. Doodeng vond ik het, maar wat een verbazing. Wat we van elkaar dachten, bleek totaal niet te kloppen. Wat een gedoe, geld en tijd heeft dat gekost. Want vanaf het moment dat ik heel bewust ben gaan investeren in de relatie, heeft ‘the speed of trust’ zich keer op keer bewezen.

Via de relatie naar de prestatie is mijn motto geworden. Op deze manier sta ik moedige CEO’s bij om samen met hun mensen duurzaam succesvol resultaat te behalen. Zonder gedoe én met veel meer plezier!

Een parabel die ik las in de krant: na een storm liggen er duizenden zeesterren op het strand uit de drogen. Een jongetje pakt er telkens één op en brengt hem naar zee, waarop een man zegt dat 'dit helemaal geen zin heeft' en de jongen reageert met 'voor die ene wel'.

Precies dit. Houd je niet tegen. Maak het verschil en begin.

Waar begin jij vandaag mee?

Al een paar dagen loop ik met een brok in mijn keel. Zitten mijn tranen hoog. En dat is niet alleen omdat vandaag het een jaar geleden is dat mijn vader zijn laatste adem uitblies. 15 maart 2020 gaat ook de geschiedenisboeken in dat Nederland op slot ging.

De dag dat we in een soort sciencefiction zijn gestapt. De dag waarop in één keer andere regels gingen gelden. De dag waarop afstand houden zijn intrede deed en samen zijn verboden werd.

Met alle dierbaren afscheid nemen, was van de één op andere dag een NO GO. Wat mij toen op de been hield was de wetenschap dat er nog een mooie waardevolle herdenkingsdienst zou volgen. Helaas. We zijn een jaar verder en de boel zit nog steeds op slot.

Onwerkelijk is hoe ik het omschrijf. Klote hoe ik me voel. En dan komen de woorden van mijn broer binnen. Op 1500 km afstand….“Claudia, ik was op tijd in NL. Wij waren samen. Wij zijn bij papa geweest tot het laatste moment. Hierna zijn mensen in eenzaamheid gestorven.” Onmenselijk.

Tranen komen. Het is goed. Het mag er zijn. Ook dit ben ik.

Lieve papa, jij bent nooit meer hier, maar altijd waar wij zijn❤

We consumeren en praten er flink op los. Bewonderen de successen van anderen en vragen onszelf vaak af; ‘Waarom ik nog niet?’

Zo simpel als het lijkt, zo mooi als het wordt gedeeld, zo moeilijk blijkt het te zijn om het écht waar te maken. De uitdaging zit nu eenmaal niet in wat je wil, maar in wat je concreet gaat DOEN. En tijdens het DOEN accepteren dat er voor duurzame veranderingen geen snelle oplossingen zijn.

Dat geldt ook voor jou, als ambitieuze CEO. De wil om de (noodzakelijke) verandering te doen slagen, blijkt in de praktijk veel weerbarstiger. Vooral het voeren van het échte gesprek blijft vaak uit, waardoor de kern niet wordt geraakt. De energie vloeit langzaamaan weg en uiteindelijk verandert er helemaal niets. Wat rest is gedoe en frustratie. En dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Daarom begeleid ik moedige CEO's tijdens dit cruciaal veranderproces. En ik sta ze bij op die essentiële momenten die er écht toe DOEN! Zodat zij SAMEN met hun mensen het wél gaan waarmaken.

#SamenDuurzaamSuccesvol is precies waar bv NL nu meer dan ooit behoefte aan heeft.

Dat is waar ik het voor DOE. Elke dag weer🔥🚀

Wat mij echt aan het hart gaat, is dat er in de directiekamer vaak niet tot de kern gekomen wordt. Waardoor ambities die aan het papier zijn toevertrouwd, in de praktijk niet worden waargemaakt.

Simpelweg omdat de focus ligt op het systeem ipv op de mens & de relatie. Maar als het systeem leidend wordt, is het gevolg dat talenten, verbeterpotentieel en winst onder de radar blijven liggen. Waarom elk veranderplan zal uitmonden in een teleurstelling.

En dat kan toch niet de bedoeling zijn?

Daarom maak ik me 🤍 voor extreem goed leiderschap in de directiekamer. De plek waar missie, visie, leiderschap, eigenaarschap, samenwerken en verbinden ontstaat en uitgedragen wordt naar de rest van de organisatie.

Zodat het een samenspel wordt, waarin mensen oprecht met elkaar verbonden zijn en weten wat hun unieke bijdrage is in & aan het grote geheel.

Het zijn en blijven jouw mensen die het verschil maken. Jouw mensen die de ambitie met jou waarmaken. Niet het systeem.

Investeer dus in je mensen. In de relatie. Wat je ervoor terugkrijgt, is van onschatbare waarde.

Samen sla je het fundament voor duurzaam succes. Dat is toch wat je wil?

2021 is net begonnen en ik zie schitterende doelen voorbij komen. Maar hoeveel komen er nu echt uit? In de eerste 2 weken valt een kleine 20% af. Einde van het jaar heeft een kleine 20% het volgehouden.

Waarom? Het is veel te vrijblijvend. Tussen willen en doen zit een wereld van verschil. Als het even tegenzit, komt eerst het geklaag en gezucht. Opgevolgd door alle bullsh*t argumenten waarom het uiteindelijk niet is gelukt.

Mijn vraag is dan: hoe graag wilde je het nu echt?

Elke verandering vraagt simpelweg om geduld. Engelengeduld. Dit vraagt om respect voor het veranderproces waar je doorheen moet gaan. Wat diepgang vraagt. Wat je moet doorleven. Wat gepaard gaat met voor- en tegenspoed.

Dat gaat niet over één nacht ijs.

Dus neem de tijd. Ga op onderzoek uit. Achterhaal wat je écht wil. Waar jouw uitdaging en groei ligt. Waar je het verschil mee maakt en van toegevoegde waarde bent.

En als het vuur bij jou gaat branden, ga er dan voor. Full focus!

En omring je door mensen die jou oprecht inspireren, motiveren en helpen. Juist op die momenten dat het tegenzit.

Zij geven jou die liefdevolle schop onder je kont, zodat jij niet opgeeft maar doorgaat waar anderen stoppen!

Ik wens je een schitterend 2021🚀

Het goede voorbeeld geven is de krachtigste vorm van leiderschap. Leiders die weten te verbinden. Die zeggen wat ze doen en doen wat ze zeggen. Op het juiste moment. Om de juiste reden.

Alleen als jij het ene zegt, maar het andere doet, weten jouw mensen niet wat ze aan je hebben. Zal dit het vertrouwen en de relatie schaden. En laat dit nu net het fundament zijn waarmee jullie het verschil maken. Waarmee ambities worden waargemaakt. ‘The speed of trust’, noemen ze dat.

Investeer dus in elkaar. Luister naar elkaar, praat met elkaar en leer van elkaar. Via de relatie naar de prestatie.

Laat zien wie je bent, waar je voor staat, waar je heen wilt en vertel waarom je doet wat je doet. Delen is vermenigvuldigen. Al het talent en verbeterpotentieel wordt zichtbaar en maximaal ingezet. Iedereen zet dat stapje extra, omdat ze weten dat ze er toe doen.

Daarom maken jullie het verschil maken. Daarom bouwen jullie samen aan duurzaam succesvol resultaat.

En dat is toch precies de bedoeling waarom jij ooit begonnen bent?

Ik kom aan bij de wasstraat. Ik word met een big smile begroet. ‘Hallo mevrouw, het is weer nodig zie ik?’ Altijd even vriendelijk, nooit sacherijnig.

Als ik terugkom met het bonnetje en hogedrukmunt, heeft hij de antenne er al afgeschroefd. Hij gaat ijverig aan de slag. Hij poets en boent alsof het zijn eigen auto is. En dat al jaren voor al zijn klanten.

Zodra hij klaar is, vraagt hij vriendelijk of ik in de auto blijf zitten. Bevestigend stap ik in en hij zegt op een grappige toon; ‘Je zal niet nat worden hoor’. Zijn vrolijkheid werkt zo aanstekelijk.

Als het programma is afgelopen, vraag ik hem of hij de antenne er weer op wil schroeven. ‘Natuurlijk doe ik dat voor jou’. Ik bedank hem en geef hem fooi.

‘Ohh bedankt’, zegt hij, op een toon dat ik hem de wereld geef. En daarop zegt hij; ‘Helaas krijg ik steeds minder fooi nu iedereen digitaal betaald. Ik denk dat ik hier ook maar een pinautomaat ga wegleggen’. Nog steeds met een grote glimlach op zijn mond.

‘Ja’, zeg ik, ‘dat lijkt mij een heel goed idee.’ En ik weet dat ik de volgende keer sowieso kleingeld bij mij heb. Want als iemand het verdient, is hij het wel.

Een glimlach. Het kost niets, maar brengt zoveel.

#CX #CustomerExperience #Klantbeleving #Verbinden

Een oud en toch zo'n hedendaags verhaal...

Op een dag gingen vader en zoon met een ezel op pad. Vader wilde lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel. Onderweg hoorden ze mensen zeggen: ‘Zie daar de wereld op zijn kop. Die gezonde jongen zit rustig op de ezel, terwijl zijn vermoeide vader nauwelijks vooruit komt.’

De jongen hoorde dit, schaamde zich en stapte af. Hij wilde dat zijn vader verder op de ezel zou rijden. Even later: ‘Moet je dat zien. Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen.’

Na dit verwijt zei de zoon: ‘Kom, laten we samen op de ezel rijden.’ Weer wat later hoorden ze: ‘Kijk, dat arme beest. Zijn rug zakt helemaal door. Wat een dierenbeulen.’

‘Laten we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken', zei de jongen. Tot voorbijgangers commentaar leverden: ‘Zie deze dwazen. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten.’

Vader richtte zicht tot zijn zoon en zei: ‘Tja, mijn zoon, hoe je je ook gedraagt, wat je ook doet, op- en aanmerkingen zullen er altijd in overvloed zijn. Volg daarom altijd wat je eigen hart je ingeeft.’

Doe het! Anders doen anderen het voor jou en wat rest is spijt. Doodzonde toch?

#DurfTeKiezen #Leiderschap

“Jouw stukje op LinkedIn over moedige leiders, sprak mij direct enorm aan. Het was haast alsof je het voor mij persoonlijk geschreven had. Er sprak zoveel begrip en ambitie uit om managers te helpen zich te ontwikkelen tot moedige leiders. Ik heb je toen meteen een berichtje gestuurd”. Dit was de reden waarom een directeur contact met mij opnam.

Hierna volgde onze kennismaking. Precies wat zij zocht. “Omdat je een prachtige mix bent van zacht op de relatie, hard op de inhoud. Je vraagt door, je zet me aan het denken, moedigt aan en confronteert waar nodig.”

Wat het haar concreet bracht? “Inzicht in verhoudingen die ik eerder niet scherp zag icm mijn rol in het geheel. Inzicht in waar steviger op te zitten en waar minder stevig.”

Wat ze bijzonder vond aan mijn aanpak? “Je bent op en top vrouw wat ik heel prettig vind als voorbeeld van een moedige leider. Je bent to the point. Niets onduidelijks aan. Je zet me aan het denken, maar niet aan het spartelen. Je geeft mooie inzichten die ook gewoon heel concreet zijn.
En niet onbelangrijk, je hebt een fantastisch gevoel voor humor. Want er moet ook gelachen worden.”

Voor deze moedige leiders die echt het verschil willen maken. Daar doe ik het voor.

Deze vraag kwam laatst op LinkedIn voorbij. Een vraag die ik maar niet beantwoord kreeg, omdat meerdere personen om mij heen mij hebben weten te raken. Ieder op hun eigen unieke manier.

Maar vanochtend stond ik onder de douche en het kwam keihard binnen.

25 sept 2005 lag ik met spoed op de OK. 6.08u en 6.10u zagen onze twinboys het levenslicht. Niet groter dan een pakje suiker.

Zij hebben gevochten voor hun leven. En vandaag zijn deze geweldige kerels 15 jaar geworden. En dat ik hun mama mag zijn is echt het meest dierbare wat mij ooit gegeven is🙏

Dankjewel voor deze prachtige vraag die mij echt aan het denken heeft gezet. Waar het om gaat in het leven. Liefde en verbinding💝

Na weer een vaag overleg staan we bij de koffiecorner ongegeneerd over hem te praten. “Zo, niets anders te doen?" De baas had ook zin in koffie.

Van schrik stoot Luc zijn koffie om. De rest staat schaapachtig naar de baas te lachen. Ze proberen zich in allerlei bochten te wringen en ik denk, daar gaan we weer. Net nog één grote klaagzang en nu staan we lafjes naar hem te lachen??

Mijn gezicht spreekt boekdelen. “Is er iets?”, zegt hij. Ik schrik. Er komt geen geluid uit. “Nou vooruit, ik heb geen uren de tijd”, zegt hij.

Mijn collega’s gaan er als een speer van door, maar ik heb geen escape en mompel: “Het overleg was nogal vaag”. “En waarom hoor ik dat nu pas”, zegt hij. “Ik weet het niet", lieg ik. Mijn baas loopt hoofdschuddend weg.

Op mijn werkplek aangekomen, komen de collega’s meteen op mij af. “En, en, wat zei hij?” “Wat zei hij?”, zeg ik. “Waarom bleven jullie niet staan?” “Ja dag”, zeggen mijn collega’s, “je weet toch dat hij niet duidelijk is. Hij verandert toch nooit!”

Een stilte volgt. Voor de zoveelste keer.

Thuis plof ik doodmoe op de bank. Sporten, appt mijn vriendin. Sorry, geen puf voor.

Herkenbaar? Vast wel. Helaas blijkt dat ‘praten met’ zoveel moeilijker is dan ‘praten over’. Alleen we lossen er niets mee op. Sterker nog, we houden iets in stand wat we juist willen doorbreken. We zwijgen als we moeten praten, maar als we praten zwijgen we ook. En toch is het zo belangrijk om te laten zien wie je bent, waar je voor staat en waarom je doet wat je doet. Zodat we samen the ConneXion kunnen maken. Via de relatie naar de prestatie. Precies de reden waarom ik me❤ maak voor extreem goed leiderschap. Leiders die hun mensen centraal stellen, weten te verbinden aan hun ambitie en samen gaan voor duurzaam succesvol resultaat.

En jij? Waar maak jij je❤ voor?

Vertrouwen, veranderen, verbinden zijn 'populaire' kernwaarden waarmee we binnen organisaties het belang en de kracht van de relatie graag willen onderstrepen. Waarmee we onze ambitie willen waarmaken. Het liefst groot op de muur en op de site, zodat iedereen ziet dat hier veel waarde aan wordt gehecht.

Alleen wat roepen deze kernwaarden daadwerkelijk op? Hoe
dragen we deze uit? En hoe maken we de verbinding naar de ambitie?

Doe maar eens een rondje langs de velden. Je zult verbaasd zijn over de diversiteit, over de beleving, over de invulling en de verwachtingen hiervan. Want die zijn heel persoonlijk. Die zijn in de loop van de jaren gevormd door ervaringen en gebeurtenissen die op ieders pad zijn gekomen.

Die bepalen hoe je reflecteert. Hoe je communiceert. Hoe je verbindt. Hoe je omgaat met veranderingen.

Maar als we dit niet van elkaar weten, waarom zijn we dan toch verbaasd dat mensen niet betrokken zijn? Dat ze geen eigenaarschap pakken? Dat de ambitie niet wordt waargemaakt?

Vreemd toch?

Drie korte vragen met heel veel inhoud en betekenis. Want jij weet dat dit jouw bakermat is. Jouw anker in tijden van verandering. Wat vandaag de dag de enige constante is.

Dus als geen ander kijk jij vooruit. Weet jij welke koers er gevaren moet worden. Jij houdt het overzicht en jij hebt inzicht. Jij weet hoe je het verschil kan maken. Hoe je van toegevoegde waarde bent en blijft voor jouw klanten.

En jij weet ook wat de gevolgen en consequenties zijn van keuzes die worden gemaakt, omdat je hier echt tijd, aandacht en energie instopt.

Maar wat jou nu écht een extreem goede leider maakt?

Dat is en blijft de manier waarop jij met jouw mensen omgaat. Hoe jij jouw mensen kan verbinden om verbondenheid en saamhorigheid te creëeren. Hoe jij ze koestert en uitdaagt om hun talenten, kwaliteiten en expertises aan te boren. Hoe jullie samen met een oneindige mindset duurzaam blijven groeien en ontwikkelen, zodat de organisatie met jullie meegroeit. En jullie het weer door kunnen geven aan de volgende generatie.

Dat alles maakt jou een extreem goede leider. Een leider van de toekomst. Precies wat BV NL nu keihard nodig heeft.

Ben jij er klaar voor om het verschil te maken?

Ik kreeg net een 'prachtig aanbod' van een online marketingbureau die meer naamsbekendheid wilde krijgen in Breda. Ik was DE gelukkige en ze hadden voor mij iets heel speciaals. En jawel, helemaal GRATIS.

Als SEA/SEO experts wisten zij wel hoe ik aan meer relevante bezoekers kon komen met als resultaat meer aanvragen, dus meer omzet. Wie wil dit nou niet? En nogmaals allemaal gratis.

Toevallig is ze a.s. maandag in Breda. Max. 20 min. Vroeg in de ochtend of vroeg in de middag. 'Wat schikt u?'

Echt, ik ga zo slecht op dit soort verkooptrucjes. En bij het woord GRATIS haak ik meteen al af. Dus ik zeg, ‘sorry geen interesse.’

‘Ja, maar mevrouw het is echt een heel bijzonder aanbod.’

Kort geef ik aan dat ik niet in gratis geloof en vraag haar wat ze mij nu echt aanbiedt. Of te wel, waar ik voor moet gaan betalen.

Toen werd het even stil….‘Uhhm ja mevrouw, we nemen de aanloop en investeringskosten voor onze rekening. Dat is helemaal gratis. En dat is echt een prachtig aanbod. Een win-win voor ons allebei. U meer relevante bezoekers en wij meer naamsbekendheid.’

‘En daarna?’ ‘Uhhh, dan betaalt u maandelijks abonnementskosten, maar…’

Dit is precies wat ik bedoel. Stop met die trukendoos. Wil je echt iets met jouw klanten opbouwen? Ben dan gewoon eerlijk, helder en duidelijk.

We mogen weer. Hoe fijn is dat. En toch is er stress, angst en onzekerheid. Want HOE ga ik dit in godsnaam doen met al die ‘onwerkbare’ richtlijnen? HOE haal ik mijn achterstand weer in? HOE blijf ik overeind? En vooral HOE blijven we gezond?

De praktijk is gewoonweg veel weerbarstiger. Het stuk wat nog onbekend is. Waar jij over gaat malen, waar jij ‘s nachts wakker van ligt. Alle doemscenario’s passeren de revue. En dan ineens denk je “Waar begin ik aan? Ik wil dit niet meer. Ik kap ermee!”

Heel menselijk. Dit hoort bij ondernemerschap. Dit hoort bij leiderschap. Onzekerheid en zekerheid gaan hand in hand. ALTIJD!

Een prachtige uitspraak die mijn businesscoach aan mij teruggaf. Dat inzicht was voor mij de ommekeer. In mindset en gedrag. Zij kwam op het juiste moment op mijn pad. Ik heb doorgezet. Dwars door mijn angst en onzekerheid heen zag ik weer kraakhelder HOE ik het verschil wilde gaan maken.

En dit heeft mij zo krachtig gemaakt. Daardoor kan ik de waarde leveren die nu meer dan ooit nodig is. Zorgen voor extreem goed leiderschap. Leiders die hun mensen centraal stellen en samen gaan voor duurzaam succesvol resultaat. Precies wat BV Nederland nu keihard nodig heeft.

Dus WIE kan jou bijstaan om jouw HOE in te vullen, zodat jij jouw ambitie kan blijven waarmaken?

Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken, maar jouw klanten ‘helpen’ vanuit jouw eigen gewin, levert echt helemaal niets op. Sterker nog, het geeft alleen maar een hoop gedoe en ergernis.

Zo werd ik net gebeld door een dame die mij een FANTASTISCH aanbod wilde doen. Alleen ik had geen interesse. Dus vriendelijk verzocht ik het gesprek te beëindigen, maar daar had zijn geen oren naar. 

Nee, deze aanbieding kon ik niet aan mij voorbij laten gaan. Nogmaals gaf ik aan dat het zonde van ieders tijd was om het gesprek voort te zetten, maar ook daar wilde zij niet naar luisteren. Dus ze nam nog een keer een flinke teug adem en ratelde verder. 

Alle verkooptechnieken kwamen uit haar trukendoos en bij mij kwam meteen de aversie van eigen gewin naar boven. Zij was maar met één ding bezig, haar targets halen. Doordrukken die hap. En mij vooral doen geloven dat dit echt een gewin is voor mij. B*llsh*t natuurlijk!

Toen ik aangaf dat ze totaal niet luisterde naar wat ik haar teruggaf, werd haar toon ineens een stuk minder vriendelijk. “Mevrouw als ik moet luisteren naar al mijn klanten, dan kan ik ze nooit een aanbod doen. Iedereen wil altijd meteen ophangen.”

Dat is vreemd. Waar zou dat nu aan liggen?

In de dominante cultuur lijkt dat alles maakbaar is. Nu blijkt dat dit niet zo is. Door het virus worden we keihard geconfronteerd met onze kwetsbaarheid. Hoe onzichtbaar ook, het weet het de wereld compleet plat te leggen. 

Zeker in de huidige maatschappij waarin de economie zo bepalend is. We omringen ons graag met spullen en willen allerlei behoeften vervullen. Maar dit is een wrange paradox. Want we denken dat we zoveel nodig hebben, maar kunnen echt met weinig toe. 

En zeker als het einde nadert. Dan vragen mensen zich af wat er echt toe doet. Dat ze paar keer per jaar op vakantie konden, in een mooie villa woonden met een dikke auto op de oprijlaan. Dat verdwijnt allemaal als sneeuw voor de zon. Hun geliefde, hun kinderen en dierbaren. Die zijn belangrijk. Het besef dat hun erfenis niet gaat om het geld wat ze nalaten, maar juist om deze levenslessen en inzichten.

Dus wat leert deze crisis ons? Wat doet er nu echt toe? En op welke manier vertaal jij dit naar jouw organisatie, bedrijf of onderneming? 

Hoe wil jij die nu echt runnen? Hoe wil jij nu echt het verschil maken en van toegevoegde waarde zijn voor jezelf, je organisatie, je klanten en de maatschappij?

Jouw leiderschapsrol is nu meer dan ooit bepalend. Wacht dus niet af. En weet dat ik er ben om jou hierbij te helpen!

#leiderschap #samensterk #samenduurzaamsuccesvol

2 weken geleden kreeg ik het verontrustende telefoontje over mijn vader. Zijn kaarsje was echt op. Een week geleden de crematie. Klein en intiem. Mijn gezin en mijn broer.

Hoe graag ik mijn broer nog langer bij mij wilde houden, moest hij diezelfde dag weer terug naar Barcelona. Naar zijn eigen gezin. Maar wat voelde ik me de dag erna leeg, moe en verdrietig.

Rouwen tijdens Corona is niet te doen. De behoefte aan warmte en genegenheid blijft. Een menselijke behoefte die je niet kan uitschakelen.

Ipv een huis vol met mensen, staat er nu een huis vol met bloemen en kaarten. Mijn mobiel gaat constant af. Ik hoor hun machteloosheid. Iedereen wil zo graag komen, maar het kan simpelweg niet.

Natuurlijk kan het niet. Degene die elkaar nu nog opzoeken, hebben het nog steeds niet goed begrepen. Alleen samen kunnen we Corona bestrijden.

Maar wat kijk ik uit naar de periode waarop we elkaar weer mogen ontmoeten. Want dat is het moment waarop wij de herdenkingsdienst van mijn vader kunnen gaan plannen. Dan pas kunnen wij afscheid nemen zoals afscheid nemen bedoeld is. Samen met alle dierbaren om ons heen.

En tot die tijd, neem het leven niet voor lief, maar heb elkaar lief. Blijf alert, doe wat je kan doen in deze bizarre tijd en vooral blijf gezond!

Binnenkort ga ik naar een tof business event in Ahoy. Ik kijk niet alleen uit naar de sprekers die gaan komen, maar zeker ook naar de ontmoeting met één van mijn grootste inspiratoren. Één van mijn favoriete directeuren uit de periode dat ik nog als manager in de corporate wereld werkzaam was.

Een man, die net als alle andere directeuren, een overvolle agenda had. Alleen er was één groot verschil. Als je hem nodig had, dan maakte hij zijn agenda meteen voor je vrij. En dan niet zo’n gehaast gesprekje van een paar minuten. Nee, hij bood je echt een luisterend oor. Hij dacht met je mee en gaf weer een boost om door te gaan.

En die hobbels? Die nam ik daarna weer voor lief. Die hoorde er gewoon bij. Ik had weer zin en energie om door te gaan.

Bij hem stonden mensen echt centraal. Want hij wist, zonder mensen geen resultaat. Van deze man heb ik zoveel geleerd. Vooral het belang van ‘er zijn’ op die momenten die er toe doen. Dat vergeten mensen niet. NOOIT! En je krijgt er zo verschrikkelijk veel voor terug.

En dat ik hem na jaren benader en hij met hetzelfde enthousiasme meteen tijd vrijmaakt om mij te ontmoeten, dat vind ik echt te gek! Over hoe het nu met mij gaat, over mijn stap naar ondernemerschap, hij wil het allemaal horen. En weer weet hij mij te raken.

BAM! Geraakt in een split second en ik ben me weer heel bewust waarom ik doe wat ik doe. Waarom ik het zo belangrijk vind dat organisaties recht hebben op extreem goede leiders. Leiders die vooral in deze hectische dynamische tijd het verschil weten te maken bij al die mensen met hun eigen wensen.

Leiderschap doe je er niet ‘even’ bij. Leiderschap is mensenwerk. Vanuit het hoofd & het hart mensen weten te verbinden, te raken en te bewegen. Puur en oprecht!

Daar doe ik het voor. Elke keer weer!

En jij, waarom doe jij wat je doet?

The ConneXion

powered by

Claudia Vroegop

Vandaag ben ik naar de clinic & boeklancering ‘De klantenergieke organisatie’ geweest van mijn oude kerndocente Sonja Stalfoort op Beeckestijn.

Ik keek er naar uit om haar weer te zien. De energie waarmee ze haar colleges gaf, het vertrouwen wat ze gaf als ik het zelf kwijt was, mij wijzen op mijn unieke talenten en expertises die ik zelf niet meer zag of heel normaal vond, zij heeft zoveel bij mij weer aan het licht gebracht. Sonja heeft mij zeker een boost gegeven om de stap te wagen naar ondernemerschap. Een droom die werkelijkheid is geworden.

En hoe tof is het dat haar eerste boek binnen 2 dagen al in de Top 10 van Managementboek staat. Een droom die voor haar werkelijkheid is geworden.

En waar droom jij van? En nog belangrijker, wie kan jou helpen om jouw droom te verwezenlijken? Wie kan jou een boost geven om die eerste stap te gaan zetten?

Durf te vragen! Hoe eng je dit ook vindt, maar wie weet gaat er vandaag al wat gebeuren.

Ik gun het jou van harte!!

The ConneXion

powered by

Claudia Vroegop

.....een bar slechte luisteraar. Ik was te druk, had geen zin, vond het niet nodig of welk excuus ik ook kon bedenken. Jaren kwam ik er mee weg. Vooral bij organisaties waarbij het alleen ging om het resultaat. De euro’s, de omzet, de aantallen, als dat maar goed was, dan piepte er niemand. Zeker als er nog een mooie bonus aan vast hing. Dan hield iedereen zijn lippen stijf op elkaar.

Maar ondertussen liepen er genoeg mensen rond die niet tevreden waren over de manier waarop ik met hen omging. En terecht. Alleen op dat moment ervaarde ik dat heel anders. Ik was namelijk helemaal niet met hen bezig, maar met mijn eigen carrière. Als ik maar gezien en gehoord werd, dan kon ik de stappen maken die ik voor ogen had.

En zo ging ik elke 2-3 jaar ergens anders werken om opnieuw uitgedaagd te worden. In een nieuwe omgeving met een andere cultuur. Dan werd ik weer getriggerd. Kreeg ik opnieuw energie.

En zo stapte ik jaren geleden binnen bij de meest vooruitstrevende innovatieve organisatie waarbij vrijheid, verantwoordelijkheid, vertrouwen en verbinden niet alleen geschreven stond op de muur, maar ook echt was doorgevoerd. Op alle facetten. Geen hiërarchie, maar gelijkwaardigheid. Geen eigen kantoren met gesloten deuren, maar mooie open inspirerende ruimtes. Geen vastomlijnde kaders en regels, maar vrijheid om onze creativiteit in te zetten om uitdagingen samen aan te gaan.

Er ging een wereld voor mij open. Ik vond het geweldig. En tevens doodeng. Want het ging niet meer om hoe ik het wilde, maar om hoe we het samen wilden. En dat was ik niet gewend. Zo resultaatgericht ik was, ging het voor mij veel te langzaam. Dus al snel viel ik terug in mijn oude patroon. De druk opvoeren, tandje erbij. Kom op, gas geven!

Maar ik werd keihard teruggefloten. Niet door mijn manager, maar door mijn eigen team. Dat was ik niet gewend. Ik wist totaal niet hoe ik hier mee om moest gaan. In plaats van te luisteren, kapte ik het resoluut af. Nou, ik kan zeggen dat was niet mijn slimste move.

Gelukkig had ik een fantastische manager. Hij luisterde geduldig naar mijn getier, maar ging hier niet in mee. Zijn advies was heel simpel. Mensen willen gezien en gehoord worden. Zeker door hun leidinggevende. Dus leer luisteren. Ook al is het nog zo pittig wat er tegen je gezegd wordt, houd je mond en blijf luisteren. Geef jezelf daarna de tijd en de ruimte om erover na te denken en kom er dan op terug. Uiteindelijk gaat het om hoe jullie samen het resultaat gaan behalen. Dus blijf in verbinding en blijf in gesprek.

De boodschap was voor mij kraakhelder, maar mijn ego stond me aardig in de weg. Ik ben nog geregeld onderuit gegaan. Maar mijn manager geloofde onvoorwaardelijk in mij. Hij zag mijn potentie. Door zijn vertrouwen en toewijding durfde ik te vallen, weer op te staan, ervan te leren en weer door te gaan.

Voor het eerst in jaren leerde ik mijn team echt kennen en zij mij. Niet alleen vanuit onze rol, functie of titel, maar wie we waren als mens. Wat ons dreef, waar we energie van kregen, waar we nog verder in wilde groeien. Al het verbeterpotentieel en onbenut talent werd steeds meer zichtbaar. Krachten werden gebundeld. Het werd een samenspel. En vanaf dat moment gingen we als een raket. Het onmogelijke werd mogelijk gemaakt.

Ik was eindelijk verlost van de strijd en het gedoe die ik jarenlang met me had meegezeuld. Wat een energielek is dat geweest. EN....wat een geld heeft dat gekost! Maar daar staan we vaak helemaal niet bij stil. Daar wordt vaak niet naar gekeken of wordt niet inzichtelijk gemaakt.

Maar je improductiviteit, uitstroom, verzuim en al het onnodig herstelwerk door slechte communicatie, niet samenwerken en verkeerde aannames, kost je klauwen vol met geld. En vergeet het afstompen van creativiteit en talent niet. Je kan er zo een paar Tesla’s voor aanschaffen.

En dat is mijn grootste paradox. Want ik dacht dat ik altijd voor het hoogst haalbare ging. Maar ondertussen was ik zelf de oorzaak dat omzet werd misgelopen en prachtige kansen bleven liggen. Simpelweg door mensen niet te zien en te horen.

Dus mijn belangrijkste les? Stel je mensen centraal. Altijd! Geef ze een stem. Dan maken zij het verschil. Nu meer dan ooit. 
#SamenDuurzaamSuccesvol 
#Leiderschap

En wat is jouw belangrijkste les? Van welke fouten en blunders heb jij het meest geleerd?

The ConneXion

powered by

Claudia Vroegop

Ik zie jou, jij ziet mij
Ik hoor jou, jij hoort mij
Ik leer van jou, jij leert van mij

WIJ
Wij staan zij aan zij,
hand in hand
Wij delen
Wij vermenigvuldigen

Samen maken wij het verschil
Samen leveren wij toegevoegde waarde

Samen bereiken we zoveel meer

IK ben omdat WIJ zijn

Maak er een magisch mooi 2020 van✨🙌✨

The ConneXion

powered by  

Claudia